Δευτέρα, 23 Νοεμβρίου 2020

Photo: freepik.com

Λατρεμένο μου ημερολόγιο,

Στο άρθρο του Σαββάτου ανέλυσα τα προβλήματα που έχουμε οι κάτοικοι Άνω Λιοσίων με τους γύφτους. Σε κάποιο σημείο ανέφερα ότι το μόνο καλό με το ότι τα Λιόσια έχουν φορτωθεί και αυτούς και τη χωματερή, είναι ότι κρατάνε τα ενοίκια σε ένα σχετικά λογικό επίπεδο.

Να ξεκινήσω αναλύοντας την κοσμοθεωρία μου σχετικά με την ενοικίαση, η οποία προέρχεται από την 17χρονη σχεδόν εμπειρία μου. Το κλειδί για μια πετυχημένη συνύπαρξη ιδιοκτήτη-ενοικιαστή είναι να βλέπει ο μεν τον δε όσο το δυνατόν λιγότερο, ή και καθόλου. Αν ο ιδιοκτήτης μένει πάνω, κάτω, αριστερά, δεξιά σου είναι σίγουρο ότι θα γίνεται σώβρακο κάποια στιγμή. Μακριά και αγαπημένοι! Να καταθέτεις τα λεφτά στην τράπεζα και να μιλάτε μια φορά το 6μηνο στο τηλέφωνο. Όπως είπα και την προηγούμενη φορά, έχω κάνει 7 μετακομίσεις και στις 6 από αυτές έχω αλλάξει και περιοχή, εκτός από σπίτι. Κατά μέσο όρο εμένα 2 χρόνια σε κάθε σπίτι. Όχι, δεν μου αρέσει να μετακομίζω, ίσα ίσα, το έχει βαρεθεί η ψυχή μου. Οι λόγοι που αποφάσιζα να μετακομίσω ήταν διαφορετικοί κάθε φορά. Είτε γιατί το σπίτι δεν εξυπηρετούσε πια (όταν π.χ. αποφάσισα να παντρευτώ τρομάρα να μου 'ρθει), είτε γιατί βρήκα πιο οικονομικό, είτε για να είμαι πιο κοντά στη δουλειά μου, και σε μια περίπτωση γιατί κόντεψαν να μας φάνε οι κατσαρίδες και τα ποντίκια (άλλο να στο περιγράφω και άλλο να το δεις με τα μάτια σου).

Στο μοναδικό σπίτι που έχω καταφέρει να μείνω 6 χρόνια είναι αυτό που μένω τώρα. Το 2ο στα Άνω Λιόσια. Σε γενικές γραμμές δεν είχαμε πολλές τριβές με την ιδιοκτήτρια, αφού δεν μένει στο ίδιο οίκημα, αλλά μένει στην ευρύτερη περιοχή. Συνηθίσαμε τις παραξενιές της, τύπου να σκάει μύτη ότι μέρα και ώρα της καπνίσει απροειδοποίητα και να σου ζητάει να πληρώσεις το κοινόχρηστο ρεύμα ή το συνεργείο που ήρθε να ξεβουλώσει την αποχέτευση ξέρω 'γω. Όλα έβαιναν καλώς, μέχρι που ήρθε πέρυσι το καλοκαίρι να μείνει η κόρη της από κάτω μας. Δικηγόρος στο επάγγελμα, την οποία είχαμε πληρώσει κιόλας λίγο καιρό πριν ένα κατοσταρικάκι για κάποιες νομικές συμβουλές. Από την ημέρα που το έμαθα, είπα στο άντρα μου ότι πρέπει να αρχίσουμε να κοιτάμε για αλλού πάλι. Με είπε υπερβολική. Μάντεψε ποιος είχε δίκιο. Διότι με το που ήρθε τσακωθήκαμε για το πάρκινγκ και για την καθαριότητα των κοινοχρήστων χώρων.

Οκ, ο σύζυγος, όπως το μεγαλύτερο μερίδιο των αντρών, έχει τρέλα με το αμάξι του. Και η τύπισσα είναι κουλή με το παρκάρισμα, όπως ήμαστε οι περισσότερες γυναίκες, κακά τα ψέματα. Είναι αυτό που λέμε "ακουστικός τύπος". Αν δεν ακούσει το γκντουπ δεν σταματάει. Που να ζούσε σε καμία περιοχή με πρόβλημα με τα πάρκινγκ δηλαδή! Ένα απόγευμα ήταν στο μπαλκόνι ο άντρας μου και την είδε. Δεν της είπε τίποτα που κοπάνησε 2 φορές το αμάξι μας, ενώ χωρούσε να παρκάρει τριαξονικό. Αντιθέτως, βγήκε η δικιά σου τσαμπουκαλέμενη και άρχισε να του φωνάζει! Και την επόμενη μέρα μας έπιασε ο σύντροφος της λεγάμενης, απόστρατος αστυνομικός, και μας απείλησε επειδή ο άντρας μου στην επίθεσή της απάντησε ότι από τη ημέρα που ήρθε μας έχει πρήξει τα καλαμπαλίκια με τις παραξενιές της. Μας απείλησε ο κύριος, με βάσει τα όσα είπαμε εμπιστευτικά στην κυρά δικηγόρο! Απόρρητο σου λέει μετά! Αλλά έτσι είναι κάποια ζευγάρια, δεν έχουν τι να πουν και τι να κάνουν μεταξύ τους, οπότε συζητάνε τι κάνει ο υπόλοιπος κόσμος!

