Σάββατο, 27 Φεβρουαρίου 2021

Photo: Ο πίνακας "Cimon and Iphigenia" των Rubens, Snyders & Wildens, 1617.

Λάδι σε καμβά, Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης της Βιέννης

Αγαπητοί ψυχολόγοι μου,

Είχα σημειώσει σαν θέμα προς συζήτηση μαζί σας το γιατί τα big size ρούχα είναι πολύ πιο ακριβά από τα υπόλοιπα. Θεώρησα ότι ταιριάζει γάντι λοιπόν αυτό το θέμα μετά το προηγούμενο με θέμα την μαγειρική και τις αγαπημένες μου συνταγές. Αυτό το θέμα όμως, των big size ρούχων, απαιτούσε να κάνω μία έρευνα και σκέφτηκα να ξεκινήσω από το πως άλλαξε το πρότυπο ομορφιάς μέσα στους αιώνες και ενώ κάποτε τα παραπανίσια κιλά θεωρούνταν σέξι, φτάσαμε στα καχεκτικά πρότυπα του σήμερα. Η ιστορία αυτή λοιπόν έφτασε να αποτελεί ένα ποστ από μόνη της.

Μια ματιά στην τέχνη του Rubens (1557-1640) δείχνει ότι η πλούσια, σαρκώδης ομορφιά των γυναικών στους πίνακές του, πιθανότατα έκανε τις λεπτές κυρίες της εποχής να εύχονται να μπορούσαν να τους μοιάσουν. Για περίπου 400 χρόνια (μεταξύ 1500 και 1900), το σωματικό βάρος, για άνδρες και γυναίκες, αποτελούσε γοητεία. Υπήρχαν φυσικά παραλλαγές ανάλογα με τη χώρα και τον αιώνα, αλλά γενικά θεωρούνταν όχι μόνο όμορφο, αλλά και φυσιολογικό, να φαίνεται κανείς "μπόλικος". Η λεπτότητα υπήρχε μόνο ως ιδιότητα των χεριών, των ποδιών και της μύτης. Ο δοξασμός της πλούσιας σάρκας στην τέχνη αντικατόπτριζε την πίστη της Αναγέννησης στις σχεδόν απεριόριστες δυνατότητες του ανθρώπινου νου και σώματος, ενώ τα λεπτά σώματα υποδήλωναν φτώχεια, αδυναμία, γηρατειά, καθώς και πνευματική φτώχεια και ηθική ανεπάρκεια. Ένα λεπτό σώμα ήταν κατάλληλο μόνο στον Μεσαίωνα, όταν η Εκκλησία κήρυττε την ασήμαντη σημασία της σάρκας.

18ος αιώνας και Ρομαντισμός...

Photo: Ο πίνακας "La Mort de Sardanapale" του Eugène Delacroix 1827.

Λάδι σε καμβά, Μουσείο του Λούβρου

Στα τέλη του 18ου αιώνα, ο Ρομαντισμός έφερε στο φως έναν θαυμασμό για την λεπτότητα, με τα "γοτθικά" δαιμονικά πλάσματα -αρσενικά ή θηλυκά- με ρουφηγμένα μάγουλα, ψηλά και ισχνά, γεμάτα νευρική ενέργεια, αντικατοπτρίζοντας τις ερωτικές προτάσεις για απαγορευμένες πρακτικές και ανίερες ανησυχίες. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η αυξανόμενη ενασχόληση με την κλασική αρχαιότητα. Η επιθυμία να μοιάζουν με αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους, συνέβαλε στην μεταστροφή προς τα πιο αδύνατα σώματα, ενώ η μόδα στα ρούχα απαρνήθηκε τις πολλές πτυχές, ώστε να μοιάζει με τα υφάσματα των παλιών γλυπτών. Η σαρκώδης υπερβολή σταδιακά έδωσε τη θέση της στα λεπτά γυμνά της νεοκλασικής τέχνης. Ωστόσο, τόσο στην τέχνη όσο και στη ζωή, χρειαζόταν ένα στρώμα λίπους για να μην πετάγονται τα κόκκαλα και χαλούν την όψη και εφαρμογή των ενδυμάτων.

19ος αιώνας και Επαναστάσεις...

Photo: Monstrosities of 1822, του George Cruikshank, χρωματισμένη γραμμική οξυγραφία,

έκδοση της 19ης Οκτωβρίου 1822. Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου

Τον 19ο αιώνα οι άνθρωποι είχαν καταλάβει πλέον ότι ολόκληρη η τάξη της κοινωνίας θα μπορούσε να αλλάξει εν ριπή οφθαλμού και παρόλο που η σωματική ομορφιά παρέμεινε συμβατικά σταθερή, στον αέρα πλανιόταν μια διάθεση για ανατροπή πεποιθήσεων και κυβερνήσεων. Η αλλαγή έγινε σύντομα εμφανής στη μόδα. Τα παχουλά αντρικά σώματα ήταν σχεδόν ακινητοποιημένα από άκαμπτα και στενά υφάσματα, σκληρούς γιακάδες, καπέλα και παπούτσια. Αν και τα κομψά φορέματα ήταν ακόμη ογκώδη, τα ιδανικά γυναικεία σώματα ήταν πλέον πολύ παχιά πάνω και κάτω αλλά εξαιρετικά λεπτά στη μέση. Η έντονη σεξουαλική συνείδηση ​​και η ακραία σεμνοτυφία εκφράστηκαν έντονα στα φορέματα, αφού οι γυναίκες κάλυπταν κάθε ίντσα του κορμιού τους τη μέρα, αλλά φορούσαν ακραία ντεκολτέ τη νύχτα. Σ' έναν αστικό κόσμο που διακατέχεται από πουριτανισμό, η ενοχή κρύφτηκε κάτω από κορσέδες και μεταξωτά καπέλα, περιμένοντας τις μεταγενέστερες, Φροϋδικές επαναστάσεις.

20ος αιώνας και μεταστροφή στον λεπτό σωματότυπο...

