Δευτέρα, 17 Μαΐου 2021

Αγαπητοί αναγνώστες,

Photo: cartagenatravelservices.com

Δεν ξέρω αν το πήρατε χαμπάρι, αλλά έχω βαρέσει εξαφάνιση από τις 21 Απριλίου, με εξαίρεση το ποστ στα social για τον διαγωνισμό. Είχα ετοιμάσει θεματάκια για την γιορτή της Πρωτομαγιάς, για το κέρατο μου το τράγιο, ούτε θυμάμαι, τσάμπα όλα...

Ωστόσο, όπως σας είχα πει, έψαχνα και σπίτι να μετακομίσω για να μη σκοτώσω τη γριά, την κόρη και το γκόμενο της κόρης. Στ' αναμεταξύ μας ζήτησε και εκείνη να φύγουμε, τάχα μου ότι θα μείνει στο δικό μας η κόρη και κάτω ο γιος με την κοπέλα του. Να κάνω μια παρένθεση εδώ να σας πω ότι ο γιος της βρίσκει γκόμενα κάθε φορά που θέλει να διώξει κάποιον η γριά, αλλά τέτοιος που είναι, στην καλύτερη να βρει μια φουσκωτή από sex shop, δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο... Η αλήθεια είναι ότι η γριά είχε βρει να νοικιάσει το κάτω, αν όχι πιο ακριβά, το ίδιο με αυτά που δίναμε εμείς και η κόρη της θα γυρνούσε επιτέλους στο δικό της διαμέρισμα και όλοι θα ήταν ευτυχισμένοι.

Τέλος πάντων, ποσώς μ' ενδιαφέρει τι θα τα κάνει, αρκεί που δε θα μας τα κάνει εμάς ζέπελιν πλέον. Το κακό είναι ότι το σπίτι το βρήκαμε στις 21 Απριλίου και αν θέλαμε να μην πληρώσουμε ενοίκιο για το Μάιο στην τρελή, είχαμε ελάχιστες μέρες μπροστά μας και όχι όποιες και όποιες μέρες, αλλά τη μεγάλη εβδομάδα. Άντε να προλάβεις να τα πακετάρεις όλα, να βρεις μεταφορική και να βάψεις το καινούργιο πριν μπεις... Τρεχάτε ποδαράκια μου να μη σας χέσει ο απ' αυτός μου! Βδομάδα των παθών και για εμάς! Και το κερασάκι είναι ότι από 'κει που αμολάγαμε καλούμπα στη δουλειά και έλεγα να πάρω άδεια να μετακομίσω με την ησυχία μου, ανοίγουν εστίαση και τουρισμός και ξαφνικά σκεφτόμαστε να βάλουμε καθετήρα, να μη χάνουμε χρόνο πηγαινέλα στην τουαλέτα. Ο γ@μημένος ο Μέρφι (με τη βοήθεια των λοιμοξιολόγων) το έκανε το θαύμα του πάλι!

