Τρίτη, 19 Ιανουαρίου 2021

Photo: freepik.com

Αγαπητοί ψυχολόγοι μου,

Μιλώντας για το διαζύγιό μου και για τη ζωή μετά, ήρθε η στιγμή που σας είχα υποσχεθεί στο άρθρο με τις δίαιτες πριν καιρό. Η στιγμή που θα σας μιλήσω για τις δύο επεμβάσεις που έχω κάνει.

Όπως είχαμε πει, μετά από πολλές και εξαντλητικές δίαιτες από την εφηβεία και μέχρι τα 30+ μου, αποφάσισα να κάνω γαστρεκτομή. Η απόφασή αυτή συνέπεσε με την φάση όπου πλέον έπαψα να θέλω να τα ξανά βρω με τον τότε εν διαστάσει σύζυγο. Η κόρη μου ήταν μωρό ακόμα, είχα επιστρέψει στην δουλειά μετά την άδεια λοχείας, έμενα ακόμα με τους γονείς μου και είχα τα χρήματα για την επέμβαση από την πώληση του πατρικού μας σπιτιού. Ήταν η στιγμή που αποφάσισα να κάνω μια νέα αρχή.

Πως είχε η κατάσταση...

Όπως είχα πει και τότε, είχα από την προεφηβεία παραπανήσια κιλά, τα οποία μετά από κάθε δίαιτα διπλασιάζονταν. Αυτό που δεν είχα πει είναι ότι δεν είχα την παραμικρή ιδέα από μαγείρεμα, και καθότι ο προκομμένος δούλευε σε σουβλατζίδικο, τρώγαμε σχεδόν κάθε μέρα σουβλάκια. Όταν τον γνώρισα ήμουν ήδη καμιά 80αριά κιλά και όταν έμεινα έγκυος ήμουν 108... Σαν κεφτές με πόδια, αφού είμαι μόλις 1.60 ύψος. Το καλό της κακής μου ψυχολογικής κατάστασης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, εξαιτίας όσων περνούσα με τον μαλάκα και την γκόμενά του, είναι ότι δεν πήρα κιλό στην εγκυμοσύνη. Πήγα στο μαιευτήριο 108 κιλά και βγήκα 99, χωρίς το μωρό και όλα τα παρελκόμενα. Αποφασίζοντας να αλλάξω ριζικά τη ζωή μου, και αφού είχα τα 4500 χιλιάρικα που ήθελε η επέμβαση, έκανα το μεγάλο βήμα να προχωρήσω με την γαστρεκτομή.

Η γαστρεκτομή...

Photo: freepik.com

Δεν ξέρω αν έχει αλλάξει κάτι τώρα στην διαδικασία, πάντως τότε έκανες την επέμβαση, έμενες μέσα ένα βράδυ και έβγαινες την επόμενη. Θεωρητικά μιλώντας, αφού η επέμβαση γίνεται λαπαροσκοπικά, δεν πρέπει να αφήσει και ιδιαίτερα σημάδια. Το δικό μου ευαίσθητο δέρμα, 11 χρόνια μετά έχει σημάδια από τις τρύπες που έκαναν, αλλά καθόλου δεν με νοιάζει. Με το που άνοιξα τα μάτια μου από την νάρκωση και για το υπόλοιπο της μέρας και της νύχτας, ένιωθα συνέχεια ναυτία και πόνο. Ήταν τρομακτικό και εξαντλητικό, αφού με άδειο στομάχι 2 μέρες δεν είχα και τίποτα να βγάλω και είχα και τις νοσοκόμες να μου φωνάζουν συνέχεια ότι πρέπει να σταματήσω να αναγουλιάζω, λες και μπορούσα να το ελέγξω, γιατί θα σκίσω τα ράμματα στο στομάχι μου από την πίεση. Κατά τη διάρκεια της νύχτας πίστεψα ότι θα τα αφήσω εκεί τα κόκαλά μου, στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Πολύ άσχημη εμπειρία, αλλά και πάλι, το αποτέλεσμα σε αποζημιώνει με το παραπάνω! Παίρνοντας εξιτήριο είχα ήδη χάσει 5 κιλά, με την αυστηρή δίαιτα που προηγήθηκε της επέμβασης και με μία μέρα μόνο με ορούς, ούτε νερό δεν με άφηναν να πιώ!

Τα 40 κιλά...

