Κυριακή, 21 Φεβρουαρίου 2021

Photo: Το κέικ της καταστροφής

Αγαπητοί ψυχολόγοι μου,

Όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι τη μητέρα μου να λέει συχνά "τι στο καλό να μαγειρέψω πάλι σήμερα; Βαρέθηκα! Γιατί δεν βγάζουν ένα χάπι που να σε χορταίνει, να παίρνεις όλες τις θρεπτικές αξίες που πρέπει και να ξεμπερδεύουμε;" Και εγώ, σαν φαγανό που ήμουν, της απαντούσα "τι είναι αυτά που λες, το φαΐ είναι μεγάλη απόλαυση, τι να το κάνεις το χάπι;!"

Όπως λέει ο σοφός λαός "εκεί που είσαι ήμουνα, και εδώ που είμαι θα 'ρθεις". Ήρθε λοιπόν ο καιρός που βαρέθηκα κι εγώ τη σπαζοκεφαλιά "τι να μαγειρέψω σήμερα" και ευχήθηκα να είχαν εφεύρει το χαπάκι που έλεγε η μάνα μου. Όπως την έχω καταλάβει τώρα για πολλά άλλα πράγματα. Και φυσικά να παίρνω την ίδια απάντηση που έδινα κι εγώ από την κόρη μου... Και τον άντρα μου! Φυσικά, έξω από το χορό, πολλά τραγούδια λέγονται, διότι αν δεν έχεις εσύ να σπαζοκεφαλιάζεις και να τρως ώρες στην κουζίνα, φυσικά και είναι απόλαυση το φαΐ! Ας μην ξανά αρχίσω όμως τη μουρμούρα για τους άντρες που δεν βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού και δεν ξέρουν να βράσουν ούτε ένα αυγό!

Ειδικά όταν δεν έχεις να κάνεις με βολικούς ανθρώπους, ή έστω με παρόμοια γούστα και παραξενιές, τότε το δράμα είναι ακόμα μεγαλύτερο. Εγώ έχω τις δικές μου παραξενιές, ο άντρας μου τις δικές του και η κόρη μου τις δικές της. Μεταξύ μας, το παιδί είναι το πιο βολικό απ' όλους. Εγώ, ας 'ουμε δεν τρώω το ψάρι. Γενικά δεν είμαι φαν των θαλασσινών. Τρώω μόνο καλαμαράκια τηγανιτά και χταπόδι ψητό ή βραστό, και αυτά περισσότερο σαν μεζέ για το ούζο. Σύζυγος και κόρη τα τρώνε, αλλά ατύχησαν, γιατί εγώ δεν τα μαγειρεύω, δεν θέλω ούτε να τα βλέπω, να τα μυρίζω ή να τα πιάνω. Δεν είμαι καν σίγουρη ότι θέλω να μπαίνουν στο σπίτι, ακόμα και μαγειρεμένα.

Μακαρόνια με κιμά...

Photo: Τα πρώτα μου γεμιστά

Οι δύο τους συμφωνούν ότι το καλύτερο φαγητό είναι μακαρόνια με κιμά. Όλη τη βδομάδα να τους ταΐζεις μακαρόνια με κιμά δεν θα παραπονεθούν. Εγώ τα έχω βαρεθεί... Όλοι τρώμε τις φακές, όμως ο άντρας μου τις θέλει σούπα, η κόρη μου χυλωμένες, εμένα δεν με νοιάζει. Στην κόρη μου αρέσει ο αρακάς, στον άντρα μου όχι, ενώ του αρέσουν τα φασολάκια, που η μικρή τρώει με το ζόρι και τρελαίνεται για μπάμιες που η κόρη δεν θέλει να τις βλέπει ούτε ζωγραφιστές. Όπως ούτε τη φασολάδα και τους γίγαντες, που αρέσουν σ' εμάς. Στο μόνο που συμφωνούμε όλοι είναι τα ρεβίθια. Δεν τα θέλει κανείς μας...

Το παιδί τρώει κουνουπίδι και μπρόκολο, εμείς ούτε να τα βλέπουμε, εγώ ούτε να τα μαγειρέψω... Στον άντρα μου αρέσει ο μουσακάς και τα παπουτσάκια, η κόρη μου δε θέλει τη μελιτζάνα καθόλου... Παστίτσιο, κανελόνια, γεμιστά ευτυχώς τρώμε όλοι. Όπως αντιλαμβάνεστε, ότι έχει κιμά μας αρέσει! Και σας ρωτώ λοιπόν, γιατί είμαι σίγουρη ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει σε όλα τα σπίτια, πόσες φορές το μήνα να κάνεις παστίτσιο, γεμιστά, μακαρόνια με κιμά; Νισάφι πια!

Photo: Ο πρώτος μου μουσακάς... Ίσως και ο μοναδικός, δε θυμάμαι!

Φωτιά και μπούρμπερη...

Εν τω μεταξύ, όταν γυρνάς από τη δουλειά και έχεις σαν την τρελή να μαγειρέψεις γιατί όλοι πεινάνε, να συμμαζέψεις, ν' απλώσεις μπουγάδα, να βοηθήσεις το παιδί με κανένα μάθημα και να κάνεις και καμιά δουλειά στον υπολογιστή, αναπόφευκτα κάπου θα κάνεις λάθος. Είπαμε είμαστε multi tasking, αλλά όλα έχουν ένα όριο! Κάπως έτσι έχω βάλει μια φορά φωτιά στο σπίτι (το προηγούμενο) και μου έχουν λαμπαδιάσει κατσαρόλες και τηγάνια...

