Σάββατο, 3 Απριλίου 2021

Photo: www.canva.com

Αγαπητοί αναγνώστες,

Ξέρω ότι το θέμα της δουλειάς μου το έχω θίξει και παλιότερα, τον Νοέμβριο συγκεκριμένα, που είχα ίσα με 5 αναγνώστες, μπορεί να λέω και πολύ... Μου φαίνεται ότι έχει περάσει μια ολόκληρη ζωή από τότε, οπότε σήμερα θέλω να επανέλθω με ένα τόπικ αφιερωμένο αποκλειστικά στους τσαμπαντζήδες. Ιτς μάι φάκιν μπλογκ αντ αιλ μπιτς ιφ αι γουαντ του, εκ του it's my party and I'll cry if I want to της Lesley Gore (αν δεν την ξέρετε την κυριούλα, ίσως ανήκετε σε λάθος γενιά ή δεν έχετε μουσική παιδεία... Just saying). Τώρα λοιπόν που έχω ίσαμε 400 followers στο φέισμπουκ, άσχετα αν με διαβάζουν ακόμα οι ίδιοι 5 ή λιγότεροι, θα το ξανά πούμε το παραμύθι γιατί το έχω φρέσκο και με τρώει.

Για μένα λοιπόν υπάρχουν πολλές κατηγορίες τσαμπαντζήδων. Είναι το σόι, οι φίλοι/γνωστοί, οι θασεκάνωφέιμουςμάναμου και προσθέστε όποιον άλλον θέτε. ΟΚ, εννοείται ότι στους συγγενείς πρώτου βαθμού θα κάνεις τσάμπα λογότυπο, όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί γουστάρεις και γιατί νιώθεις και μία υποχρέωση που σε ανέχονται θέλοντας και μη τόσα χρόνια. Σου έχουν σταθεί στα δύσκολα, έχουν ανεχτεί την γκρίνια σου και τα drama-queen ξεσπάσματά σου όταν είχες φτάσει πάτο και έσκαβες να πας πιο χαμηλά. Είναι αυτά τα πρότζεκτ που θα βάλεις όλη σου την αγάπη και θα βγει κάτι καλό τελικά, γιατί δεν το κάνεις για τα χρήματα, αλλά για την τέχνη βρε αδερφέ. Και είναι και αυτοί που δεν θα στα κάνουν αερόστατα -με το σ'μπάθειο- με τα "να το δούμε και σε Φολεγανδρί χρώμα", "μήπως δεν ταιριάζει η γραμματοσειρά", "μήπως αντί για σήμα μελισσούλα να σου στείλω φωτό το καναρίνι μου να το κάνεις σκίτσο" και άλλα τέτοια χαριτωμένα, όπου αναγκάζεσαι να λες "ναι φυσικά", ενώ μέσα σου εύχεσαι να ψοφήσει το καναρίνι τους και όποιο άλλο πουλί έχουν στο σπίτι, αέρος-εδάφους (you know what I mean). Γιατί εκτιμούν τον κόπο σου προφανώς. Ή επειδή σε έχουν ακούσει να παραληρείς, ρίχνοντας κατάρες σε άλλους πελάτες και έχει φοβηθεί το μάτι τους. Άνευ σημασίας, το αποτέλεσμα μετράει!

