Τετάρτη, 25 Νοεμβρίου 2020

Φωτομοντάζ: DearDiary

Λατρεμένο μου ημερολόγιο,

Στα προηγούμενα δύο άρθρα (21/11 και 23/11) αναφέρθηκα στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε οι κάτοικοι των Άνω Λιοσίων από την αδιαφορία του Δήμου και του κράτους ως προς τις παραβατικές συμπεριφορές μερικών μειονοτήτων.

Η πολιτική είναι ένα θέμα που δεν με απασχολούσε ιδιαίτερα στα νιάτα μου, όπως φαντάζομαι ότι ισχύει για τη μεγαλύτερη μερίδα ανθρώπων. Μεγαλώνεις σε μια οικογένεια, η οποία σου περνάει τα πιστεύω της, φτάνεις 18 και ψηφίζεις ότι σ' έμαθαν να ψηφίζεις. Οι δικοί μου γονείς ήταν Νέο Δημοκράτες. Το γιατί δεν το έχω αντιληφθεί μέχρι σήμερα. Όπως και να 'χει, πήγαινα κι εγώ και ψήφιζα αντίστοιχα. Από την κρίση του 2009 και μετά, που η ζωή μου ήρθε τα πάνω κάτω, άρχισα να προβληματίζομαι περισσότερο. Παρόλα αυτά προσπαθούσα -και προσπαθώ- πάντα να αποφεύγω τις πολιτικές συζητήσεις, γνωρίζοντας ότι μπορούν να καταστρέψουν σχέσεις το ίδιο καλά με τις συζητήσεις περί αθλητικών ομάδων. Είναι ένα λεπτό ζήτημα και εννοείται ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Ο καθένας κρίνει, αποφασίζει και ψηφίζει με βάσει τα δικά του πιστεύω, τις δικές του ανάγκες και τις πληροφορίες που διαθέτει.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ακριβώς αυτή η πληροφόρηση, ή παραπληροφόρηση, που μας βομβαρδίζει πανταχόθεν. Ζούμε στην εποχή των fake news, να είναι καλά τα social media. Για να καταλάβετε το μέγεθος της ζημιάς, δείτε το "the social dilemma" στο Netflix (κυκλοφορούν τόσα ψέματα στο διαδίκτυο, που πλέον χάνουν τη ζωή τους άνθρωποι εξαιτίας τους). Όσο προσπαθώ να αποφύγω την πολιτική συζήτηση είτε με συγγενείς, είτε με συναδέλφους, είτε με φίλους, άλλο τόσο προσπαθώ πριν κρίνω οποιονδήποτε πολιτικό ή παράταξη, να ακούω και τις δύο πλευρές (υπέρα και κατά) και να διασταυρώνω τι αληθεύει και τι όχι. Όχι ότι τελικά έχει κάποια σημασία, αφού όλοι τα ίδια σκατά είναι. Με τόσα βιβλία και θεωρίες συνωμοσίας που έχω διαβάσει, δεν μπορώ να πιστέψω κανέναν τους! Πάντα θεωρώ δεδομένο ότι κανείς δεν νοιάζεται πραγματικά για τους πολίτες της χώρας του, ότι παίζονται μεγάλα συμφέροντα στην πλάτη των κοινών θνητών και ότι αδιαφορούν αν και πως ζούμε.

Εξακολουθώ λοιπόν να είμαι επιφυλακτική στο να ανοίξω αυτή τη συζήτηση, γιατί ναι μεν θέλω να πω τις σκέψεις μου, από την άλλη δεν θέλω για κανέναν λόγο να τσακωθώ με κανέναν γι' αυτό το θέμα. Είμαι πάντα ανοιχτή στον εποικοδομητικό αντίλογο όμως, όπως προείπα, είναι επικίνδυνο θέμα, γιατί σπάνια παραμένει πολιτισμένη η συζήτηση.