Photo: Η κουζίνα μου μετά τη φωτιά...

Όπως έχω ξαναπεί σε παλιότερο άρθρο μου, εγώ αν είχα φύγει από το σπίτι στα 26 μου, δεν έμαθα να μαγειρεύω πάρα μόνο στην εγκυμοσύνη. Ανεπρόκοπη τελείως! Όταν έμεινα ολομόναχη στο σπίτι και άρχισα να πειραματίζομαι με την μαγειρική συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει πολύ και δεν είναι τόσο βαρετή όσο νόμιζα. Όταν μετακόμισα στη Νέο Ηράκλειο με το μωρό, με είχε πιάσει τρέλα πλέον, ήθελα να δοκιμάζω συνέχεια νέες συνταγές, και σαν γλυκατζού, κυρίως γλυκά. Βέβαια τότε είχα ήδη κάνει τη γαστρεκτομή και είχα κόψει την σαβουροφαγία, ωστόσο έφτιαχνα διαφορετικό γλυκό κάθε βδομάδα και κερνούσα όποιον ερχόταν σπίτι, το μοίραζα στην πολυκατοικία, στη δουλειά, παντού!

Photo: Τούρτα "Βασιλική Σαρλότ" που είχα φτιάξει για κάποια γενέθλιά μου...

Συνταγές "με το μάτι" και "όσο πάρει"...

Εννοείται ότι είχα αρκετές αποτυχίες -ακόμα έχω- αλλά η χαρά μου όταν κάτι έβγαινε σωστό, δεν περιγράφεται. Στις αρχές, τις περισσότερες συνταγές τις έπαιρνα από τη μαμά, η οποία είναι, κατά γενική ομολογία, φοβερή μαγείρισσα. Το πρόβλημα ήταν στην συνεννόηση. Διότι η μάνα είναι παραδοσιακή, με συνταγές με κούπες, φλιτζάνια, "με το μάτι" και "όσο πάρει". Για κάποια τόσο ανίδεη όσο εγώ, αυτές οι συνταγές είναι εφιάλτης! Θα σας διηγηθώ μόνο την ιστορία του πρώτου μου κέικ για να καταλάβετε... Μου είπε η μάνα τηλεφωνικά την συνταγή, ψώνισα τα υλικά και ξεκίνησα να φτιάξω το πρώτο μου κέικ, ανάμεικτο για την ακρίβεια. Έλα όμως που η μάνα παρέλειψε να μου διευκρινίσει στη μισή ζύμη που θα έριχνα το κακάο, πόσο κακάο πρέπει να ρίξω. Διότι εκείνη μετά από τόσα χρόνια κάποια πράγματα τα θεωρεί αυτονόητα, για μένα τίποτα δεν είναι! Αφού δεν μου διευκρίνισε λοιπόν, εγώ θεώρησα ότι εννοεί ένα πακέτο (!) κακάο... Αντιλαμβάνεστε νομίζω τι έγινε όταν προσπάθησα να χτυπήσω στο μίξερ τη μισή ζύμη με ένα ολόκληρο πακέτο κακάο... Η σκόνη σηκώθηκε παντού, το μείγμα έγινε στόκος και κόλλησε όλο στους αναδευτήρες. Βομβαρδισμένο τοπίο η κουζίνα! Τελικά όμως το έσωσα το κέικ, δεν υπήρχε περίπτωση να πετάξω όλα αυτά τα υλικά! Έριξα πολύ γάλα κι όλα καλά!

Photo: Γαλακτομπούρεκο με συνταγή φλιτζάνια και κούπες...

Έζησα πολλές ακόμα τέτοιες στιγμές για γέλια και κλάματα μέσα σ' όλα μου τα χρόνια στην κουζίνα. Με τον καιρό μετέτρεψα τις κούπες και τα φλιτζάνια σε γραμμάρια και κάπως έστρωσε το πράγμα. Έμαθα και τι σημαίνει "με το μάτι" και "όσο πάρει" και το σημαντικότερο είναι ότι έμαθα να έχω τα ΠΑΝΤΑ έτοιμα πριν ξεκινήσω να μαγειρεύω. Διότι, όπως διαπίστωσα the hard way, αν πρώτα βάλεις την κατσαρόλα στο μάτι να ζεστάνει και μετά αρχίσεις να κόβεις κρεμμύδια, καρότα και κρέατα, μέχρι να τα κάνεις αυτά έχει αρπάξει η κατσαρόλα! Έχω ένα τετράδιο όπου γράφω όλες τις συνταγές που βρίσκω, αν και τις περισσότερες πλέον τις βρίσκω online.

Την επόμενη φορά θα μοιραστώ μαζί σας τις αγαπημένες μου συνταγές,

και κάθε πρόταση για γρήγορα, εύκολα και νόστιμα πιάτα καλοδεχούμενη,

γιατί ξέμεινα από ιδέες!

Photo: Σπιτικό τσουρέκι