Photo: Costumes Parisiens, Περιοδικό Journal des Dames et des Modes 1913,

του Bernard Boutet de Monvel

Τον 20ο αιώνα το γούστο στη φυσική ομορφιά έδειξε έντονη απόρριψη του πάχους. Στην καθημερινή ζωή, ένας απλός τρόπος έκφρασης αυτού του μεταβαλλόμενου ιδανικού είναι η αλλαγή της μόδας στα ρούχα. Στην τέχνη, το γυμνό (είτε προσφέρεται από τον Rubens ή από το Playboy) τείνει να αντικατοπτρίζει τα ίδια μεταβαλλόμενα πρότυπα. Οι κυρίες του Rubens είναι εξιδανικευμένες εκδοχές της μοντέρνας ένδυσης της εποχής με ολόσωμα σατέν φορέματα γεμάτα χοντρές, κινητές πτυχές γύρω από τη μέση. Στη γυμνή τέχνη, το λαμπερό δέρμα πάνω από παχιά σάρκα, αναδείκνυε ένα σώμα τέλεια προσαρμοσμένο στο ερωτικό γούστο της εποχής. Εν τω μεταξύ, στην πραγματική ζωή, οι άνθρωποι που ήταν λεπτοί φορούσαν πλούσια, ρευστά και ογκώδη ρούχα για να υποδηλώσουν ότι μοιάζουν με ένα γυμνό Rubens από κάτω. Κατά τον 20ο αιώνα ο λεπτός, απλά ντυμένος εκπρόσωπος της μεταρρύθμισης έγινε ο ηγέτης της μόδας. Κατά τους προηγούμενους αιώνες η καλή υγεία σχετιζόταν με την παχυσαρκία. Η ελάχιστη πρόσληψη τροφής και η εντατική άσκηση δεν είχαν καμία σχέση με την ιδέα της φυσικής ομορφιάς ή ευεξίας. Αντιθέτως, οι λιγοστές δίαιτες και η συνεχής έντονη δραστηριότητα θεωρούνταν η ατυχής μοίρα δουλοπάροικων και εργατών. Καλή υγεία δεν σήμαινε καλό μυϊκό τόνο και καλή κυκλοφορία αλλά μόνο ελευθερία από ασθένειες. Σήμερα, οι άνθρωποι ξοδεύουν χρήματα, χρόνο και ενέργεια για να αποκτήσουν τη σκελετική όψη των δούλων εκείνης της εποχής. Το πάχος, σύμβολο ομορφιάς για αιώνες, όχι μόνο έγινε τελείως μπανάλ μέσα σε δύο γενιές, μα θεωρούνταν πλέον σύμβολο ψυχικής αδυναμίας. Ακόμα χειρότερα, η παχυσαρκία υποδηλώνει ανθυγιεινή ζωή και πρόωρο θάνατο - όπως υποδήλωναν κάποτε τα ισχνά μάγουλα και τα κόκκαλα που διαγράφονταν από το δέρμα.

Η απάντηση του γιατί ο 20ος αιώνας είχε τέτοιο πάθος με το "άπαχο" βρίσκεται στις ανακαλύψεις της ιατρικής. Η σύνδεση μεταξύ λίπους και προβλημάτων του καρδιοαγγειακού συστήματος, γέμισαν τρόμο τις ψυχές εκατομμυρίων. Ωστόσο, η επιθυμία για λεπτή εμφάνιση προηγήθηκε της γνώσης των ιατρικών κινδύνων της παχυσαρκίας. Η μόδα αυτή διατηρείται από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και απλά στην πορεία επικαλέστηκαν την επιστήμη για να δώσει μια καλή δικαιολογία για αυτό που πάντα ήταν και εξακολουθεί να είναι: ένα περίπλοκο αισθητικό θέμα. Πολλοί άνθρωποι θέλουν να είναι λεπτοί χωρίς να ανησυχούν καθόλου για την υγεία τους. Η αδυναμία έχει γίνει βασικό στοιχείο της ιδανικής φυσικής ομορφιάς, όχι μόνο για λόγους υγείας αλλά και εξαιτίας του οπτικού γούστου, που παρουσιάζεται -όπως και την εποχή του Rubens- μέσω της εικαστικής τέχνης.

Photo: Η ηθοποιός Florence Lawrence, το 1911.

Vanity Fair

Ήταν περισσότερο ο φακός της κάμερας, παρά η κοινωνική αλλαγή ή η ιατρική γνώση, που δημιούργησε τη σύγχρονη περιφρόνηση για το λίπος, αφού από τα τέλη του 19ου αιώνα θεωρείται το μέσον της οπτικής αλήθειας. Οι φωτογραφίες έπρεπε να δείχνουν πως φαίνονταν πραγματικά το κάθε τι, όχι πως τα οραματίστηκε ένας καλλιτέχνης. Στην πραγματικότητα, όμως, ο καλλιτέχνης - φωτογράφος «επεξεργαζόταν» το υλικό του. Η κάμερα έγινε ένα ύπουλο εργαλείο εξιδανίκευσης της πραγματικότητας, και αυτό το στυλιζάρισμα, όρισε το μοντέρνο γούστο. Η στατική φωτογραφία καταγράφει τη φευγαλέα στιγμή, ενώ η κινηματογραφία καταγράφει την κίνηση. Και στις δύο περιπτώσεις, ο φακός της κάμερας τείνει να παχαίνει το σχήμα. Η ιδανική μορφή της κάμερας, επομένως, πρέπει να είναι λεπτή στην πραγματικότητα για να επιτρέπει την πάχυνση που συμβαίνει στην ταινία. Όταν, στη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα, οι δημοφιλείς ταινίες εξιδανίκευαν ολόκληρη την καθημερινότητα, η εμφάνιση των ανθρώπων έπρεπε να προσαρμοστεί στον φακό της κάμερας. Το σώμα έπρεπε να δημιουργεί μια στιγμιαία εικόνα, ή μια σειρά εικόνων, τις οποίες το μάτι θα μπορούσε αμέσως να πιάσει ‐ και να θαυμάσει. Το σώμα έπρεπε να είναι λεπτό, και το φόρεμα της ταινίας έπρεπε να φαίνεται καλό είτε εν κινήσει, είτε όταν φωτογραφίζεται σε άσπρο και μαύρο. Τα κόκκαλα, που αναπόφευκτα αποκαλύπτονται από την κάμερα, σταδιακά έγιναν προϋποθέσεις της νέας ιδανικής μορφής.

Photo: Η ηθοποιός Mae West, criterion.com

Ωστόσο, όλως παραδόξως, τα παλιά ιδανικά δεν έπαψαν να κερδίζουν τον θαυμασμό. Σκεφτείτε τη μοναδική καριέρα της Mae West, της οποίας οι ταινίες αποδεικνύουν πως η κάμερα θα μπορούσε να ορίσει την εικόνα του πληθωρικού γυναικείου σώματος σε κάτι κομψό και σέξι. Οι τεράστιες γυναίκες στις ταινίες των Fellini και Wertmfiller θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα νέο πρότυπο σεξουαλικής επιθυμίας. Ακριβώς όπως η "πειραγμένες" καχεκτικές εικόνες κατά τη διάρκεια της Ρομαντικής εποχής δημιούργησαν σταδιακά μια νέα ιδανική εικόνα, έτσι οι "πειραγμένοι" συναρπαστικοί σταρ στις νέες ταινίες, μπορούσαν να ξεκινήσουν μια υπόγεια μόδα που θα εμφανιζόταν στο μέλλον ως αναγνωρισμένο ιδανικό. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη. Παρ' ότι πληθωρικές γυναίκες σαν την Monica Bellucci εξακολουθούν να αποτελούν αντικείμενο θαυμασμού, το πρότυπο της κοκαλιάρας Twiggy των μέσων της δεκαετίας των '60 εξακολουθεί να μεσουρανεί, με τα σημερινά μοντέλα να αγγίζουν τα όρια της νευρικής ανορεξίας, δίνοντας στις σημερινές κοπέλες ένα εντελώς νοσηρό πρότυπο, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Photo: www.politicallore.com

"Plus-sized women shouldnt think of themselves as a size. They should think of themselves as women with rich goals in life. Size doesn't mean, really, anything.