Μία τέτοια κατάσταση έζησα προσφάτως με την αδερφή μου, που με την καραντίνα και κλεισμένη στο σπίτι το έριξε στο πλέξιμο με βελονάκι και έχει πάθει παράκρουση. Μαζευόμαστε στη μάνα για σκ και εκείνη αν δεν τρώει, δεν κοιμάται ή δεν παίζουμε total mania (αν σας αρέσουν τα επιτραπέζια, αυτό και το taboo είναι μακράν τα καλύτερα που έχω παίξει ποτέ), είναι με τα βελονάκια στο χέρι. Αποφάσισε λοιπόν η αδερφή μου (ναι είναι η ίδια τρελή που σας έλεγα παλιά στο Τέξας, με τα καλλυντικά), να στήσει μαγαζάκι γωνία στο Etsy. Αφού καταφέραμε να καταλήξουμε σε ένα όνομα που εγώ θεωρώ πιασάρικο αλλά να καλύπτει παράλληλα και τα ατελείωτα OCD της (του γιατρού μιλάμε τώρα, όχι μ@λακίες), της έφτιαξα 5-6 λογότυπα να διαλέξει, διάλεξε κατευθείαν το ένα και that's all folks. Ούτε "θέλω χρώμα μανιταρί βορείου Ελλάδος", ούτε "να κάνουμε σήμα τον γιο μου", ούτε τίποτα. Μετά τσακωθήκαμε για να την πείσω ότι πρέπει να έχει σόσιαλ μίντια να προωθεί το μαγαζάκι, γιατί έτσι κουτουρού, σιγά μη σταυρώσει πελάτη. Βλέπετε δεν έχει σόσιαλ το κορίτσι, δεν τα θέλει, πράγματα του σατανά, ου σιξ σιξ σιξ. Με το δίκιο της. Εν πάσει περιπτώσει, φτιάξαμε και τα σόσιαλ (ακολουθήστε την ντε σε φέισμπουκ και ίνσταγκραμ), πετάει η ομάδα, η Παναγιά μαζί της τώρα! Μου υποσχέθηκε ότι κάποια στιγμή θα σας πλέξει ένα κάτι τις να το κάνουμε giveaway, οπότε αναμείνατε στο ακουστικό σας.

Photo: www.geckoandfly.com

Μετά στα καπάκια έσκασε μύτη ένας φίλος που ήθελε λογότυπο για την καινούργια του μπίζνα, δεν έχει μαντήλι να κλάψει γιατί καίει τα λεφτά του ακόμα σε αυτοκίνητα και γκάτζετ -σαν να είμαστε ακόμα στο 2005 νιώθω όταν μιλάω μαζί του- αφού δεν έχει αποφασίσει ακόμα να το πάρει το κορίτσι να νοικοκυρευτεί, να δω αν θα του μένουν μετά για αυτοκίνητα και 5 οθόνες στον υπολογιστή και δεν ξέρω 'γω τι άλλο εξωφρενικά ακριβό και άχρηστο γκάτζετ θα ξετρυπώσει. Προσφέρθηκε βεβαίως να πληρώσει, δεν μπορώ να πω, αλλά τι να του πάρω που του τα έχω κάνει αερόστατα τόσα χρόνια για ότι χακεριά θέλω να κάνω και δεν ξέρω πως, συν ότι τον έχω για μεσάζοντα στις επικοινωνίες με τον συγχωρεμένο (πρώην σύζυγο). Αφού κι αυτός με βοηθούσε αφιλοκερδώς, τον βοήθησα κι εγώ, το 'να χέρι νίβει τ' άλλο, you know. Ούτε αυτός μου έπρηξε τα συκώτια, δεν μπορώ να πω. Ευτυχώς που έχει και συνέταιρο πιο λογικό απ' αυτόν και κατέληξαν σε ένα λογότυπο, γιατί ο φίλος ήθελε να χρησιμοποιεί άλλο στα βίντεο, άλλο στα σόσιαλ, άλλο για watermark και δεν ξέρω τι άλλα παλαβά μου έλεγε. Διάλεξαν ένα, αυτό που ήθελε ο συνέταιρος, ο οποίος ζήτησε να το δει σε 5 χρώματα (τον προειδοποίησα να προσέξει τι χρώματα, μη μου αρχίσει τα "το χρώμα της πατημένης ασφάλτου" και "του στιφάδου στην τρίτη βράση"), διάλεξαν και το κλείσαμε κι αυτό. Καλές δουλειές αγόρια, και όταν γίνεται διάσημοι και πλούσιοι, θυμηθείτε και μένα την πτωχή πλην τίμια γραφίστρια που σας βοήθησε στα πρώτα σας βήματα να μου πετάξετε κανένα ξεροκόμματο (μη σας πάρει και σας σηκώσει), ναι; Πάει κι αυτό!

