Κυριακή, 8 Νοεμβρίου 2020

Photo: freepik.com

Λατρεμένο μου ημερολόγιο,

Καλημέρες όμορφες, που λέει και το παιδί μου! Και αναφέρομαι στο παιδί μου, γιατί την προηγούμενη φορά συζητούσαμε για τα καλά της τηλεργασίας, και πόσο με εξυπηρετεί να μην είναι το παιδί μου αριστερά δεξιά σαν αδέσποτο μέχρι να σχολάσω. Όλες αυτές τις μέρες λοιπόν, είχα μαζί με την δουλειά, να χωνέψω ότι το κοριτσάκι μου μεγάλωσε και μπήκε στην εφηβεία για τα καλά... Πόσο δύσκολο είναι μανούλα μου! Μανούλα μου καλή, που έλεγες "θα μεγαλώσετε, θα γίνετε μανάδες και τότε θα με καταλάβετε!". Πόσο δίκιο είχες! Το κοριτσάκι μου που λες, αγαπημένο ημερολόγιο, ερωτεύτηκε... Μεγάλο το σοκ και ακόμα μεγαλύτερη η δυσκολία να αντιμετωπίσω όλη την κατάσταση με ψυχραιμία, ώστε να μου έχει εμπιστοσύνη και να νιώθει άνετα να τα συζητάει μαζί μου. Τρέμει το φυλλοκάρδι μου, μην πληγωθεί, μην την εκβιάσουν ψυχολογικά να κάνει κάτι που δε θέλει, μην, μην, μην... Όμως νομίζω ότι τα πάω πολύ καλά! Ίσως γιατί υπήρχαν σωστές βάσεις και ήξερε ότι μπορεί να συζητάει μαζί μου. Ίσως γιατί όλες τις ως τώρα κρίσεις τις αντιμετώπισα ψύχραιμα και με συζήτηση. Πίστεψε με, οι αρχικές μου σκέψεις δεν συμπεριλάμβαναν ούτε ψυχραιμία, ούτε συζήτηση! Ξέρω ότι δεν μου τα λέει όλα, αλίμονο κάποια πράγματα ντρέπεται ένα παιδί να τα συζητήσει με τους γονείς του! Αρχικά, έχω να πω ότι αυτό που με συγκράτησε κάθε φορά από το να αντιδράσω λάθος, ήταν ότι προσπαθώ πάντα να θυμηθώ πως ένιωθα στην ηλικία της και πως αντιδρούσα εγώ στις υστερίες κ.λπ. των δικών μου γονιών. Γιατί τότε ο κανόνας ήταν ότι πρώτον δεν τα συζητάμε αυτά, και δεύτερον αν έπαιρναν κάτι χαμπάρι οι γονείς μας, η αντίδραση ήταν πάντα φωνές, τιμωρίες και μονόλογοι που σε γέμιζαν ενοχές για τις σχέσεις και το σεξ. Και δεν τους κατηγορώ γι΄αυτό. Ζούμε σε μία χώρα με χιλιάδες ταμπού σε ότι αφορά το σεξ, την παρθενιά, το ότι κορίτσια/γυναίκες είναι "πουτάνες" ενώ οι άντρες μάγκες. Το αποτέλεσμα αυτών των πολύ δικαιολογημένων αντιδράσεων ήταν εμείς να λέμε ψέματα προκειμένου να κάνουμε αυτό που θέλουμε, να μπλέκουμε με αγόρια και να μην ξέρουμε πως να διαχειριστούμε τις ορμές τους και την περιέργειά μας και να νιώθουμε ενοχές για κάθε βήμα που κάναμε, από το φιλί μέχρι το σεξ. Τελικά όταν σου έχουν πιπιλήσει το μυαλό τόσο πολύ ότι το