You can carry your size with pride and dress in a way that you like".

Donatella Versace

Τετάρτη, 24 Φεβρουαρίου 2021

Photo: freepik.com

Αγαπητοί ψυχολόγοι μου,

Όπως σας υποσχέθηκα την προηγούμενη φορά, ήρθε η ώρα να μοιραστώ μαζί σας τις αγαπημένες μου συνταγές, και περιμένω και τις δικές σας, μπας και προσθέσουμε κάποιο νέο πιάτο στην διατροφή μας, πριν σιχαθούμε τα μακαρόνια ή πεθάνουμε από χοληστερίνη, ζάχαρο, τριγλυκερίδια ή δεν ξέρω τι τέλος πάντων προκαλεί η κατανάλωση τόσων ζυμαρικών!

Αποτυχημένες συνταγές...

Κατ' αρχάς να σας πω ότι η πικρή εμπειρία με έχει μάθει ότι δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι όλους τους σεφ και τις συνταγές τους, όσο γνωστοί και διάσημοι αν είναι και όσο λαχταριστά δείχνουν τα φαγητά και τα γλυκά τους στις εκπομπές τους. Όπως π.χ. ο κ. Παρλιάρος... Αναμφισβήτητα από τους καλύτερους pastry chef στην Ελλάδα, ωστόσο 19 στις 20 συνταγές του που έφτιαξα, έβγαιναν σκέτη απογοήτευση. Μερικά μάλιστα γλυκά τα πέταξα όπως ήταν, δεν τρωγόντουσαν καν. Τον πρώτο καιρό θύμωνα και έλεγα ότι κάτι κρύβει στις συνταγές που παρουσίαζε στην εκπομπή του ή στα περιοδικά και βιβλία που έχει εκδώσει. Όμως στην πορεία, γνωρίζοντας μια ζαχαροπλάστισσα, μου είπε ότι δεν είναι ότι κρύβει κάτι στη συνταγή αυτή καθαυτή, όσο το ότι είναι λίγο παραπλανητικές οι συνταγές όσον αφορά τα υλικά που χρησιμοποιεί. Διότι είναι άλλο να χρησιμοποιείς την κουβερτούρα που βρίσκεις προσφορά στο σούπερ μάρκετ και άλλο να χρησιμοποιείς τις ειδικές κουβερτούρες ζαχαροπλαστικής που δεν πωλούνται στο μαγαζί της γειτονιάς, ας 'ούμε.

Διάσημοι σεφ...

Photo: τα burger και τα γλυκά του Άκη που δοκιμάσαμε...

Έχοντας ξεκαθαρίσει αυτό, θα σας πω ότι στην αντίπερα όχθη βρίσκεται ο Πετρετζίκης, του οποίου όλες οι συνταγές, γλυκά, ορεκτικά, κυρίως, street food, είναι ολόσωστες, διότι χρησιμοποιεί ότι μπορούμε να βρούμε εμείς στο σούπερ μάρκετ και όχι εξειδικευμένα. Αν δεν έχετε δοκιμάσει τα φασολάκια και τις μπάμιες του Άκη, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Εγώ έτσι ξεκίνησα να τα τρώω, γιατί μέχρι μερικά χρόνια πριν δεν τα ήθελα καθόλου. Βέβαια, απ' ότι μου έχουν πει, κι αυτός έκανε το λάθος στην αρχή αλλά όταν τον έκραξε ο κόσμος, το δοκίμασε με τα υλικά των κοινών θνητών, είδε ότι είχαν δίκιο και έκτοτε άλλαξε τις συνταγές του ώστε να μας βγαίνουν πετυχημένες. Χωρίς να έχω κανένα όφελος, να σας πω ότι αν είστε φαν των burgers και των γλυκών, πρέπει να επισκεφθείτε τα μαγαζιά του, διότι είναι όλα να γλείφεις τα δάχτυλά σου. Πολύ νόστιμα είναι και τα pancakes και το κέικ μήλου του για πρωινό, brunch ή λιγούρες οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας. Καταπληκτική είναι και η ελληνική καρμπονάρα του και οι σαλάτες του, σεφ και καίσαρα. Επίσης πρέπει να πω ότι και όσες συνταγές της Μπαρμπαρίγου έχω δοκιμάσει να φτιάξω, δεν είχα ποτέ πρόβλημα.

Photo: κέικ μήλου DearDiary

Online συνταγές...

Πέραν όμως από τους διάσημους σεφ, υπάρχουν πολλές καταπληκτικές, παραδοσιακές συνταγές που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, αγνώστου πατρός. Τις περισσότερες τις έχω βρει στο cookpad.com, από μοσχαράκι λεμονάτο μέχρι νηστίσιμα κουλουράκια κανέλας-πορτοκαλιού με σουσάμι. Υπάρχουν και πολλές ομάδες στο facebook με σπιτικές συνταγές, όπως είναι το "Πίτες-Φαγητά & Γλυκά με Μεράκι". Όλα αυτά όμως φαντάζομαι ότι τα έχετε ανακαλύψει και μόνοι σας. Οπότε τώρα θα σας δώσω τις συνταγές από το τεφτέρι μου, που έχω συγκεντρώσει αυτά τα χρόνια και που δεν ξέρω αν μπορείτε να βρείτε online. Είναι όμως όλες δοκιμασμένες πολλάκις και πεντανόστιμες! Κάποιες είναι φίλων, κάποιες από μαμά πεθερά και αδερφή και κάποιες που είδα σε εκπομπές στην τηλεόραση που δεν παίζουν πια. Από φαγητά σας έχω ζύμη για πίτσα, κόκκινη σάλτσα για σπαγγέτι, ψαρονέφρι α λα κρεμ, κοτόπουλο με μανιτάρια και κοτόπουλο λεμονάτο ενώ από γλυκά έχω σοκολατένιο cheesecake φούρνου, βασιλόπιτα, soft cookies, σουφλέ σοκολάτας και καριόκες.