Photo: www.geckoandfly.com

Και τέλος πάμε στους τσαμπαντζήδες κατηγορίας θέλωνασαςσπάσωταμούτραγαμώτοφελέκιμου_final_revised_final_pleasedie.pdf. Αυτό το στόρι-παράδειγμα ξεκίνησε κανένα χρόνο πριν, όπου κάτι φίλοι ζήτησαν να τους φτιάξω λογότυπο. Ήξερα ότι ήταν στριμωγμένοι οικονομικά και δεν ζήτησα χρήματα. Κάναμε 300 διαφορετικά λογότυπα μέχρι να καταλήξουν, τελικά βρήκαμε ένα που τους ενθουσίασε και κλείσαμε. Πριν κλείσουμε όμως μ' αυτό το τελικό τελικό, τους τύπωσα και λίγες καρτούλες για να έχουν να μοιράζουν σ' ένα ταξίδι που θα πήγαιναν, με ένα άλλο λογότυπο που είχαμε καταλήξει τότε, κι αυτές κερασμένες από το κατάστημα. Αφού καταλήξαμε στο τελικό τελικό τελικό λογότυπο, αρχίσαμε να φτιάχνουμε τη μακέτα της κάρτας. Φτιάξαμε πάλι πόσα διαφορετικά σχέδια μέχρι να καταλήξουμε σ' αυτό που τους ενθουσίασε, όλα αυτά on the house που λέμε και στο χωριό μου. Για την εκτύπωση αυτή τη φορά, επειδή ήταν πλέον η επίσημη, τελική τελική final final κάρτα και την ήθελαν υπερπαραγωγή, και ήθελαν και σημαντική ποσότητα, δεν μπορούσα να τις κεράσω, τους μετέφερα το κόστος όπως μου το είπε το μπος, τους εξήγησα ότι θέμε και προκαταβολή πριν ξεκινήσουμε διότι έτσι λειτουργεί η επιχείρηση, είπαν μόλις έχουν θα βάλουν να προχωρήσουμε. Βρήκαν το ποσό καμιά 10αριά μέρες μετά, οκ, όλη περνάμε δύσκολα, νο πρόμπλεμ. Ξαφνικά όμως, εκεί που λέγαμε ότι δεν τις βιάζονται και όποτε είναι έτοιμες, κωλοπιλάλα, έχουμε κάτι ραντεβού και που να πάμε μάνα μου χωρίς κάρτες.