σεξ είναι κάτι κακό και η παρθενιά κάτι ιερό, αλλά δεν σου έχουν πει τίποτα χρήσιμο, δεν σου έχουν εξηγήσει τίποτα για την όλη διαδικασία, με μαθηματική ακρίβεια θα καταλήξεις να το κάνεις με τον απολύτως λάθος άνθρωπο και την τελείως λάθος στιγμή. Κατ' αρχάς θεωρώ ότι όλα ξεκινάνε από το να έχεις μεγαλώσει το παιδί με αυτοπεποίθηση, ώστε να μην νιώθει ότι για να κερδίσει ή να κρατήσει ένα αγόρι, πρέπει να υποχωρεί στα θέλω του χωρίς να είναι ψυχολογικά έτοιμο ή σίγουρο. Και αυτό πρέπει να γίνει από την αρχή, όχι στην εφηβεία, τότε είναι αργά. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι πρέπει να κάνεις το παιδί μετρημένο και προσγειωμένο και δεν ξέρω 'γω τι άλλο. Διαφωνώ. Πρέπει να κάνεις το παιδί σου να πιστεύει ότι μπορεί να πετύχει ότι βάλει στο νου του. Ότι είναι όμορφο, έξυπνο και ταλαντούχο. Καλύτερα να ξεκινήσει την ζωή του με μεγάλη σιγουριά, αφού έτσι και αλλιώς η ζωή θα το προσγειώσει απότομα, παρά με χαμηλή αυτοεκτίμηση και με τα χαστούκια που θα φάει, να πέσει στα τάρταρα. Απλά το μαθαίνεις να μην τα παρατάει στην αποτυχία, να μην απογοητεύεται και να συνεχίζει να προσπαθεί μέχρι να πετυχαίνει τους στόχους του. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Το παιδί ήταν παιδί με όλη την έννοια της λέξεως, μέχρι τη καραντίνα. Στη διάρκεια της καραντίνας μεγάλωσε απότομα. Ξαφνικά άρχισε να προσέχει πως ντύνεται, να τρωγόμαστε για τα σορτσάκια και τα κοντά μπλουζάκια... Μετά ξεκίνησε το δράμα των social media. Η δικιά μας δεν έχει ακόμα αριθμό κινητού, αλλά στην καραντίνα της έδωσα την παλιά συσκευή για να μπορεί να επικοινωνεί με τους συμμαθητές της, οπότε αναγκαστικά απέκτησε Facebook και messenger. Όλα έβαιναν καλώς. Μέχρι που ερωτεύτηκε φέτος... Και ενώ γενικά είναι πολύ καλή μαθήτρια και συνεπείς, είχαμε κάτι ξεστρατίσματα, να διαβάζουμε ως τις 11 το βράδυ γιατί κάθε τρεις και λίγο μιλούσαμε με το αγόρι μας που είχαμε καβγαδίσει... Η αρχική μου σκέψη ήταν να της πάρω το ρημάδι και να της το επιστρέψω όταν κλείσουν τα σχολεία. Κρατήθηκα όμως και της εξήγησα όμορφα κι ωραία ότι αν δεν συγκεντρώνετε στα μαθήματά της και χαζολογάει και πάει 11 για να τελειώσει, θα της το πάρω. Μετά είχαμε κάτι ξενύχτια, ενώ υποτίθεται ότι κοιμόταν. Οπότε πλέον το μαντζαφλάρι έρχεται μαζί μου όταν την πάω για ύπνο.

