Παρασκευή, 12 Φεβρουαρίου 2021

Photo: azbilingual.com

Αγαπητοί ψυχολόγοι μου,

Πριν λίγο καιρό διάβασα ένα άρθρο, μιας κυρίας Dina Relles, δικηγόρος και συγγραφέας στο επάγγελμα, με θέμα "γιατί είναι υπέροχο να έχεις γιους". Σημείωσα να το συζητήσω μαζί σας κάποια στιγμή, γιατί ήταν το πολλοστό άρθρο που διάβασα τα τελευταία χρόνια με παρόμοια θεματολογία και κάθε φορά απορώ γιατί κάποιες αγορομάνες νιώθουν την ανάγκη να απολογηθούν και να υπερασπιστούν το γεγονός ότι έχουν κάνει γιους.

Η κυρά δικηγόρος / συγγραφεύς λοιπόν λέει στο άρθρο της ότι ακούει συχνά ατάκες όπως "Θέλω να κάνω μόνο κορίτσια γιατί τα αγόρια μια μέρα θα αφήσουν την μητέρα τους" και "Δεν θέλω να κάνω τρίτο παιδί επειδή μπορεί να είναι κι αυτό αγόρι". Δεν ξέρω τι κόσμο συναναστρέφεται η κυρία Relles, γιατί εγώ τουλάχιστον δεν έχω ακούσει μάνα να λέει καμία από τις παραπάνω μπουρδολογίες, για να μην πω τίποτα χειρότερο. Ας υποθέσουμε όμως ότι υπάρχουν όντως τόσο πυροβολημένες γυναίκες που είτε πιστεύουν ότι οι κόρες δεν αφήνουν τις μητέρες, είτε φοβούνται να κάνουν μόνο γιους. Ένιωσε λοιπόν την ανάγκη αυτή η μάνα τριών γιων να υπερασπιστεί τις αγορομάνες απανταχώθεν.

Γραμμή υπεράσπισης...

Το πρώτο επιχείρημα της δικηγόρου είναι ότι "τα παιχνίδια των αγοριών είναι πιο διασκεδαστικά", συμπέρασμα το οποίο έβγαλε από μια σχολική εκδρομή όπου οι γονείς μιας συμμαθήτριας του γιου της μιλούσαν για πριγκίπισσες, κάστρα και νεράιδες, ενώ ο γιος της μετρούσε οχήματα στη διαδρομή τα οποία έχει σε παιχνίδια. Και αφού δεν συναντάμε στον δρόμο πριγκίπισσες και νεράιδες, τα παιχνίδια των αγοριών είναι πιο ρεαλιστικά και άρα πιο διασκεδαστικά. WTF?

Photo: freepik.com

Πόσο κόμπλεξ πρέπει να κουβαλάς για να κάθεσαι να γράφεις τέτοιες αρλούμπες κοτζάμ δικηγόρος / συγγραφέας; Πως τ' ότι είναι ρεαλιστικό ένα παιχνίδι σημαίνει αυτόματα ότι είναι πιο διασκεδαστικό; Εσύ δηλαδή μωρή χαρχάλω δεν διάβασες ποτέ παραμύθια στους γιους σου με δράκους, μάγους και πρίγκιπες; Δεν είδαν ποτέ παιδικό ή ταινία με σούπερ ήρωες και δεν έχεις ακούσει ποτέ σου ότι δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να καλλιεργείς την φαντασία των παιδιών, ανεξαρτήτως φύλου;

Δεύτερο επιχείρημα: Είναι καλύτερο να έχεις γιους αφού δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη προετοιμασία για να βγεις από το σπίτι. Ούτε πλεξούδες στα μαλλιά, ούτε καλσόν με περίεργα σχέδια. Γιατί τ' αγόρια, λέει, δεν τα νοιάζει τι φοράνε και επίσης έχουν μόνο δύο ζευγάρια παπουτσιών έκαστο. Ότι δηλαδή όοολα τα κοριτσάκια, ανεξαρτήτως ανατροφής, οικονομικής κατάστασης και διαπαιδαγώγησης, κάνουν σαν κακομαθημένα σκατόπαιδα που θέλουν μια ώρα να ντυθούν, θέλουν οπωσδήποτε το μαλλί υπερπαραγωγή και κάνουν συλλογή από Louboutin από την κούνια. Στον κόσμο του Γκούφι η κυριούλα...

Photo: freepik.com

Το τρίτο επιχείρημα της δικηγόρου υπεράσπισης στην δική "Γιοι εναντίον Κόρες", είναι ότι "τ' αγόρια μιλούν με το μυαλό τους". Τι θέλει να πει ο ποιητής; Συνεχίζει λοιπόν το άρθρο της λέγοντας ότι εκείνη πάντα προτιμούσε την παρέα των ανδρών, επειδή είναι πιο ειλικρινείς, οι κουβέντες τους είναι πιο καθαρές και βγάζουν μια ευαίσθητη πλευρά στις συζητήσεις τους. Μπορεί, λέει, όταν μεγαλώνουν τα αγόρια να μην παίρνουν κάθε μέρα την μαμά τους τηλέφωνο αλλά όταν το κάνουν, μπαίνουν κατευθείαν στην "καρδιά" του θέματος και έτσι η δόλια η μάνα δεν χρειάζεται να μυρίσει τα νύχια της για να καταλάβει τι εννοούν.