Πριν καν έρθει, τσακωθήκαμε με την μητέρα της όταν μας ανακοίνωσε ότι δεν θα έχει κανείς κλειδί για την ταράτσα (!) γιατί έτσι είπε η δικηγόρος-κόρη. Ακόμα και όταν της είπα ότι η ταράτσα εκτός από κοινόχρηστος χώρος είναι και έξοδος κινδύνου, ακόμα και όταν της είπα ότι πήρα και ρώτησα την πυροσβεστική, τίποτε η δικιά σου, ανένδοτη. Για πάρτι της η ταράτσα. Επόμενο σκηνικό ήταν εν μέσω καραντίνας, όπου είχαμε λογομαχία με άλλη ένοικο γιατί κλείδωσε την εξώπορτα από τις 8 η ώρα και η κιουρία πήρε το μέρος της και αποφάσισε αφ' εαυτού της ότι η πόρτα θα κλειδώνει στις 10. Μετά μας ανακοίνωσε ότι θα πληρώνουμε όλοι την γιαγιά που μένει στο ισόγειο να καθαρίζει τους κοινόχρηστους χώρους, που ως τότε καθαρίζαμε εκ περιτροπής όλοι όσοι είχαμε την διάθεση. Διαμαρτυρήθηκα για την αυθαίρετη απόφαση, αλλά τελικά υποχώρησα. Κάποια στιγμή η γιαγιά με προσβάλει γιατί δεν της έδινα 1η του μήνα τα 5€ της (δεν το θυμόμουν) και μου γύρισε το ματάκι, πήρα την ιδιοκτήτρια, της είπα ότι εγώ θα καθαρίζω τη σκάλα κάθε 3η εβδομάδα μόνη μου και δεν δίνω φράγκο πουθενά. Το ίδιο και η γειτόνισσα. Οπότε η γιαγιά σταμάτησε να καθαρίζει. Βγήκε λοιπόν η κυρία δικηγόρος ένα πρωί Κυριακής, ενάμιση σχεδόν χρόνο μετά που μετακόμισε εδώ, και αποφάσισε να κουνήσει τον κώλο της να καθαρίσει κι αυτή. Και στεκόταν έξω από την πόρτα μου, συζητώντας τάχα με τη γιαγιά, ότι το κάνει γιατί της αρέσει η καθαριότητα και όχι γιατί είναι υποχρεωμένη. Ότι τι δηλαδή μωρή γκιόσα, ήθελα να της πω, εμείς οι κοινοί θνητοί ήμαστε υποχρεωμένοι; Μόνο εσύ δουλεύεις και δεν προλαβαίνεις; Τι; Χάλια τα νεύρα μου!

Ξέφυγα όμως από το θέμα μου, το οποίο ήταν τα ενοίκια. Με όλα αυτά που έγιναν με την κυρά δικηγορίνα και τον κυρ αστυνόμο, άρχισα να ψάχνω σπίτι. Στα Άνω Λιόσια πάλι, όχι γιατί δεν θέλω να φύγω, αλλά δεν θέλει η μικρή να αποχωριστεί τους φίλους της. Και μου πετάχτηκαν τα έξω μ' αυτά που είδα. 50 τετραγωνικά 350 και 400 ευρώ. Για να βρεις ένα σπίτι με 2 υπνοδωμάτια, θες πάνω από 500 ευρώ. Ρε έχετε τρελαθεί ρε; Σας είπαν ότι βγήκαμε από την κρίση και το πιστέψατε; Είδατε εσείς στον περίγυρό σας να αυξάνονται οι μισθοί; Γιατί να δώσω 500 ευρώ για να μένω στα Άνω Λιόσια; Μπορώ να πάω σε καλύτερη περιοχή μ' αυτά τα χρήματα. Χωρίς χωματερή και χωρίς γύφτους! Με όσους συζήτησα το θέμα των ενοικίων, μου είπαν ότι η αύξηση οφείλεται στο air bnb, καθότι όλοι όσοι έχουν σπίτια σε περιοχές που βολεύουν τους τουρίστες, τα νοικιάζουν air bnb και μετακομίζουν οι ίδιοι στο νοίκι σε φτηνές περιοχές, όπως τα δικά μας εξωτικά Λιόσια.

Δεν ξέρω αν αυτός είναι ο πραγματικός λόγος, ούτε με ενδιαφέρει. Ξέρω ότι όσα καλά και αν έχουν τα Λιόσια, δεν αξίζουν 500 ευρώ ενοίκιο. Όπως έχω πει παλιότερα, μεγάλωσα στη Νέα Σμύρνη. Μπορεί να μην έχουμε τόσο φαρδιούς δρόμους και άνετο πάρκινγκ εκεί, αλλά το επίπεδο είναι καλύτερο από πολλές απόψεις. Και οι παλιοί συμμαθητές μου με ενημερώνουν ότι με λίγο ψάξιμο βρίσκεις μια χαρά σπιτάκια με 350 ευρώ. Αν όχι στη Νέα Σμύρνη, αλλού. Διότι, αγαπητοί σπιτονοικοκυραίοι, υπάρχουν πάντα κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια! Καταλαβαίνω ότι είναι η περιουσία σας, ότι δώσατε πολύ χρήμα για να σας αποφέρουν ένα καλό εισόδημα τα σπίτια που νοικιάζετε, αλλά να είναι λίγο ρεαλιστικές οι απαιτήσεις σας! Άιντε!

Κάλιο πέντε και στο χέρι, παρά δέκα και καρτέρι!