Δευτέρα, 10 Ιανουαρίου 2022

Muy Loco
10 Ιαν 2022
διαβάστηκε 3 λεπτά

Αγαπητοί αναγνώστες,

Κατ' αρχάς να σας ευχηθώ μία καλή χρονιά, γεμάτη υγεία και καλές στιγμές! Γιατί η ευτυχία είναι στιγμές. Δεν είναι ώρες, μέρες, βδομάδες. Είναι μικρές στιγμές γνήσιας χαρας. Δεν ξέρω πως περάσατε τις γιορτές, εύχομαι να μην ήσασταν σε νοσοκομεία ή μόνοι σ' ένα δωμάτιο σε καραντίνα γιατί ήσασταν ένα από τα 40.000 κρούσματα που είχαμε τις μέρες των γιορτών. Αν δεν ήσασταν, καλά περάσατε, μη γκρινιαζετε. Δε πειράζει αν δεν ήσασταν σε πάρτι, μπουζούκια κ.λπ., τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα. Και ήταν χειρότερα για πολύ κόσμο.

Κορωνογιορτές...

Εγώ πέρασα την βδομάδα μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς γκρινιάζοντας. Γιατί υποτίθεται ότι θα είχα άδεια, άλλα Σάββατο βράδυ, ανήμερα Χριστουγέννων, έμαθα ότι η κόρη της συναδέλφου (που είχε την προηγούμενη εβδομάδα άδεια) βγήκε θετική στον κορωνοϊό, που σημαίνει ότι δεν γινόταν να έρθει στη δουλειά η συνάδελφος, που σημαίνει ότι έπρεπε να πάω εγώ για δουλειά, γιατί δε γινόταν να μείνει χωρίς γραφίστα το μαγαζάκι. Χάλια τα νεύρα μου! Έπρεπε να ακυρώσω βόλτες, νύχια, κομμώτριες. Έπρεπε να τρέχω μετά τη δουλειά πανικόβλητη για τα ψώνια του ρεβεγιόν που θα κάναμε σπίτι μας, να πλακώνομαι στο καθάρισμα για να έχω μόνο το μαγείρεμα την Παρασκευή. Και να μεταφερθεί η άδειά μου για μία βδομάδα μετά, την εβδομάδα των Φώτων που μας πέρασε.

Photo: www.hc1.com/blog/

Δεν ήθελα αυτή την εβδομάδα για κανένα λόγο, ένιωθα ριγμένη που η συνάδελφος έκατσε από 17 Δεκεμβρίου και γύρισε 3 Ιανουαρίου μόνο για 3 μέρες, αφού Πέμπτη ήταν των Φώτων και θα το κάναμε 4ημερο, δεν θα δούλευε η εταιρία Παρασκευή. Ωστόσο τελικά το ξεπέρασα, κυρίως γιατί κι εγώ δούλεψα μόνο 3 ημέρες, με λυπήθηκε τ' αφεντικό και μου έδωσε και την προπαραμονή, οπότε μπόρεσα να κάνω τις δουλειές μου για το ρεβεγιόν, έστω και χωρίς νέα νύχια. Επίσης, την εβδομάδα μεταξύ Χριστουγέννων και πρωτοχρονιάς είχε σκατόκαιρο, ενώ αυτή είχε χαρά Θεού και η βόλτα στο κέντρο και στο Little Kook, που είχα υποσχεθεί σε κόρη και ανιψιό, πήγε πολύ καλύτερα απ' ότι θα πήγαινε με βροχή.

Ατομική Ευθύνη...

Σε άλλα νέα, θέλω να address the elephant in the room που λένε και στο χωριό μου, καθότι τα κρούσματα ανεβαίνουν ανά 10.000 τη μέρα πλέον. Να μιλήσουμε λίγο για την ατομική ευθύνη. Σέβομαι την επιλογή του καθένα να εμβολιαστεί ή να μην εμβολιαστεί. Κατανοώ απόλυτα την νεολαία που δεν μπορεί να μαζευτεί και παρτάρει ασύστολα, ειδικά τις μέρες των γιορτών, καθώς και τους γονείς που δεν μπορούν να τα κλείσουν μέσα. Εδώ δε μπορώ να απομονώσω εγώ το 12χρονο, που ναι μεν δεν παρτάρει, αλλά θέλει να πάει μία βόλτα με μία φίλη, να έρθει μία φίλη να κοιμηθεί σπίτι μας ή να πάει εκείνη, και πάει λέγοντας. Που να πεις στο 16χρονο - 20χρονο να παλουκωθεί σπίτι; Θα πέσει να σε φάει!

Photo: theguardian.com

Όλα καλά μέχρι εδώ. Το να έχετε βγει όμως θετικοί και επειδή το περνάτε ελαφριά ή ασυμπτωματικά, να συνεχίζετε να κυκλοφορείτε ελεύθερα, να πηγαίνετε σε πάρτι και να κάνετε γρήγορα ταξιδάκια στα Σκόπια, πραγματικά με ξεπερνάει. Μιλάμε για γαϊδουροσύνη σ' όλο της το μεγαλείο, να περνάω εγώ καλά και ας πεθάνει η κατσίκα του γείτονα. Στην προκειμένη περίπτωση, να πεθάνει ο ίδιος ο γείτονας. Τ' ότι το περνάτε εσείς αβαβά, δε σημαίνει ότι θα το περάσει έτσι και όποιος έρθει σ' επαφή μαζί σας, πόσο μάλλον ο περίγυρος αυτού που θα έρθει σ' επαφή μαζί σας. Δεν ξέρω τι άλλο να πω εκτός από συγχαρητήρια για την ανατροφή σας! Κάτι τέτοιοι είναι ο λόγος που φτάσαμε τα 50.000 κρούσματα, που 2 χρόνια ζούμε περιορισμένοι, φορώντας μάσκες, έχοντας κάψει τα χέρια μας από τα αντισηπτικά και αναρωτόμενοι αν θα καταλήξουμε να κάνουμε εμβόλιο κάθε χρόνο μέχρι να φύγουμε από τον μάταιο τούτο κόσμο, είτε από κορωνοϊό, είτε από το εμβόλιο.