Η αλήθεια όμως είναι ότι η ελπίδα μου για έναν πολιτικό που θα ενδιαφερθεί γι' αυτή τη χώρα και θα αφουγκραστεί τον λαό του, πέθανε μετά τη θητεία του Αλέξη Τσίπρα. Όπως πολύς κόσμος, έτσι κι εγώ τον είδα σαν "από μηχανής Θεό". Νέος, και όχι από τις γνωστές οικογένειες που κυβερνούν την Ελλάδα εδώ και δεκαετίες. Αρκετά από μόνα τους αυτά τα δύο χαρακτηριστικά, να κάνουν τον κόσμο που μπούχτισε με τα ίδια και τα ίδια τόσα χρόνια, να πιστέψουν σ' αυτόν. Για να είμαι αντικειμενική, δεν θεωρώ ότι τα 'κανε σύσκατα. Αλλά πως να τον πάρεις στα σοβαρά όταν μετατρέπει το όχι σε ναι; Σε πολλά πράγματα θεωρώ ότι έκανε ότι καλύτερο μπορούσε δεδομένων των συνθηκών, αφού είναι πράγματα που έχουν συμφωνηθεί πολύ πριν, και ας προσπαθούσε η αντιπολίτευση να τα παρουσιάσει αλλιώς. Και ναι, μιλάω για την συνθήκη των Πρεσπών, για την οποία έσκιζαν τα ιμάτιά τους οι Μακεδονομάχοι, μεταξύ των οποίων και ο νυν πρωθυπουργός, ενώ τώρα λέει ότι είναι συμφέρουσα η συμφωνία για την Ελλάδα... Οι λαϊκές παροιμίες για άλλη μια φορά δείχνουν την σοφία του απλού κοσμάκη, γιατί τίποτα δεν ταιριάζει καλύτερα εδώ, πέρα από το "γύρισε ο γάιδαρος και είπε τον πετεινό κεφάλα".

Πάμε στο κυβερνών κόμμα, το οποίο δεν ξανά ψήφισα μετά το 2009, όταν στις εσωκομματικές εκλογές έβγαλε πρόεδρο κόμματος τον Σαμαρά και όχι την Μπακογιάννη. Θα μου πεις και αυτή γόνος Μητσοτάκηδων είναι. Ναι, αλλά πρώτον είναι γυναίκα και δεύτερον δεν είναι ο αρχικωλοτούμπας ο Σαμαράς. Αν θυμάσαι, το 1992 ο Αντώνης Σαμαράς αποπέμφθηκε από την κυβέρνηση (λόγω της αδιάλλακτων θέσεων του σε σχέση με το Μακεδονικό, που κατά τ' άλλα φόρτωσαν στον Τσίπρα). Λίγο αργότερα παραιτείται από τη βουλευτική του έδρα και αποχωρεί από τη Νέα Δημοκρατία και το 1993 ιδρύει την "Πολιτική Άνοιξη". Φεύγοντας μάλιστα είχε δηλώσει ότι δεν θα επέστρεφε ποτέ στην Νέα Δημοκρατία, ακόμα και αν τον έκαναν πρόεδρο του κόμματος. Αλλά είναι γλυκιά η καρέκλα, το έχουμε εμπεδώσει πλέον!

Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη τι να πω. Πέρα από την πλάκα, ότι όντως έχει ξεπεράσει τον πατέρα του σε γκαντεμιά, που είναι μεγάλη αλήθεια, έχω αντικρουόμενα συναισθήματα. Θεωρώ, ας πούμε ότι έχει κάνει σωστές κινήσεις στα σύνορα για να σταματήσει η εισροή παράνομων μεταναστών και όλοι συμφωνούμε ότι χειρίστηκε πολύ σωστά τον κορωνοϊό τον Μάρτιο. Το καλοκαίρι τα 'κανε σαλάτα, αλλά και τι να 'κανε; Όπως είπε η Μελίνα Μερκούρη "η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας είναι ο τουρισμός", οπότε ήταν μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Για την οικονομία δεν θεωρώ δίκαιο να τον κρίνω, με τις 10 πληγές του Φαραώ που μας έχουν βρει, δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα. Από την άλλη όμως θα μπορούσα να τον κρίνω για τις αποφάσεις που παίρνει στον τομέα της εργασίας. Έχεις πάρει χαμπάρι ότι σύμφωνα με το νομοσχέδιο του Βρούτση το 2036 η ηλικία συνταξιοδότησης θα είναι τα 69, φθάνοντας το 2057 στα 72; Δηλαδή οι 20χρονοι που μπαίνουν σήμερα στην αγορά εργασίας, αν είναι τυχεροί και έχουν αρκετά ένσημα, δύσκολα θα πάρουν πλήρη σύνταξη ακόμη και σε αυτή την προχωρημένη ηλικία. Και εμείς, οι σημερινοί 40άρηδες πάμε για σύνταξη στα 69. Ποιος μπορεί να είναι παραγωγικός σ' αυτή την ηλικία; Ακόμα καλύτερα, ποιος εργοδότης θα κρατήσει κάποιον εργαζόμενο σ' αυτή την ηλικία; Έχουμε τρελαθεί τελείως! Αμ το άλλο, που καταργεί την πληρωμένη υπερωρία; Δεν σκέφτονται προφανώς, αυτοί που τα αποφασίζουν όλα αυτά, ότι πολύς κόσμος ζει από αυτές τις υπερωρίες, αφού παίρνουν μισθούς της πείνας. Θα παίρνουμε ρεπουδάκια αντί χρημάτων και πολύ μας είναι! Κράτησα το καλύτερο για το τέλος. Ένα όνομα, 1000 μούντζες: Άδωνις! Αλλά όχι, δεν θα τον κρίνω, δε θα τον βρίσω, ούτε τον Κυριάκο, ούτε τον Άδωνη, γιατί δεν φταίνε εκείνοι. Εμείς που τους ψηφίζουμε φταίμε και ας δήλωναν προεκλογικά ότι πρέπει να καταργηθούν τα δώρα Χριστουγέννων-Πάσχα-Αδείας. Αφού το βλέπαμε που το πάει το πράγμα, καλά να πάθουμε! "Κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν" (Joseph-Marie Comte de Maistre, γαλλόφωνος φιλόσοφος, συγγραφέας, δικηγόρος και διπλωμάτης, 1753-1821).