Ξανά βρίσκω τον εαυτό μου ν' αναρωτιέται από που το 'σκασε δαύτη. Συμφωνώ και επαυξάνω ότι είναι καλύτερη παρέα οι άντρες, το έχω πει κι εγώ άλλωστε αυτό, ωστόσο δεν έχει να κάνει με το θέμα της μητρότητας. Τ' ότι είναι ωραίο να κάνεις παρέα με άντρες δεν σημαίνει αυτόματα ότι είναι πιο ωραίο να κάνεις γιους. Αν νομίζει η ηλίθια ότι μεγαλώνοντας οι γιοι της θα κάνουν παρέα με την μανούλα, ή έχει παραισθήσεις ή είναι η κλασική αγορομάνα που καλλιεργεί οιδιπόδεια συμπλέγματα στους μονάκριβούς της. Και αν αυτή είναι τόσο διαταραγμένη που αυτές τις τσιριμόνιες που κάνουν κάποιες γυναίκες στους συντρόφους τους, τις κάνει στη μάνα της, ώστε να πρέπει "να μυρίζει τα νύχια της", πρόβλημα δικό της και της μανούλας της. Τις υπόλοιπες που δεν έχουμε τα δικά της ψυχολογικά προβλήματα, να μην μας βάζει στο ίδιο καζάνι!

Τελικές αγορεύσεις...

Photo: freepik.com

Η τελική αγόρευση της ανισόρροπης είναι η ακόλουθη: "οι γιοι αγαπούν τη μαμά τους με ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό τρόπο. Είναι μια αγάπη απλούστερη και ενώ πραγματικά επιθυμώ να κάνω και μια κόρη, δεν αλλάζω με τίποτα την σχέση που έχω χτίσει με τα αγόρια μου! Είμαι τόσο περήφανη για τους μικρούς άντρες που μεγαλώνω! Και μπορεί όσο μεγαλώνουν να γίνονται απρόσιτοι, ξέρω όμως ότι τη μαμά τους πάντα θα την προστατεύουν! Καμιά φορά λυγίζουν και μου δίνουν και μια αγκαλιά εκεί που δεν το περιμένω!"

Η δική μου τελική αγόρευση έχει ως εξής: Δεν ξέρω αν η κυρία Relles έπεσε από την κούνια μικρή, αν δεν πήρε αρκετή αγάπη από τη μαμά της ή αν "όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια", αλλά είναι ξεκάθαρο ότι έχει άλυτα θέματα. Κατ' αρχάς, κανείς στον κόσμο ποτέ δεν μπορούσε να επιλέξει αν θα κάνει γιο ή κόρη, το θέμα είναι να είσαι ευγνώμων γιατί κατάφερες να κάνεις παιδί(α), όταν άλλοι ταλαιπωρούνται χρόνια, πολλές φορές χωρίς επιτυχία. Αν ο κόσμος είχε το δικαίωμα επιλογής φύλου των παιδιών, τότε το ανθρώπινο γένος θα είχε εκλείψει χρόνια, αφού ως γνωστόν πολλοί, με τα δικά της μυαλά, δεν θεωρούσαν τις κόρες παιδιά αλλά βάρος. Οπότε αν δεν έβρισκαν τρόπο να γονιμοποιούνται μεταξύ τους οι άντρες, θα είχαμε σοβαρά προβλήματα.

Κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και κάθε παιδί μπορεί να δώσει μεγάλη χαρά και μεγάλες λύπες στους γονείς του. Ανεξαρτήτως φύλου. Μπορεί οι γιοι σου τώρα που είναι μικροί ακόμα να είναι κολλημένοι στη φούστα σου, αν όμως θέλεις να βγάλεις στην κοινωνία σωστούς ανθρώπους, θα πρέπει να τα βοηθήσεις να ξεπεράσουν τον έρωτά τους με τη μαμά τους. Και αν δεν είχες εσύ προφανέστατα προβλήματα στη σχέση σου με τη δική σου μαμά, θα ήξερες ότι οι κόρες μπορεί να έχουν κόντρα με τη μάνα τους, η οποία όμως στην πορεία όχι μόνο ξεπερνιέται, αλλά μετατρέπεται σε μια απίστευτη αγάπη, έναν τρομερό δεσμό και μια όμορφη σχέση που κρατάει ως το τέλος.

Συμπέρασμα...

Photo: freepik.com

Τα παιδιά, για όλους εμάς τους "φυσιολογικούς γονείς" είναι ευλογία, ανεξαρτήτως φύλου και δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλές εκεί έξω που ένιωσαν την ανάγκη της Dina Relles να απολογηθούν για το φύλο των παιδιών τους. Ο μισογυνισμός και το κόμπλεξ κατωτερότητας που βγάζει το εν λόγω άρθρο, με προβληματίζει πραγματικά γιατί αναρωτιέμαι πως μεγάλωσε αυτή η γυναίκα και που στράβωσε το πράγμα. Εγώ έκανα μόνο ένα παιδί και αυτό έτυχε να είναι κορίτσι. Αν οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές, θα ήθελα να είχα κάνει κι άλλο και σαφώς θα ήθελα να ήταν αγόρι, έτσι για την εμπειρία μόνο. Όχι γιατί θα το αγαπούσα περισσότερο, ούτε γιατί θα ήταν πιο ρεαλιστικά τα παιχνίδια του και λιγότερος ο χρόνος ετοιμασίας για μια έξοδο. Αν ήταν και το δεύτερο κορίτσι, δεν θα καθόμουν να γράψω άρθρο και προσπαθώ να πείσω οποιονδήποτε ότι είναι πιο ωραίο να έχεις κόρες...

Εσείς είστε όμως οι ένορκοι αυτής της δικής, εσείς πείτε μου αν έχω δίκιο

που θυμώνω με αυτό το άρθρο ή αν έχει δίκιο η κυρία Relles.