Photo: freepik.com

Μέσα στην πρώτη βδομάδα ήμουν ήδη 11 κιλά μείον και κατενθουσιασμένη. Για αρκετό καιρό έπρεπε να τρώω μόνο αλεσμένα σαν τα μωρά, που με αηδιάζουν, οπότε προτιμούσα να μην τρώω καθόλου και να την βγάζω με χυμούς, φρουτόκρεμες και γιαούρτια. Ο πόνος και οι αναγούλες υπήρχαν ακόμα, οπότε δεν είχα καθόλου διάθεση για φαγητό έτσι και αλλιώς. Μετά το μήνα άρχισα να χάνω λιγότερα κιλά όπως είναι φυσιολογικό, αλλά και πάλι σε 7-8 μήνες είχα φτάσει τα 67 κιλά και ήμουν πιο ευτυχισμένη από ποτέ! Η ζωή μου είχε αλλάξει ριζικά και για πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή μου, μπορούσα να διαλέξω ρούχα που μου αρέσουν, να φορέσω κοντά και εφαρμοστά και σέξι και ότι λαχταρούσε η ψυχή μου. Η αυτοπεποίθησή μου εκτοξεύτηκε στα ύψη και ένιωθα ότι πλέον έχω τον πλήρη έλεγχο της ζωής μου.

Νοίκιασα σπίτι για να φύγω από τους γονείς μου, έγραψα τη μικρή σε ιδιωτικό βρεφονηπιακό, είχα τη δουλειά μου και τις παρέες μου και περνούσα υπέροχα. Όντας ακόμα μωρό χρονιάρικο η κόρη μου, δεν είχα την ανάγκη να μαγειρεύω συχνά, αφού ερχόταν φαγωμένη από το σταθμό και έτσι και αλλιώς έτρωγε πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Έτσι την έβγαζα με γιαούρτια και τοστ και όλα ήταν ελεγχόμενα. Είχα αποκτήσει και την συνήθεια να ζυγίζομαι κάθε πρωί, από την επέμβαση και μετά, οπότε μόλις ανέβαινε λίγο η ζυγαριά, δεν έτρωγα το βράδυ κάνα δυο μέρες και επανερχόμουν. Είχα πει στον χειρουργό που μου έκανε την επέμβαση ότι ιδανικά θα ήθελα να φτάσω τα 55, αφού για το ύψος μου τόσα πρέπει να είναι τα κιλά, αλλά μου είχε πει να το βγάλω από το μυαλό μου. Κατ' αρχάς γιατί το σώμα μου θα πάθαινε σοκ αν έχανα άλλα κιλά, κατά δεύτερον γιατί ήμουν μια χαρά στα 67 και θα φαινόμουν άρρωστη αν έχανα παραπάνω και τέλος, σύμφωνα με το γιατρό, τα πινακάκια ύψους-κιλών ισχύουν μέχρι μια ηλικία και δεν είναι κανόνας για όλους τους ανθρώπους. Όταν αργότερα έχασα άλλα 7 κιλά λόγω στεναχώριας, διαπίστωσα πόσο δίκιο είχε. Όλοι μου έβαζαν χέρι να σταματήσω να χάνω κιλά και αναρωτιόντουσαν αν είμαι άρρωστη. Αλλά αυτά θα σας τα πω την επόμενη φορά.

Η κοιλιοπλαστική...

Photo: cherokeewomenshealth.com

Όταν σταθεροποιήθηκα στα κιλά, μίλησα με τον χειρουργό για την πιθανότητα να κάνω κοιλιοπλαστική, αφού όπως είχα ξαναπεί, έχοντας χάσει τόσα κιλά και έχοντας περάσει μια εγκυμοσύνη, αφού δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος της γυμναστικής, η κοιλιά μου είχε κρεμάσει σαν μάρσιππος. Μου είπε ότι έχουν έναν πλαστικό με τον οποίο συνεργάζονται, ξεκινήσαμε τις εξετάσεις και διαπιστώσαμε ότι έχω πέτρα στη χολή. Οπότε, μ' ένα σμπάρο δυο τριγόνια, νοσηλεύτηκα για την αφαίρεση της πέτρας, που την κάλυπτε το ΙΚΑ και έκανα ταυτόχρονα και την κοιλιοπλαστική, πάλι με τα χρήματα από την πώληση του πατρικού. Εγχείρηση ρουτίνας, βγαίνεις την ίδια μέρα, σε κόβουν ακριβώς εκεί που είναι η τομή της καισαρικής οπότε δεν έχεις επιπλέον σημάδια.