Photo: ehealthinsurance.com

Όπως αντιλαμβάνεστε, δούλευα, πήγαινα στο καινούργιο και καθάριζα, πήγαινα στο παλιό και πακετάριζα, έπεφτα για ύπνο στη 1, ποιος εγώ που στις 11 δεν βλέπω μπροστά μου από τη νύστα. Σκόνη και θρύψαλα η δικιά σου. Κανονίζω να έρθει και η μεταφορική Μεγάλη Παρασκευή να πάρει τα βαριά, 8 το πρωί, έχω στρώσει στη δουλειά μανάδες και πεθερές να καθαρίζουν, αδέρφια να πακετάρουν, χωσέ κουέρβο ολούθε. Και με παίρνει Μεγάλη Πέμπτη ο μεταφορέας και μου λέει "Κυρία Loco, αύριο είναι η αποκαθήλωση, το ξέχασα και η γυναίκα μου θέλει να πάμε εκκλησία το παιδί να κοινωνήσει... Σας πειράζει να έρθω μεσημέρι;" Αντί να απαντήσω "Κεριά και λιβάνια βλαμμένο, να πάει μόνη της το παιδί στην εκκλησία η κυρά σου, ψεκασμένοι που θέλετε να κοινωνήσετε εν μέσω πανδημίας, να τσακιστείς να είσαι εδώ 8 η ώρα να μη σε αποκαθηλώσω εγώ στο douleutaras.gr" είπα, στο πνεύμα της κατάνυξης και νηστείας των ημερών, να μην ανοίξω τον οχετό μου και τον άφησα να πάει εκκλησία και να έρθει μεσημέρι... Τελικά ήρθε στις 2 η ώρα ο δικός σου, από τα νεύρα μου εγώ τα είχα κατεβάσει όλα και τα είχα αραδιάσει στο πεζοδρόμιο να μη χάνουμε χρόνο και ξεμπερδέψαμε σχετικά γρήγορα. Βέβαια, μόλις διαπίστωσα ότι είχαν καταφέρει με το σύρσιμο να σκίσουν την ζελατίνα με την οποία είχα τυλίξει το ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ στρώμα μου, ξέχασα και την κατάνυξη και τις μέρες και τον σκυλόβριζα κανένα τέταρτο. Μόνη μου, αυτός είχε πάρει τα λεφτουδάκια και την είχε κάνει προ πολλού. Ενός μηνού στρώμα ρε φίλε! Η καλύτερη αγορά που έχω κάνει την τελευταία 10ετία το κέρατό μου το βερνικωμένο, το μπίχλιασαν!

Μεγάλο Σάββατο, που εσείς ήσασταν σημαιοστολισμένοι σαν λατέρνες με τις λαμπάδες στο χέρι περιμένοντας το Άγιο Φως, 3 ώρες νωρίτερα από το συνηθισμένο, εγώ ακόμα άνοιγα κούτες και τακτοποιούσα πράματα. Αν δεν ήταν και τα βεγγαλικά, χαμπάρι δεν θα 'παιρνα. Για να μη σας πω ότι όλη τη Μεγαλοβδομάδα τη βγάλαμε με σουβλάκια, ούτε νηστεία, ούτε τίποτα, αφού η πόντια είχα κρατήσει κατσαρόλες και είχα πακετάρει όλα τα τρόφιμα... Χαραμίζομαι, απορώ πως δεν μ έχει ζητήσει ακόμα η ΝΑΣΑ. Στο θέμα μας όμως. Μιας και μετακομίσαμε, μιας και συνέπεσε το δώρο Πάσχα, είπαμε να λυπηθούμε τους καναπέδες μας (που προϋπήρχαν του παιδιού) και που είχαν πάρει το σχήμα των πισινών μας πολύ προ covid, πόσο μάλλον το τελευταίο καραντινο-έτος και να τους πετάξουμε να πάρουμε καινούργιους. Περιττό να σας πω ότι ακόμα δεν έχουν έρθει. Βάλτε και βαψίματα, διάφορα που χρειαζόταν η αυλή (καθότι πήγαμε σε μονοκατοικία με αυλάρα), κουρτινόξυλα, κουρτίνες, ντουλαπάκια, μπιχλιμπίδια, σκατουλάκια, έφυγε το δώρο, έφυγε ο μισθός και μέχρι να ξανά πληρωθούμε θα τρώμε φακές και μακαρόνια με σάλτσα.