Η ουσία είναι να λες ξανά και ξανά, μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα σου, ότι όλα αυτά που νιώθει είναι πολύ φυσιολογικά, ότι είναι πολύ όμορφο και γλυκό, ότι είναι λογικό να ανακαλύπτουν την σεξουαλικότητά τους, ότι το σεξ είναι πολύ ωραίο, αρκεί να γίνει την σωστή στιγμή και με τον σωστό άνθρωπο... Ότι δεν πρέπει να προχωράει παραπάνω από εκεί που θέλει γιατί κάποιο αγόρι θα της πει ότι αν αυτή δεν θέλει θα πάει σε άλλη που θέλει. Ότι πρέπει να βάζει τα όρια της, να λέει όχι και να μην αφήνει κανέναν να την κάνει να νιώσει άσχημα ή αμήχανα. Ότι πρέπει να προσέχει γιατί με τις ορμές που έχουν τα αγόρια στην εφηβεία, αν προχωρήσει πολύ, ενδεχομένως εκείνος να μην έχει την ψυχραιμία να κρατήσει τον εαυτό του. Εξίσου σημαντικό όμως είναι να εξηγήσεις και στο κορίτσι ότι και το ίδιο δεν έχει λόγο να βιάζεται, έχει πολλά χρόνια μπροστά της να ανακαλύψει όλα αυτά για τα οποία την τρώει η περιέργεια τώρα, να κάνει "baby steps" και να μην βιάζεται να τα νιώσει, ανακαλύψει και ζήσει όλα με το πρώτο καρδιοχτύπι. Ότι είσαι εκεί για εκείνη, ότι και αν συμβεί, ότι απορία και αν έχει, ότι δεν θα της πάρεις το κεφάλι, ότι μπορεί να συζητήσει τα πάντα μαζί σου, γιατί έχεις την εμπειρία να την συμβουλέψεις σωστά. Ότι καταλαβαίνεις ότι κάποια πράγματα ντρέπεται να στα πει, αλλά από την άλλη, οι φίλες της σίγουρα δεν θα ξέρουν να της λύσουν απορίες. Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν κινητά από μια ηλικία και έπειτα. Ξέρω ότι τους δίνει μια επικίνδυνη ελευθερία στην επικοινωνία, όμως είναι ο καλύτερος τρόπος να μπορείς να τα ελέγξεις, να ξέρεις με ποιον μιλάνε και τι λένε και κυρίως, που βρίσκονται. Ξέρω, θα μου πεις, σιγά το πράγμα, μπορεί να σβήνει τις συνομιλίες και να μην παίρνεις χαμπάρι. Χα! Γατάκι! Προγράμματα γονικού ελέγχου, you know? Αν όχι, ψάξου λίγο, έχει πολλά στο Google PLAY! Θα μου πεις, εμείς που μεγαλώσαμε χωρίς social και κινητά τι πάθαμε. Τίποτα δεν πάθαμε, πολύ ωραία μεγαλώσαμε, αλλά για ρώτα τους γονείς σου πως ένιωθαν εκείνοι κάθε φορά που έβγαινες και αργούσες να γυρίσεις; Τώρα το παίρνεις ένα τηλέφωνο και του λες να τσακιστεί να γυρίσει! Η ουσία είναι, συναγωνίστρια μάνα, είτε έχεις αγόρι είτε έχεις κορίτσι, ΣΥΖΗΤΑ μαζί του. Μην κάνεις τον μπαμπούλα, αλλά θα βάλεις την φωνή, θα τα πεις ωμά-κοφτά όταν πρέπει, θα το προσγειώσεις στην πραγματικότητα που ζούμε. Και η πραγματικότητα που ζούμε είναι πολύ επικίνδυνη. Δεν προστατεύεις το παιδί με το να του τα παρουσιάζεις όλα ρόδινα από φόβο μην το πονηρέψεις πριν την ώρα του. Ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας και της υπερ-πληροφόρησης και παραπληροφόρησης. Αν δεν τα μάθει από εσένα, θα τα μάθει από το internet. Αφύπνισέ το σχετικά με τους κινδύνους που υπάρχουν εκεί έξω, στην ανάγκη τρόμαξέ το, για να μάθει να φυλάγεται. Μίλα πολύ, λέγε τα ίδια ξανά και ξανά μέχρι να τα εμπεδώσει. Κάνε την προσευχή σου σε όποιο Θεό πιστεύεις, να πάνε όλα καλά. Μην ενοχοποιείς το σεξ, εξήγησε στο παιδί τα πάντα και μάθε το σαν αγόρι να σέβεται τα κορίτσια (δεν έπεσαν από δέντρο, μανούλα τις γέννησε), και αν είναι κορίτσι, να έχει αξιοπρέπεια και να υπερασπίζεται τα θέλω και τα όριά του. Και είτε είναι αγόρι, είτε είναι κορίτσι, εξήγησέ του ότι δεν χρειάζεται να βιάζεται να μεγαλώσει πριν την ώρα του, έχει πολλά χρόνια μπροστά του να ανακαλύψει τον έρωτα, το αντίθετο φύλο, το σεξ και πάει λέγοντας. Ότι λέω δεν το λέω με βεβαιότητα, δεν είμαι ούτε παιδοψυχολόγος, ούτε ειδική. Τα λέω από προσωπική εμπειρία. Και δεν ξέρω αν θα πετύχω τον στόχο μου με αυτή την προσέγγιση, εξάλλου είμαστε μόλις στην αρχή. Απλά προσπαθώ να το χειρίζομαι όπως θα ήθελα να είχαν χειριστεί και την δική μου εφηβεία.

Αν όμως έχεις κάτι καλύτερο να προτείνεις, θέλω πολύ να ακούσω, να μάθω κάτι καινούριο και, ίσως, πιο αποτελεσματικό!

Εις το επανιδείν!