Τετάρτη, 18 Νοεμβρίου 2020

Photo: freepik.com

Τετάρτη, 18 Νοεμβρίου 2020

Λατρεμένο μου ημερολόγιο,

Συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο των προηγούμενων ημερών, μιας και το bullying είναι ένα θέμα με πολύ ψωμί, σήμερα θέλω να το δούμε πιο σφαιρικά και σε βάθος χρόνου.

Εδώ και κάποιους μήνες ακολουθώ στο Facebook την Μαρία Καλογεροπούλου, μια ακτιβίστρια που φωνάζει για τα δικαιώματα των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙ, και γενικά για κάθε αδικία και ανισότητα στον κόσμο, καθώς και για την σελίδα "Προχωράμε" απ' όπου και  ανακάλυψα την Μαρία. Συμφωνώ με τα περισσότερα που λέει η Μαρία και μου αρέσει και ο τρόπος που εκφράζεται. Σε κάποια θέματα ίσως το παρακάνει λίγο, αλλά είναι η προσωπική της άποψη και είναι σεβαστή, από εμένα τουλάχιστον, γιατί απ' ότι διαβάζω στα σχόλια, οι περισσότεροι ακόλουθοι της είναι haters που ότι και να πει θα την βρίσουν, αλλά μη τα ξανά λέμε, έλλειψη σωστής ανατροφής είναι αυτά!

Πριν μερικές εβδομάδες ανέβασε το εξής Post για τον Αντετονκούμπο:

"Αυτό το παιδί δεν σταματάει να μας κάνει υπερήφανους!!! Στέλνει βοήθεια στην Καρδίτσα που μετράει πληγές!!! Ποιον πολιτισμό φοβούνται οι Έλληνες ότι θα μας αλλοιώσουν οι ξένοι?? Ο σπουδαιότερος πολιτισμός είναι να είσαι άνθρωπος!!! Κι ο Γιάννης είναι πολιτισμένος!! Για εμάς πάλι νομίζω ότι τρώμε βελανίδια!!!" (Via: Royla Skourth).

Αυτό το post μου θύμισε την φράση των προγόνων μας: Πας μη Έλλην βάρβαρος. Μια φράση που αν την ψάξεις λίγο περισσότερο, δεν εννοούσε ότι όποιος δεν είναι Έλληνας είναι βάρβαρος, αλλά όποιος δεν μιλάει ελληνικά. Και ο Γιάννης μόνο περήφανους μας κάνει και μόνο βάρβαρος δεν είναι. Το όλο σκηνικό που επικρατεί με τον Γιάννη από τότε που επελέγη να παίξει στο NBA και έγινε διάσημος μου θύμισε έντονα τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη και το bullying που έφαγε εκείνος, όταν τον συμπεριέλαβαν στην εθνική ομάδα μπάσκετ λόγω του χρώματός του και ας έχει ένα εντελώς ελληνικό επίθετο το παιδί. Και κάθε αναφορά στο θέμα μ' έκανε να αναρωτιέμαι "πόσο γίδια είστε όλοι εσείς που κρίνετε αν ένας άνθρωπος πρέπει ή όχι να παίζει στην εθνική ομάδα βάσει μόνο του χρώματος της επιδερμίδας του;". Όσο βαφτίζαμε άλλους Έλληνες για να παίρνουμε διάφορες νίκες στους ολυμπιακούς αγώνες, δεν μιλούσε κανείς. Και ας μην ήξεραν να μιλάνε ελληνικά καλά καλά, αρκεί που δεν ήταν μαύροι! Τι μυαλά!

Για τις γυναίκες και την άνιση αντιμετώπιση που έχουμε σε όλους τους τομείς, έχω μιλήσει ξανά και είναι ένα θέμα πραγματικά ανεξάντλητο. Και το στενάχωρο είναι ότι την μεγαλύτερη ευθύνη την έχουμε οι ίδιες. Όσο εμείς νιώθουμε υποχρέωσή μας να υπηρετούμε τον άντρα αφέντη μας, όσο θέλουμε να έχουμε τους γιους μας πασάδες στα Γιάννενα, αρνούμενες να δούμε ότι μεγαλώνουμε έναν άντρα που δεν θα θέλαμε ποτέ να έχουμε για σύντροφο, όσο έχουμε ενοχές για την σεξουαλική μας ζωή και επιτρέπουμε να μας επηρεάζουν ταμπέλες όπως "πουτάνα" και γεμίζουμε ενοχές τις κόρες μας, τίποτα δεν θα αλλάξει.