Τα γλυκά...

Σοκολατένιο cheesecake φούρνου

ΥΛΙΚΑ:

Για τη βάση:

185γρ λιωμένο βούτυρο

1/4 κούπας κακάο

1 κούπα ζάχαρη

2 αυγά

1 κούπα φαρίνα

Για το cheesecake:

300γρ. Philadelphia

4,5 κ.σ. ζάχαρη

2 αυγά

ΟΔΗΓΙΕΣ:

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 160ο, στον αέρα. Στο μίξερ χτυπάμε όλα τα υλικά της βάσης μέχρι να γίνει το μείγμα μας λείο και μαλακό. Σε ταψί στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί και χύνουμε το μείγμα. Έπειτα χτυπάμε όλα τα υλικά του cheesecake στο μίξερ και τα ρίχνουμε από πάνω. Ψήνουμε για 45-50' και αφήνουμε να κρυώσει πριν σερβίρουμε.

TIPS:

Το μυστικό στις συνταγές με κούπες και φλιτζάνια, είναι να μετράτε όλα τα υλικά σας με την ίδια κούπα/φλιτζάνι. Αυγά εγώ ποτέ δεν παίρνω τα μεγάλα, παίρνω μεσαία ή μικρά και δεν έχω παρατηρήσει διαφορά στις συνταγές. Βούτυρο προσπαθώ να χρησιμοποιώ πάντα ανάλατο lurpak, αλλά επειδή είναι ακριβό, έχει τύχει να χρησιμοποιήσω και πολλές άλλες μάρκες, στην συγκεκριμένη συνταγή δεν έχει σημασία. Εννοείται ότι μπορείτε να πάρετε άλλη μάρκα τυρί-κρέμα, εγώ έχω φτιάξει τη συνταγή και με το πιο οικονομικό που βρήκα στα Lidl και βγήκε μια χαρά!

Βασιλόπιτα

Photo: Βασιλόπιτα DearDiary

ΥΛΙΚΑ:

1/2 κ.γ. μαστίχα σε κρυστάλλους

5 μεγάλα αυγά

1/2 κ.γ. φρεσκοστυμμένο χυμό λεμονιού

25γρ μαλακό ανάλατο βούτυρο

180ml γάλα

2 κ.σ. brandy

Ξύσμα και χυμός από ένα μεγάλο πορτοκάλι

150γρ. τριμμένο αμύγδαλο χωρίς φλούδα

55γρ κουβερτούρα ψιλοτριμμένη ή κομματάκια μαύρης σοκολάτας

500γρ. φαρίνα

Ζάχαρη άχνη για το πασπάλισμα

Τρούφα για την διακόσμηση

ΟΔΗΓΙΕΣ:

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 175ο (αντιστάσεις). Σε στρογγυλό σκεύος 30εκ (κατά προτίμηση που να αφαιρούνται τα πλαϊνά), τοποθετούμε κομμένο στρογγυλό κομμάτι αντικολλητικό χαρτί. Βουτυρώνουμε τις πλευρές και το χαρτί. Σε γουδί διαλύουμε τη μαστίχα με μια πρέζα ζάχαρη. Στο μίξερ χτυπάμε τα ασπράδια σε μέτρια ταχύτητα. Προσθέτουμε 300γρ. ζάχαρη και το χυμό λεμόνι, αυξάνουμε ταχύτητα και χτυπάμε μέχρι να γίνει μαρέγκα. Σε άλλο μπολ χτυπάμε το βούτυρο με τα υπόλοιπα 100γρ. ζάχαρη σε μέτρια ταχύτητα μέχρι να γίνει ελαφρύ και κρεμώδες το μείγμα μας (5-7'). Προσθέτουμε έναν-έναν τους κρόκους συνεχίζοντας το χτύπημα. Προσθέτουμε το γάλα, το brandy και το χυμό πορτοκαλιού. Ανακατεύουμε μέσα στο μείγμα το ξύσμα, τα αμύγδαλα, τη μαστίχα και τη σοκολάτα. Με πλαστική σπάτουλα διπλώνουμε τη μαρέγκα και το αλεύρι μέσα στο μείγμα των κρόκων σιγά-σιγά, εναλλάσσοντάς τα μεταξύ τους. Χύνουμε το μείγμα στο έτοιμο σκεύος και ψήνουμε για 1 ώρα περίπου. Αφήνουμε να κρυώσει, προσθέτουμε το νόμισμα/γούρι στη κάτω πλευρά, κοσκινίζουμε με ζάχαρη άχνη και διακοσμούμε με την τρούφα (μπορούμε να φτιάξουμε με αντικολλητικό χαρτί stencil με το έτος).

TIPS:

Τη συνταγή αυτή την είχα δει στην εκπομπή που είχε κάποτε στην τηλεόραση η Νταϊάνα Κόχυλα και έκτοτε τη φτιάχνω κάθε πρωτοχρονιά. Δεν ξέρω αν μπορείτε να βρείτε την συνταγή ή το επεισόδιο κάπου online, πράγμα που θα σας κάνει τη ζωή ευκολότερη, αφού πάντα είναι καλύτερα να βλέπεις από το να διαβάζεις μια συνταγή. Σας έχω γράψει τη συνταγή όπως την είπε στην εκπομπή, ωστόσο εγώ όπως είπα δεν παίρνω μεγάλα αυγά και δεν παρατήρησα κάποια διαφορά. Επίσης, επειδή δεν έχω ποτέ brandy στο σπίτι, βάζω κονιάκ και είναι επίσης μια χαρά. Τέλος, επειδή η ζυγαριά μου έχει γραμμάρια και oz αλλά όχι ml, μετράω τα ml για το γάλα ή σε γραμμάρια ή με ένα shaker που έχω με σημειωμένα τα λίτρα.

Soft Cookies

Photo: soft cookies DearDiary

ΥΛΙΚΑ:

200γρ. σκληρό αλεύρι

125γρ. βούτυρο

1 αυγό

70γρ. λευκή ζάχαρη

70γρ. καστανή ζάχαρη

65γρ. ψιλοκομμένη κουβερτούρα

50γρ. σοκολάτα σταγόνες

70γρ. δημητριακά

1 πρέζα αλάτι

1 πρέζα σόδα

1 φακελάκι βανίλια

ΟΔΗΓΙΕΣ:

Στο μίξερ χτυπάμε όλα τα υλικά εκτός από τις σοκολάτες και τα δημητριακά. Όταν το μείγμα έχει γίνει ομοιόμορφο, προσθέτουμε τις σοκολάτες και τα θρυμματισμένα δημητριακά και ανακατεύουμε με κουτάλι. Σε ταψί στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί βάζουμε με το κουτάλι του γλυκού το μείγμα στο μέγεθος από ένα σοκολατάκι και αφήνουμε 3 δάχτυλα απόσταση από κάθε πλευρά μεταξύ τους, γιατί θα απλώσουν στο ψήσιμο. Ψήνουμε στους 170ο για 8'-10' σε προθερμασμένο φούρνο στις αντιστάσεις και αφήνουμε να κρυώσουν.