Το μεγάλο κλου όμως είναι ο ΟΤΕ. Που με το που έκλεισα το σπίτι ζήτησα μεταφορά γραμμής και 3 βδομάδες μετά ήμουν χωρίς τηλέφωνο. Ευτυχώς που τουλάχιστον από τις 11 Μαΐου έχω ίντερνετ και μπορώ να δουλέψω γιατί λίγο ακόμα και όλοι οι πελάτες μου θα έβρισκαν άλλο γραφίστα να κάνουν τη δουλειά τους. Γιατί εννοείται ότι και οι δικοί μου πελάτες -εκτός από τους πελάτες στη δουλειά- τα θυμήθηκαν όλα προπαραμονές Ανάστασης. Φάκιν' Μέρφι! Ζήτησα που λέτε τη μεταφορά της γραμμής στη νέα διεύθυνση στις 22 Απρίλη, μου έκλεισαν ραντεβού στις 28 (Μεγάλη Τετάρτη), κουβάλησα τη μάνα μου να κάτσει να τους περιμένει, της έδειξα και τη πρίζα στο χολ, όλα καλά. Με παίρνει η μάνα 11.15 να μου πει ότι ήρθε ο τεχνικός, παρκαρισμένος απ' έξω 15 λεπτά μιλούσε στο τηλέφωνο, μπαίνει μέσα, κοιτάει τη πρίζα, φεύγει, ξανά 'ρχεται και της λέει "δεν έχει καλώδιο, πρέπει να φέρετε ηλεκτρολόγο και να κλείσετε νέο ραντεβού". Του λέει η φουκαριάρα "μισό να πάρω την κόρη μου, εγώ δε μένω εδώ", τίποτα αυτός, "δεν χρειάζεται, αφού θέλει ηλεκτρολόγο" και έγινε μπουχός μέσα σε 2 λεπτά όλα κι όλα.

Το σπίτι έχει άλλες δύο τηλεφωνικές πρίζες που δουλεύουν μια χαρά... Παίρνω τον ΟΤΕ εν εξάλλω, άστραψα και βρόντηξα για την αντί επαγγελματική στάση του τεχνικού, που δεν μπήκε στον κόπο να δει μόνος του αν μπορούσε να κάνει τη σύνδεση αλλού, που δεν περίμενε 1 λεπτό να με πάρει η μάνα μου να της πω για τις άλλες 2 πρίζες και που θα μείνω χωρίς ίντερνετ, ένας θεός ξέρει μέχρι πότε αφού είχαμε 5νθημερο αργιών μπροστά μας... Μάταια! Μου έκλεισαν το επόμενο ραντεβού 11 Μαΐου. Ξανά κουβάλησα τη μάνα, ήρθε, το συνέδεσε, μου είπε μάλιστα ότι πιάνουμε μέχρι 92 mbps και να αναβαθμίσω τη γραμμή από 50αρα σε 100αρα, ότι όλα καλά και σε μια ώρα θα λειτουργεί και το σταθερό. Χαρά κακό εγώ, γυρνάω 6 η ώρα, δουλεύει το ίντερνετ, "ελέγξτε την τηλεφωνική γραμμή" το σταθερό... Το σβήνω, το ανάβω τίποτα... Ξανά τηλέφωνο στον 5ψηφιο από το κινητό, ξανά αναμονή να βρεθεί εκπρόσωπος, βρίσκεται τελικά μια ταλαίπωρη, που προφανώς δούλευε από το σπίτι, αφού άκουγα μωρά να κλαίνε και σκυλιά να γαβγίζουν, τρώμε μια ώρα στο τηλέφωνο, επανεκκινήσεις, reset, βγάλε-βάλε, τίποτα το σταθερό. Ξανάμανα αναμονή να έρθει ο τεχνικός να δει γιατί... Εντάξει, σκασίλα μου για το σταθερό, η μόνη μαμακία είναι που παίρνω από το κινητό για delivery, αλλά ευτυχώς υπάρχει το efood κι έφαγες!

Photo: redbubble.com

Το ρεζουμέ είναι ότι ακόμα πήζω στη δουλειά, ακόμα δεν έχουμε τακτοποιηθεί στο σπίτι, βάλε και τα καθαρίσματα, μαγειρέματα, πλυντήρια, συν τους δικούς μου πελάτες που τρέχω να προλάβω τώρα που έχω ίντερνετ, είμαι ένα κουρέλι. Θέλω επειγόντως διακοπές! Και μέσα σε όλον αυτόν τον πανζουρλισμό, το DearDiary μπήκε σε δεύτερη μοίρα, δεν μπορούσα ούτε να ανεβάσω τα θέματα που είχα έτοιμα, ούτε να γράψω καινούργια, ούτε τίπτα! Ξέρω ότι δεν σας έλειψα καθόλου, μου λείψατε όμως εμένα πολύ! Μέχρι να τακτοποιηθούμε, δε ξέρω πόσο συχνά θα τα λέμε, θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ!

Έως τότε να προσέχετε και φιλιά στα μούτρα σας!