Η γνώμη μου για την γυναικεία χειραφέτηση είναι μπερδεμένη. Όλες εκείνες οι γυναίκες που "έκαιγαν τα σουτιέν τους" σε ένδειξη διαμαρτυρίας, σίγουρα είχαν τις καλύτερες προθέσεις και σίγουρα σ' αυτές οφείλονται πολλά από τα δικαιώματα που έχουμε σήμερα. Όμως τελικά, έχει δίκιο ο λαός όταν λέει "ουδέν κακόν αμιγές καλού". Γιατί καταλήξαμε να επωμιστούμε και την εργασία μέσα σε όλα τα άλλα που είχαμε ήδη: ανατροφή των παιδιών και νοικοκυριό. Μην παρεξηγηθώ, θεωρώ ότι η γυναίκα πρέπει να δουλεύει και να είναι οικονομικά ανεξάρτητη, γιατί ο σύζυγος σήμερα είναι αύριο δεν είναι κορίτσια, κακά τα ψέματα. Έπρεπε όμως να μοιραστούν και οι υπόλοιπες δουλειές αντί να καταλήξουμε να τρέχουμε σαν τις τρελές και να μην προλαβαίνουμε. Τα πάμε αυτά, μη τα ξανά λέμε. Εύχομαι κάποια στιγμή οι άντρες να κατανοήσουν ότι δεν θίγεται ο ανδρισμός τους αν αναλάβουν κάποια καθήκοντα στο σπίτι και πάρουν και οι γυναίκες μια ανάσα. Στην τελική, αγόρια, για να σας το πω και πιο χύμα, αν δεν θέλετε να έχει κάθε βράδυ "πονοκέφαλο" το κορίτσι, πρέπει να συνεισφέρετε στο σπίτι, ώστε α) να μην τελειώνει στις 11 το βράδυ τις δουλειές, β) να της δείξετε έμπρακτα ότι την νοιάζεστε, και γ) να όρεξη και κουράγιο για παιχνίδια. Δοκιμάστε το!

Ας μιλήσουμε τώρα για την ξενοφοβία, ένα φλέγον ζήτημα στις εποχές που ζούμε. Είχα πει την προηγούμενη φορά, ότι ως έναν βαθμό την κατανοώ. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η Ελλάδα πλέον έχει περισσότερους πρόσφυγες και μετανάστες απ' ότι μπορεί να διαχειριστεί και ότι αυτή η κατάσταση είναι και τρομακτική και μη βιώσιμη. Θεωρώ όμως ότι το πρόβλημα δεν είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι αλλά οι εκάστοτε κυβερνήσεις που το έχουν επιτρέψει όλο αυτό. Με κάνει και απορώ το πόσο κοντή μνήμη έχουμε μερικές φορές και θεωρούμε πως όλο το κακό ξεκίνησε με τον Τσίπρα και τον Ερντογάν, και συνεχίζεται τώρα με τον Μητσοτάκη. Όχι, το πρόβλημα ξεκίνησε πολλά περισσότερα χρόνια πριν (1989), όταν ο Σαμαράς ως υπουργός άνοιξε τα σύνορα και επέτρεψε στην γείτονα Αλβανία να αδειάσει τις φυλακές της στην Ελλάδα.

Σαν παιδί θυμάμαι ότι από τις μικρές τάξεις του δημοτικού πηγαίναμε μόνοι στο σχολείο, παίζαμε όλη μέρα στους δρόμους και κοιμόμασταν με τα παράθυρα ανοιχτά, ή ακόμα και έξω, σε αυλές και μπαλκόνια. Όλο αυτό άλλαξε όταν ήρθε στην Ελλάδα η σάρα, η μάρα και το κακό συναπάντημα. Τώρα φοβόμαστε να αφήσουμε τα παιδιά μας να πάνε μόνα στο σχολείο ακόμα και όταν έχουν φτάσει γυμνάσιο ή λύκειο. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τσουβαλιάζουμε κανέναν λαό, δεν είναι όλοι οι Αλβανοί, Πακιστανοί, Σύριοι κ.λπ. κακοί. Αν εκείνοι παίρνουν περισσότερα επιδόματα, δεν είναι δικό τους το λάθος. Ειδικά οι Έλληνες θα έπρεπε να είμαστε πιο δεκτικοί, αν αναλογιστεί κανείς πως έχουμε μεταναστεύσει σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Όλοι έχουμε συγγενείς στο εξωτερικό, δεν θα μας άρεσε να τους φέρονται όπως φερόμαστε εμείς στους ξένους...