Πήγα τρομοκρατημένη να κάνω την επέμβαση, αφού είχα υποφέρει με την καισαρική και την γαστρεκτομή, πλέον φοβόμουν όλες τις επεμβάσεις, όσο ρουτίνα και αν είναι. Επιπλέον, ο πλαστικός μου είπε όταν με ζωγράφιζε για το που θα κάνει τις τομές, ότι είναι από τις πιο δύσκολες επεμβάσεις! Μετά μου τα κάνανε σύσκατα, αφού μου είπε ο χειρουργός ότι δεν μπορούσε να μου κάνει την επέμβαση εκείνη τη μέρα γιατί έγινε λάθος συνεννόηση και του είχαν κλείσει άλλο χειρουργείο, και εκείνος που είχε κάνει τη γαστρεκτομή μου είπε ότι μου είχαν πει λάθος τιμή και κόστιζε πολύ περισσότερα η πλαστική, αλλά θα κάλυπταν εκείνοι τη διαφορά, αφού δικό τους είναι το λάθος. Όταν άρχισα να διαμαρτύρομαι που με έβαλαν και πήρα άδεια από τη δουλειά και θα με έβαζαν να ξανά πάρω άλλη μέρα που θα μπορούσε ο πλαστικός, είπαν ότι θα το λύσουν κι αυτό και θα με στριμώξουν ανάμεσα.

Κάπου εκεί έπρεπε να υποψιαστώ ότι δεν πήγαινε καλά το πράγμα, να ζητήσω τα λεφτά μου πίσω και να σηκωθώ να φύγω, όμως επειδή νιώθω πάντα τρομερές ενοχές όταν λείπω από τη δουλειά και δεν ήθελα για κανένα λόγο να ζητήσω κι άλλο ρεπό, προχώρησα. Η επέμβαση μου φάνηκε παιχνιδάκι και ο χειρουργός απορούσε που δεν διαμαρτυρόμουν για πόνους ή οτιδήποτε. Δεν πονούσα, δεν είχα απολύτως τίποτα και λίγες ώρες αργότερα έφυγα και πήγα σπίτι μου. Για κάμποσο καιρό, όπως με την καισαρική, δεν μπορούσα να περπατάω ίσια και έπρεπε να φοράω κορσέ. Όμως πήγα με το αμάξι μου και έφυγα με το αμάξι μου και δύο μέρες μετά ήμουν κανονικά στη δουλειά μου.

Λίγο καιρό μετά πήγα για να μου αφαιρέσει τα ράμματα, το οποίο ήταν το μόνο επώδυνο σε όλη την διαδικασία. Όμως από την αρχή και μέχρι σήμερα πιστεύω ότι δεν έγινε σωστή δουλειά, προφανώς γιατί με ξεπέταξε για να προλάβει το άλλο χειρουργείο του. Όχι ότι δεν μαζεύτηκε κατά πολύ η κοιλιά μου, όμως δεν ήταν τόσο επίπεδη όσο ήθελα. Όταν ρώτησα και τους δύο χειρουργούς, μου είπαν ότι θα συνεχίσει να μαζεύει για έναν χρόνο σχεδόν, αλλά δεν το είδα ποτέ και ήταν μία απογοήτευση αυτό. Πάλι όμως ήμουν ευτυχισμένη που μπορούσα να φορέσω μπικίνι στα 32 μου επιτέλους!

Συμπέρασμα...

Λένε ότι κάθε ολική νάρκωση σου αφαιρεί χρόνια από τη ζωή σου. Δεν έχω ιδέα κατά πόσο ισχύει. Όπως και να έχει, δεν μετάνιωσα για καμία από τις δύο αισθητικές επεμβάσεις που έκανα. Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω θα είχα φύγει από την κοιλιοπλαστική και θα είχα επιμείνει να γίνει σωστά και όχι άρπα κόλα. Ήταν όμως τα πιο καλά επενδυμένα χρήματα που έχω δώσει στη ζωή μου αυτές οι δύο επεμβάσεις. Αν δεν είχα γνωρίσει τον τωρινό μου σύζυγο λίγο καιρό μετά και δεν είχα διαθέσει τα υπόλοιπα χρήματα από την πώληση του σπιτιού στην αγορά του καφέ που πήγε άπατο και μας έβαλε μέσα με τα μπούνια, θα είχα δώσει και τα υπόλοιπα χρήματα σε αισθητικές επεμβάσεις. Ήθελα να μικρύνω το στήθος μου, που ανεξαρτήτως κιλών ήταν και παραμένει μεγάλο και κουραστικό και ας έμεναν ουλές για μια ζωή όπως με ενημέρωσε ο πλαστικός, ή να μαζέψω τα μπράτσα μου, που επίσης έχουν κρεμάσει μετά το χάσιμο τόσων κιλών. Και θα ήταν πολύ καλύτερη επένδυση από το καφέ!

Αυτά από τις δικές μου εμπειρίες! Όποιος ή όποια έχει ανάλογες εμπειρίες, συμβουλές και απορίες, θα χαρώ πολύ να το συζητήσουμε κατ' ιδίαν!