TIPS:

Η συνταγή έλεγε 100γρ μπάρα δημητριακών με μαύρη σοκολάτα, αλλά προτίμησα να βάλω σκέτα δημητριακά ολικής άλεσης μάλιστα, αφού η συνταγή περιέχει σοκολάτα έτσι και αλλιώς. Ο χρόνος ψησίματος διαφέρει από φούρνο σε φούρνο, ωστόσο επειδή είναι soft, θα βγουν αρκετά μαλακά τα μπισκότα. Σκληραίνουν λίγο μόλις κρυώσουν, αλλά ενδεχομένως στον δικό σας φούρνο να θέλει προσαρμογή ο χρόνος ψησίματος για να πετύχετε να είναι soft χωρίς να είναι άψητα.

Σουφλέ Σοκολάτας (6 μερίδες)

ΥΛΙΚΑ:

200γρ. κουβερτούρα

60γρ. βούτυρο (και λίγο για το σκεύος)

80γρ. ζάχαρη

4 αυγά

3 κ.σ. αλεύρι (και λίγο για το σκεύος)

ΟΔΗΓΙΕΣ:

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200ο. Κόβουμε την κουβερτούρα κομματάκια και κρατάμε χωριστά 60γρ., ενώ την υπόλοιπη τη λιώνουμε με το βούτυρο σε μπεν μαρί ή φούρνο μικροκυμάτων. Ανακατεύουμε μέχρι να ομογενοποιηθεί. Προσθέτουμε τη ζάχαρη, τα αυγά και το αλεύρι και χτυπάμε στο μίξερ. Γεμίζουμε ως τη μέση 6 φορμάκια για cupcake τα οποία έχουμε βουτυρώσει και αλευρώσει, ρίχνουμε στο καθένα από 10γρ. κουβερτούρα και σκεπάζουμε με το υπόλοιπο μείγμα. Ψήνουμε για 10'. Αφήνουμε να κρυώσουν, ξεφορμάρουμε και σερβίρουμε.

TIPS:

Αν δεν τα φάτε όσο είναι ζεστά, μπορείτε να τα βάλετε ψυγείο και να ζεστάνετε ελάχιστα στον μικροκυμάτων πριν τα φάτε, ώστε να λιώσει ξανά η κουβερτούρα στο κέντρο. Σερβίρονται με ζεστή κρέμα γάλακτος ή παγωτό βανίλια. Η κόρη μου και η νονά της τα τρώνε και σκέτα. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να τα έχει δοκιμάσει και να μην μου έχει ζητήσει την συνταγή, δοκιμάστε τα και θα με θυμηθείτε. Την έχω τόσα χρόνια που δεν θυμάμαι που την βρήκα.

Καριόκες

Photo: Καριόκες DearDiary

ΥΛΙΚΑ:

450γρ. τριμμένα πτι-μπερ

200γρ. χοντροκομμένα καρύδια

5κ.σ. κακάο

150γρ. lurpak

400γρ. ζαχαρούχο γάλα

1κ.γ. υγρή βανίλια

1κ.γ. κανέλλα

5κ.σ. ρούμι

ΥΛΙΚΑ ΕΠΙΚΑΛΥΨΗΣ:

300γρ. κουβερτούρα

2κ.σ. lurpak

ΟΔΗΓΙΕΣ:

Τρίβουμε τα μπισκότα στο multi, τα αδειάζουμε σε λεκάνη. Χοντροκόβουμε στο multi τα καρύδια και τα ρίχνουμε στη λεκάνη με τα μπισκότα μαζί με το κακάο και την κανέλλα. Σε άλλο μπολ ρίχνουμε το ζαχαρούχο και το lurpak που έχουμε λιώσει. Ανακατεύουμε απαλά, προσθέτουμε τη βανίλια και το ρούμι και ανακατεύουμε ξανά. Ρίχνουμε το μείγμα του ζαχαρούχου στα μπισκότα και ανακατεύουμε καλά. Σε ταψί στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί και αδειάζουμε το μείγμα πιέζοντάς το να στρώσει ομοιόμορφα. Αφήνουμε 2 ώρες στο ψυγείο. Σε μπεν μαρί ή φούρνο μικροκυμάτων λιώνουμε την κουβερτούρα με το lurpak, ανακατεύουμε να ομογενοποιηθεί και ρίχνουμε στο ταψί. Αφήνουμε πάλι στο ψυγείο να πήξει. Κόβουμε σε κομματάκια και σερβίρουμε.

TIPS:

Η συνταγή είναι του Βασίλη Καλλίδη και την είχε παρουσιάσει στην εκπομπή "Chef στον Αέρα". Το βίντεο υπάρχει στο youtube, θα το βρείτε εδώ, η συνταγή για τις καριόκες ξεκινάει στο 32ο λεπτό. Εγώ έχω αφαιρέσει τα σύκα από τη συνταγή γιατί δεν μου αρέσουν τα φρούτα στα γλυκά, συν ότι δεν τυχαίνει απλά να έχεις σύκα σπίτι αν σου 'ρθει να φτιάξεις ένα γλυκό που δεν θέλει ψήσιμο και τέλος γιατί μπορεί κάποιος να έχει αλλεργία. Επίσης δεν προσθέτω επιπλέον καρύδια στο στόλισμα, θεωρώ ότι είναι υπεραρκετά όσα υπάρχουν στη βάση του γλυκού. Είναι άλλη μια συνταγή που μου έχει ζητήσει πολύς κόσμος, μάλιστα στη δουλειά μου βάζουν χέρι αν πάω σε γιορτή αγοραστά γλυκά και δεν φτιάξω τις καριόκες.

Τα αλμυρά...