Θυμάμαι ότι κάπου είχα διαβάσει ότι στην Αμερική πολλά εστιατόρια είχαν απ' έξω ταμπέλα που έγραφε: "All American. No Rats. No Greeks". Στη Γερμανία αντίστοιχα "Απαγορεύεται η είσοδος σε σκύλους και Έλληνες". Όχι, μην απατάσαι, οι Έλληνες δεν ήταν καλύτεροι και πιο ποιοτικοί μετανάστες... Κάνε μια έρευνα και θα δεις ότι όπου πήγαν, οι εγκληματικότητα αυξήθηκε. Όταν πείνας και όταν πεινάει το παιδί σου, θα κλέψεις. Το ίδιο γίνεται και στην Ελλάδα σήμερα... Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω. Ας κοιτάξουμε τις καμπούρες μας πρώτα και μετά ας κρίνουμε τους άλλους!

Last, but not least, που λένε και στο χωριό μου, θέλω λίγο να μιλήσουμε για το bullying της θρησκείας προς τις γυναίκες, της οποιαδήποτε θρησκείας. Δεν είναι πρόθεσή μου να θίξω τα πιστεύω κανενός, όμως αυτό το πράγμα που συμβαίνει σε όλες τις θρησκείες εναντίον των γυναικών είναι απερίγραπτο! Διάβαζα πρόσφατα στην Μηχανή του Χρόνου για μια γυναίκα που ένιωσε πως αμάρτησε επειδή βρέθηκε με τους αντάρτες το '48 στο άβατο του Αγίου Όρους. Έξαλλη έγινα! Να είσαι σε πόλεμο, να παλεύεις να επιβιώσεις και να νιώθεις ενοχές επειδή μπήκες κάπου που η εκκλησία όρισε ότι δεν πρέπει να μπαίνουν γυναίκες. Μη συζητήσουμε για τις υπόλοιπες θρησκείες όπου η γυναίκα δεν θεωρείται απλώς βρώμικη όπως στον χριστιανισμό, αλλά ξεκάθαρα κατώτερο πλάσμα με ελάχιστα δικαιώματα. Και προφανώς δεν φταίνε οι θρησκείες και οι Θεοί τους γι' αυτό, αλλά οι άντρες ιερείς-κήρυκες που τα μαγείρεψαν και τα παρουσίασαν όπως τους εξυπηρετεί. Που στο "Ιησούς από τη Ναζαρέτ" είδατε τον Χριστό να υποβιβάζει τις γυναίκες; Για να μην αναλύσουμε τώρα το πόσο βάση έχουν οι θεωρίες τύπου "Κώδικα DaVinci" για την Μαρία Μαγδαληνή και ξεφύγουμε από το θέμα μας.

Αγαπητοί άντρες, στο μόνο που υπερτερείτε είναι η σωματική δύναμη. Πνευματικά ήμαστε ίσοι. Δεν αιμορραγούμε γιατί είμαστε κατώτερες ή βρώμικες, αλλά γιατί έχουμε το θαύμα μέσα μας. Το θαύμα της ζωής. Γυναίκα σας έθρεψε στο σώμα της 9 μήνες και πόνεσε για να σας φέρει στον κόσμο. Σε κάθε πολιτισμό όπου οι γυναίκες είχαν τον πρώτο λόγο, όλα ήταν καλύτερα. Σε όλο τον σύγχρονο πολιτισμό εσείς κάνετε κουμάντο και βλέπουμε τα αποτελέσματα... Ίσως είναι καιρός να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό, να δώσετε την ευκαιρία στις γυναίκες να αποδείξουν αν μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα. Δείτε για παράδειγμα την Νέα Ζηλανδία, που τόλμησε να βγάλει μια 38χρονη γυναίκα πρωθυπουργό, την Τζασίντα Άρντερν. Ή, ακόμα καλύτερα, την 34χρονη πρωθυπουργό Σάνα Μάριν της Φιλανδίας.

Κάντε μια αναζήτηση να δείτε πόσο καλύτερα

έχουν διαχειριστεί κάποιες καταστάσεις τα κορίτσια!