Photo: www.geckoandfly.com

Ετοιμάζονται οι κάρτες, θέλουν παράδοση αυθημερόν, έχουν ξεχάσει τον ΦΠΑ αφού ήθελαν τιμολόγιο και υπάρχει μια αναμπουμπούλα από το πουθενά και για το τίποτα. Διότι και για τον φπα είχα ενημερώσει και ξαφνικά (ενώ έχω κάνει τόση δουλειά για την ψυχή της μάνας μου να θυμίσω) μου την λένε ότι δεν τους είχα πει τίποτα και εμμέσως πλην σαφώς μου λένε ότι τους βάζω το μαχαίρι στο λαιμό. Τουμπεκί ψιλοκομμένο εγώ, "woosah, φιλενάδα (μιλάω στον εαυτό μου) καλά να πάθεις ηλίθια που δουλεύεις τσάμπα" συνεχίζω το παραλήρημα. Δεν θέλουν να κουνήσουν τον πισινό τους να έρθουν να τις πάρουν που βιάζονται, κανονίζω να τους τις πάμε, "βγάλε το σκασμό" συνεχίζω να μιλάω μόνη μου και να μου κάνω bullying. Και το απόγευμα, σαν κλασσική μαζόχα, στέλνω να ρωτήσω αν τις παρέλαβαν και μου λένε όχι και με πιάνει πανικός "και μη το ξέχασε και δεν πήγε ο παπάρας" και να ψάχνω να τον βρω και να μην το σηκώνει. Τα νεύρα μου κουρέλια. Οι δικοί σου λοιπόν, μου λένε ότι τις θένε οπωσδήποτε την επομένη νωρίς γιατί έχουν δουλειές μετά και να βρω τρόπο να τους τις πάω εγκαίρως! Ακούς; Ακούω να λες! Και κερατάς και δαρμένος. Κυρία όμως εγώ... Δεν απάντησα όπως ήθελα "ρε πάρτε τους πισινούς σας και τραβάτε στην εταιρία να τις πάρετε που μου απαιτείτε κιόλας, λογότυπο και μακέτα κάρτας δωρεάν πήρατε, μάνι μάνι 230 ευρώ κέρδος και επειδή πληρώσατε την εκτύπωση έχετε και αξιώσεις;" Τελικά ο άνθρωπας πήγε -δόξα να 'χεις Γιαραμπί μου- παρέδωσε αυθημερόν, ικανοποιημένοι οι πελάτες, καταπληκτικό το μακέτο τούτο, πολύ ωραία και η εκτύπωση. Ηρεμώ εγώ, "χαλάλι κορίτσι μου, δεν πειράζει που εσένα δεν σε ξελάσπωσε κανείς στα δύσκολα, έκανες την καλή σου την πράξη, βλέπει το σύμπαν, αφού το λέει ο γ@μημένος ο Κοέλιο, κάποια στιγμή θα συνωμοτήσει υπέρ σου", συνεχίζει ωστόσο το παραλήρημα. Και εκεί πάνω μου πετάνε την ατάκα που με αποτελειώνει ΕΒΡΙ ΦΑΚΙΝ' ΤΑΪΜ! "Από εδώ και πέρα, θα το βλέπεις παντού αυτό το λογότυπο και θα καμαρώνεις".

Photo: www.geckoandfly.com

Ναι, σαφώς και θα καμαρώνω, θα καμάρωνα και να με είχες πληρώσει. Δεν θα καμαρώνω περισσότερο επειδή δούλεψα τσάμπα. Αλλά με το καμάρι δεν μπορώ να πληρώσω το νοίκι μου, το φως, το νερό, το τηλέφωνο. Δεν μπορώ να φάω το καμάρι μου, ούτε να το ντυθώ. Δεν είναι ανταμοιβή το καμάρι παιδιά. Αφού εκμεταλλεύτηκες την γνωριμία μας, αφού εις γνώσει μου σε άφησα να με εκμεταλλευτείς, το σωστό δεν είναι να πεις "θα βλέπεις παντού τη δουλειά σου και θα είσαι περήφανη". Το σωστό είναι να πεις "όταν ήμαστε λίγο καλύτερα οικονομικά/σταθούμε στα πόδια μας/αρχίσουμε να βγάζουμε κανένα φράγκο από αυτή τη δουλειά, θα σε πληρώσουμε για την δουλειά σου". Ή έστω "θα σε συστήσουμε σε όλο τον κύκλο μας, επαγγελματικό και οικογενειακό". Έστω... Στην τελική πες ένα σκέτο γ@μήδι "έκανες καταπληκτική δουλειά, σ΄ευχαριστώ" και ασ' το να πάει στο διάολο. Ακόμα και αν μπεις στη λίστα Forbes κάποτε, όσο και να καμαρώνω εγώ, κανείς δεν θα ξέρει ποιος σου το έφτιαξε αυτό το λογότυπο. Δεν μπορώ να βάλω, βλέπεις, το λογότυπό μου, στο λογότυπό σου για να κατοχυρώσω την δουλειά μου ή για να κερδίσω πελάτες. Δεν είναι φυλλάδιο, δεν μπορώ να διαφημιστώ μέσω του λογοτύπου που σου έκανα. Οπότε, καλό είναι να αφήσετε τα μεγάλα λόγια, και να επικεντρώνεστε στις πράξεις. Μην υποσχεθείτε τίποτα, αλλά δείξτε έμπρακτα την εκτίμησή σας, φροντίζοντας να μας στείλετε πελάτες που θέλουν και μπορούν να πληρώσουν. Τα λόγια είναι φτώχια!