Κοτόπουλο Λεμονάτο

ΥΛΙΚΑ:

4 μπούτια κοτόπουλο

1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο

1 σκ. σκόρδο

1 ποτήρι λευκό κρασί

1/2 ποτήρι φρεσκοστυμμένο χυμό λεμόνι

1/2 ποτήρι νερό

5 κ.σ. μουστάρδα

1 κύβο ζωμό κότας

1 ξύλο κανέλα

Αλάτι, πιπέρι, γαρύφαλλο

Λάδι

Κοφτό μακαρονάκι ή πατάτες τηγανητές

ΟΔΗΓΙΕΣ:

Σε κατσαρόλα ή βαθύ τηγάνι τσιγαρίζουμε τα μπουτάκια. Μόλις πάρουν χρώμα προσθέτουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο να τσιγαριστούν. Σβήνουμε με το κρασί, λεμόνι και νερό. Διαλύουμε τον κύβο μέσα στο μουστάρδα και λίγο λάδι και τα ρίχνουμε στα μπουτάκια. Προσθέτουμε τα μπαχαρικά, χαμηλώνουμε τη φωτιά και αφήνουμε να σιγοβράσει μέχρι να δέσει η σάλτσα. Συνοδεύουμε με κοφτό μακαρονάκι ή πατάτες τηγανητές.

TIPS:

Η συνταγή είναι της πεθεράς μου και είναι από τις πιο νόστιμες που έχω φάει ποτέ. Έχει γίνει από τα αγαπημένα μας πιάτα οικογενειακώς! Εγώ βάζω 3 μπουτάκια και μας βγάζει 2 μέρες το φαγητό για τρία άτομα, όμως μόλις κρυώσουν τα μπουτάκια τα μαδάω και μαζί με τη σάλτσα τα ρίχνω στο κοφτό μακαρονάκι και τα ανακατεύω όλα μαζί. Έτσι δεν χρειάζεστε πολλά μπουτάκια για να φτάσει το φαγητό. Επίσης, επειδή εγώ και η κόρη μου λατρεύουμε το λεμόνι και θέλω πιο έντονη τη γεύση του στο φαγητό, βάζω 1 ποτήρι και όχι μισό. Και πάλι, το μυστικό είναι να μετρήσετε τα πάντα με το ίδιο ποτήρι. Η συνταγή λέει κανονικά "ποτήρι κρασιού" αλλά επειδή δεν έχω, χρησιμοποιώ ένα μικρό νεροπότηρο.

Ζύμη για Πίτσα

ΥΛΙΚΑ:

1κ. αλεύρι

10γρ. ζάχαρη

10γρ. αλάτι

9γρ. ξηρή μαγιά

40γρ. ελαιόλαδο

600γρ. νερό (περίπου)

ΟΔΗΓΙΕΣ:

Ανακατεύουμε σε ένα μπολ όλα τα υλικά πλην του νερού, το οποίο πρέπει να είναι ζεστό, τόσο όσο να το αντέχει το χέρι μας, και το οποίο πρέπει να προσθέτουμε σιγά-σιγά, πλάθοντας στην πορεία τη ζύμη, έως ότου δεν κολλάει στα χέρια μας, οπότε σταματάμε να προσθέτουμε νερό. Σκεπάζουμε τη λεκάνη και την βάζουμε μέσα στο φούρνο για μια ώρα μέχρι να φουσκώσει.

TIPS:

Έχω ακούσει από πολλές ότι φοβούνται να φτιάξουν ζύμη και παίρνουν τις έτοιμες από το σούπερ μάρκετ. Εγώ δεν έχω πάρει ποτέ έτοιμη ζύμη, και δεν έχει αποτύχει ποτέ η ζύμη, οπότε δεν νομίζω ότι είναι δύσκολο. Η μόνη ταλαιπωρία είναι η αναμονή να φουσκώσει. Εννοείται ότι η ζύμη κάνει για οτιδήποτε, όχι μόνο για πίτσα. Η μητέρα μου π.χ. την χρησιμοποιεί για να φτιάχνει "λαχματζούν".

Ιταλική Κόκκινη Σάλτσα για Σπαγγέτι

ΥΛΙΚΑ:

1 κρεμμύδι

1 καρότο

1κ.σ. ζάχαρη

1 ποτήρι κρασί λευκό

1 πακέτο 370γρ. τριμμένη ντομάτα

1 πακέτο 250γρ. συμπυκνωμένο χυμό ντομάτας

1/2 ποτήρι γάλα

1 κύβο λαχανικών

4 πιπέρια με κόλιανδρο (McKormick)

Αλάτι, κανέλλα, πάπρικα

Ελαιόλαδο

Νερό

ΟΔΗΓΙΕΣ:

Τρίβουμε το κρεμμύδι και το καρότο στο multi, χωρίς να τα λιώσουμε. Τα ρίχνουμε σε κατσαρολάκι μαζί με τη ζάχαρη και τα τσιγαρίζουμε μέχρι να εξαφανιστούν τα υγρά. Μόλις γίνει αυτό, σβήνουμε το κρασί και αφήνουμε να το πιεί. Μετά ρίχνουμε την τριμμένη ντομάτα και το χυμό, τον κύβο λαχανικών, αλάτι, τα 4 πιπέρια, κανέλλα, πάπρικα, ελαιόλαδο, νερό (γεμίζουμε και τις 2 συσκευασίες από τις ντομάτες) και το γάλα. Αφήνουμε να βράσει έως ότου πιει το νερό και μείνει η σάλτσα.

TIPS:

Την συνταγή την είχε δώσει μια Ιταλίδα στην αδερφή μου. Βάζουν γάλα σε όλες τις κόκκινες σάλτσες, της είπε, για να τραβάει την "ντοματίλα". Αν και δεν βρίσκω το λόγο, ωστόσο κάνω τη συνταγή όπως είναι και πραγματικά είναι η πιο νόστιμη σάλτσα που έχω φάει. Και πάλι τα ποτήρια αναφέρονται σε ποτήρια κρασιού. Την πρώτη φορά που την έφτιαξα δεν είχα πάρει τον μύλο της McKormick οπότε έβαλα απλώς μαύρο και κόκκινο πιπέρι και βγήκε εξίσου ωραία. Τα κρεμμύδια και τα καρότα τσιγαρίζονται στεγνά, χωρίς ελαιόλαδο και το ελαιόλαδο που προστίθεται στην πορεία είναι λίγο. Την προηγούμενη εβδομάδα έφτιαξα διπλή δόση και έβαλα τη μισή σε τάπερ στην κατάψυξη και στην υπόλοιπη πρόσθεσα κιμά που είχα τσιγαρίσει μόνο του σε τηγάνι. Τα άφησα να σιγοβράσουν μαζί για 15 λεπτά και βγήκε πεντανόστιμος και ο κιμάς.

Ψαρονέφρι α λα Κρεμ

ΥΛΙΚΑ:

1κ. ψαρονέφρι

200γρ. κρέμα γάλακτος

1 κονσέρβα μανιτάρια champignon

1 ποτήρι λευκό κρασί

Άνηθο

Αλάτι, πιπέρι

Ρύζι basmati

ΟΔΗΓΙΕΣ:

Κόβουμε το ψαρονέφρι σε μπουκίτσες και τσιγαρίζουμε. Προσθέτουμε τα μανιτάρια και μόλις τσιγαριστούν κι αυτά, σβήνουμε με το κρασί. Μόλις πιεί το κρασί, ρίχνουμε τον άνηθο, το αλατοπίπερο και την κρέμα γάλακτος. Αφήνουμε στη φωτιά ώσπου να πήξει η κρέμα. Σερβίρουμε με το ρυζάκι.

TIPS:

Ξέρω ότι το ψαρονέφρι είναι ακριβό, δυστυχώς όμως με όποιο άλλο κρέας έχω δοκιμάσει την συνταγή δεν μου αρέσει, οπότε προτιμώ να μην την φτιάξω καθόλου. Το μυστικό για να μην σας κόψει η κρέμα γάλακτος είναι να τσιγαρίσετε το κρέας και τα μανιτάρια χωρίς λάδι και να αφήσετε να απορροφήσει τελείως το κρασί πριν ρίξετε την κρέμα γάλακτος.

Κοτόπουλο με μανιτάρια

ΥΛΙΚΑ:

1-2 φιλέτα στήθος κοτόπουλο (διπλά)

1 πακέτο κρεμμυδόσουπα της Knorr

1 κονσέρβα μανιτάρια champignon

3 μικρά πακέτα κρέμα γάλακτος

Λίγο λάδι

Πιπέρι

Λίγο νερό

ΟΔΗΓΙΕΣ:

Σε μια γάστρα ρίχνουμε ελάχιστο λάδι και αλείφουμε τον πάτο. Κόβουμε τα φιλέτα στη μέση καθ' ύψος, ώστε να γίνουν λεπτές φέτες και τα στρώνουμε στη γάστρα. Ρίχνουμε την κρεμμυδόσουπα, τα μανιτάρια, την κρέμα γάλακτος και λίγο πιπέρι, καθόλου αλάτι. Προσθέτουμε νερό, τόσο ώστε να καλύψει τα φιλέτα μας. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180ο για 1 ώρα και 20' με τη γάστρα σκεπασμένη, και άλλα 10 λεπτά ξεσκέπαστη.

TIPS:

Στα μισά ανοίγω τη γάστρα και αναποδογυρίζω τα φιλέτα. Ο φίλος που μου το είχε μαγειρέψει αυτό το πιάτο πρώτη φορά, μου είπε ότι κανονικά φτιάχνεται με μανιταρόσουπα, την οποία δεν βρήκε στο σούπερ μάρκετ και αντικατέστησε με κρεμμυδόσουπα. Δοκίμασα λοιπόν να το κάνω με μανιταρόσουπα και δεν μου άρεσε καθόλου! Πολύ προτιμότερο με κρεμμυδόσουπα.

Σαφώς και έχω άπειρες άλλες συνταγές, όμως σας έβαλα τις αγαπημένες μου μόνο, ειδικά αυτές που θεωρώ ότι δεν είναι εύκολο να βρείτε online.

Περιμένω και τις δικές σας δοκιμασμένες προτάσεις!

Κυριακή, 21 Φεβρουαρίου 2021

Photo: Το κέικ της καταστροφής

Αγαπητοί ψυχολόγοι μου,

Όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι τη μητέρα μου να λέει συχνά "τι στο καλό να μαγειρέψω πάλι σήμερα; Βαρέθηκα! Γιατί δεν βγάζουν ένα χάπι που να σε χορταίνει, να παίρνεις όλες τις θρεπτικές αξίες που πρέπει και να ξεμπερδεύουμε;" Και εγώ, σαν φαγανό που ήμουν, της απαντούσα "τι είναι αυτά που λες, το φαΐ είναι μεγάλη απόλαυση, τι να το κάνεις το χάπι;!"

Όπως λέει ο σοφός λαός "εκεί που είσαι ήμουνα, και εδώ που είμαι θα 'ρθεις". Ήρθε λοιπόν ο καιρός που βαρέθηκα κι εγώ τη σπαζοκεφαλιά "τι να μαγειρέψω σήμερα" και ευχήθηκα να είχαν εφεύρει το χαπάκι που έλεγε η μάνα μου. Όπως την έχω καταλάβει τώρα για πολλά άλλα πράγματα. Και φυσικά να παίρνω την ίδια απάντηση που έδινα κι εγώ από την κόρη μου... Και τον άντρα μου! Φυσικά, έξω από το χορό, πολλά τραγούδια λέγονται, διότι αν δεν έχεις εσύ να σπαζοκεφαλιάζεις και να τρως ώρες στην κουζίνα, φυσικά και είναι απόλαυση το φαΐ! Ας μην ξανά αρχίσω όμως τη μουρμούρα για τους άντρες που δεν βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού και δεν ξέρουν να βράσουν ούτε ένα αυγό!

Ειδικά όταν δεν έχεις να κάνεις με βολικούς ανθρώπους, ή έστω με παρόμοια γούστα και παραξενιές, τότε το δράμα είναι ακόμα μεγαλύτερο. Εγώ έχω τις δικές μου παραξενιές, ο άντρας μου τις δικές του και η κόρη μου τις δικές της. Μεταξύ μας, το παιδί είναι το πιο βολικό απ' όλους. Εγώ, ας 'ουμε δεν τρώω το ψάρι. Γενικά δεν είμαι φαν των θαλασσινών. Τρώω μόνο καλαμαράκια τηγανιτά και χταπόδι ψητό ή βραστό, και αυτά περισσότερο σαν μεζέ για το ούζο. Σύζυγος και κόρη τα τρώνε, αλλά ατύχησαν, γιατί εγώ δεν τα μαγειρεύω, δεν θέλω ούτε να τα βλέπω, να τα μυρίζω ή να τα πιάνω. Δεν είμαι καν σίγουρη ότι θέλω να μπαίνουν στο σπίτι, ακόμα και μαγειρεμένα.

Μακαρόνια με κιμά...

Photo: Τα πρώτα μου γεμιστά

Οι δύο τους συμφωνούν ότι το καλύτερο φαγητό είναι μακαρόνια με κιμά. Όλη τη βδομάδα να τους ταΐζεις μακαρόνια με κιμά δεν θα παραπονεθούν. Εγώ τα έχω βαρεθεί... Όλοι τρώμε τις φακές, όμως ο άντρας μου τις θέλει σούπα, η κόρη μου χυλωμένες, εμένα δεν με νοιάζει. Στην κόρη μου αρέσει ο αρακάς, στον άντρα μου όχι, ενώ του αρέσουν τα φασολάκια, που η μικρή τρώει με το ζόρι και τρελαίνεται για μπάμιες που η κόρη δεν θέλει να τις βλέπει ούτε ζωγραφιστές. Όπως ούτε τη φασολάδα και τους γίγαντες, που αρέσουν σ' εμάς. Στο μόνο που συμφωνούμε όλοι είναι τα ρεβίθια. Δεν τα θέλει κανείς μας...

Το παιδί τρώει κουνουπίδι και μπρόκολο, εμείς ούτε να τα βλέπουμε, εγώ ούτε να τα μαγειρέψω... Στον άντρα μου αρέσει ο μουσακάς και τα παπουτσάκια, η κόρη μου δε θέλει τη μελιτζάνα καθόλου... Παστίτσιο, κανελόνια, γεμιστά ευτυχώς τρώμε όλοι. Όπως αντιλαμβάνεστε, ότι έχει κιμά μας αρέσει! Και σας ρωτώ λοιπόν, γιατί είμαι σίγουρη ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει σε όλα τα σπίτια, πόσες φορές το μήνα να κάνεις παστίτσιο, γεμιστά, μακαρόνια με κιμά; Νισάφι πια!

Photo: Ο πρώτος μου μουσακάς... Ίσως και ο μοναδικός, δε θυμάμαι!

Φωτιά και μπούρμπερη...

Εν τω μεταξύ, όταν γυρνάς από τη δουλειά και έχεις σαν την τρελή να μαγειρέψεις γιατί όλοι πεινάνε, να συμμαζέψεις, ν' απλώσεις μπουγάδα, να βοηθήσεις το παιδί με κανένα μάθημα και να κάνεις και καμιά δουλειά στον υπολογιστή, αναπόφευκτα κάπου θα κάνεις λάθος. Είπαμε είμαστε multi tasking, αλλά όλα έχουν ένα όριο! Κάπως έτσι έχω βάλει μια φορά φωτιά στο σπίτι (το προηγούμενο) και μου έχουν λαμπαδιάσει κατσαρόλες και τηγάνια...

Photo: Η κουζίνα μου μετά τη φωτιά...

Όπως έχω ξαναπεί σε παλιότερο άρθρο μου, εγώ αν είχα φύγει από το σπίτι στα 26 μου, δεν έμαθα να μαγειρεύω πάρα μόνο στην εγκυμοσύνη. Ανεπρόκοπη τελείως! Όταν έμεινα ολομόναχη στο σπίτι και άρχισα να πειραματίζομαι με την μαγειρική συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει πολύ και δεν είναι τόσο βαρετή όσο νόμιζα. Όταν μετακόμισα στη Νέο Ηράκλειο με το μωρό, με είχε πιάσει τρέλα πλέον, ήθελα να δοκιμάζω συνέχεια νέες συνταγές, και σαν γλυκατζού, κυρίως γλυκά. Βέβαια τότε είχα ήδη κάνει τη γαστρεκτομή και είχα κόψει την σαβουροφαγία, ωστόσο έφτιαχνα διαφορετικό γλυκό κάθε βδομάδα και κερνούσα όποιον ερχόταν σπίτι, το μοίραζα στην πολυκατοικία, στη δουλειά, παντού!

Photo: Τούρτα "Βασιλική Σαρλότ" που είχα φτιάξει για κάποια γενέθλιά μου...

Συνταγές "με το μάτι" και "όσο πάρει"...

Εννοείται ότι είχα αρκετές αποτυχίες -ακόμα έχω- αλλά η χαρά μου όταν κάτι έβγαινε σωστό, δεν περιγράφεται. Στις αρχές, τις περισσότερες συνταγές τις έπαιρνα από τη μαμά, η οποία είναι, κατά γενική ομολογία, φοβερή μαγείρισσα. Το πρόβλημα ήταν στην συνεννόηση. Διότι η μάνα είναι παραδοσιακή, με συνταγές με κούπες, φλιτζάνια, "με το μάτι" και "όσο πάρει". Για κάποια τόσο ανίδεη όσο εγώ, αυτές οι συνταγές είναι εφιάλτης! Θα σας διηγηθώ μόνο την ιστορία του πρώτου μου κέικ για να καταλάβετε... Μου είπε η μάνα τηλεφωνικά την συνταγή, ψώνισα τα υλικά και ξεκίνησα να φτιάξω το πρώτο μου κέικ, ανάμεικτο για την ακρίβεια. Έλα όμως που η μάνα παρέλειψε να μου διευκρινίσει στη μισή ζύμη που θα έριχνα το κακάο, πόσο κακάο πρέπει να ρίξω. Διότι εκείνη μετά από τόσα χρόνια κάποια πράγματα τα θεωρεί αυτονόητα, για μένα τίποτα δεν είναι! Αφού δεν μου διευκρίνισε λοιπόν, εγώ θεώρησα ότι εννοεί ένα πακέτο (!) κακάο... Αντιλαμβάνεστε νομίζω τι έγινε όταν προσπάθησα να χτυπήσω στο μίξερ τη μισή ζύμη με ένα ολόκληρο πακέτο κακάο... Η σκόνη σηκώθηκε παντού, το μείγμα έγινε στόκος και κόλλησε όλο στους αναδευτήρες. Βομβαρδισμένο τοπίο η κουζίνα! Τελικά όμως το έσωσα το κέικ, δεν υπήρχε περίπτωση να πετάξω όλα αυτά τα υλικά! Έριξα πολύ γάλα κι όλα καλά!

Photo: Γαλακτομπούρεκο με συνταγή φλιτζάνια και κούπες...

Έζησα πολλές ακόμα τέτοιες στιγμές για γέλια και κλάματα μέσα σ' όλα μου τα χρόνια στην κουζίνα. Με τον καιρό μετέτρεψα τις κούπες και τα φλιτζάνια σε γραμμάρια και κάπως έστρωσε το πράγμα. Έμαθα και τι σημαίνει "με το μάτι" και "όσο πάρει" και το σημαντικότερο είναι ότι έμαθα να έχω τα ΠΑΝΤΑ έτοιμα πριν ξεκινήσω να μαγειρεύω. Διότι, όπως διαπίστωσα the hard way, αν πρώτα βάλεις την κατσαρόλα στο μάτι να ζεστάνει και μετά αρχίσεις να κόβεις κρεμμύδια, καρότα και κρέατα, μέχρι να τα κάνεις αυτά έχει αρπάξει η κατσαρόλα! Έχω ένα τετράδιο όπου γράφω όλες τις συνταγές που βρίσκω, αν και τις περισσότερες πλέον τις βρίσκω online.

Την επόμενη φορά θα μοιραστώ μαζί σας τις αγαπημένες μου συνταγές,

και κάθε πρόταση για γρήγορα, εύκολα και νόστιμα πιάτα καλοδεχούμενη,

γιατί ξέμεινα από ιδέες!

Photo: Σπιτικό τσουρέκι