Μιας και πρόσφατα έγιναν οι εκλογές στην Αμερική, ας μιλήσουμε λίγο και για τον Τραμπ. Που όλοι εντός και εκτός της χώρας του τον έβριζαν. Εντάξει, ο άνθρωπος είναι ρατσιστής ξεκάθαρα, δεν το έχει κρύψει και ποτέ. Τα λέει όπως τα σκέφτεται και ας κάνει κακό στην εικόνα του, είναι όμως αφοπλιστικά ειλικρινής. Ο ρατσισμός είναι μεγάλο πρόβλημα, ειδικά στην Αμερική, και για εμένα η στάση του είναι αρκετός λόγος να τον σιχαίνομαι. Είδα πρόσφατα την μίνι σειρά του Netflix "when they see us", μια αληθινή ιστορία 5 αφροαμερικανών νεαρών (έως 16 χρόνων) που κλείστηκαν άδικα στην φυλακή για τον βιασμό μιας λευκής. Must see ταινία. Ο Τραμπ τότε (1989) έδωσε 85.000 δολάρια για μια καμπάνια ώστε να επαναφέρει η πολιτεία την θανατική ποινή, λόγω αυτών των παιδιών. Οι συνεντεύξεις του ήταν εξοργιστικές και σε κάνουν να θες να του πατήσεις μπουνιά στα δόντια.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ήταν σκάρτος πλανητάρχης. Αντιθέτως είχε πολλά υπέρ, όπως διάβασα πρόσφατα. Σε παγκόσμιο επίπεδο: Είναι ο πρώτος πρόεδρος των τελευταίων 70 ετών που δεν ξεκίνησε πόλεμο, ενώ απέσυρε το μεγαλύτερο μέρος Αμερικανών στρατιωτών από Ιράκ, Συρία, Αφγανιστάν και έφερε ειρήνη στη Μέση Ανατολή, στη Συρία και στην Ουκρανία. Επίσης πέτυχε ειρήνη μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας και του Δυτικού κόσμου, ενώ έβαλε τέλος στις πυρηνικές δοκιμές της πρώτης. Εξάλειψε τον ISIS. Εξανάγκασε τις χώρες του ΝΑΤΟ να συνεισφέρουν το μερίδιο που τους αναλογεί (μόνο ΗΠΑ, Ελλάδα και Τουρκία τηρούσαν τις υποχρεώσεις τους). Έλεγξε το Ισραήλ με μετάθεση της πρεσβείας των ΗΠΑ από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ. Πέτυχε συμφιλίωση Αράβων και Ισραήλ, πρώτη φορά στην ιστορία. Ξεκίνησε ανελέητο κυνηγητό παιδοκτόνων, παιδόφιλων και σατανιστών σε όλο τον δυτικό κόσμο καθώς και αυτών που κατηγορούνται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Εκτέλεσε τους αρχηγούς ισλαμικών τρομοκρατικών οργανώσεων. Μαζί με την Ρωσία, έλεγξε τα πυρηνικά προγράμματα του Ιράν και βρήκε τρόπους να βάλει φρένο στην ληστρική εμπορική επέλαση της Κίνας. Στέλνει αναπνευστήρες σε όποια χώρα έχει ανάγκη. Ξεκλείδωσε 2000 πατέντες που αφορούν την υγεία και την ενέργεια, τις οποίες είχαν κλειδωμένες οι παγκοσμιοποιητές. Σταμάτησε τους εγκληματικούς ψεκασμούς του ΝΑΤΟ.

Στην χώρα του: Έφερε πίσω τις επιχειρήσεις και τα εργοστάσια που είχαν φύγει και είχαν πάει Μεξικό, Κίνα και αλλού. Ανέβασε την οικονομία σε αριθμούς ρεκόρ, ενώ παράλληλα μείωσε τη φορολογία των μεσαίων και μικρομεσαίων επιχειρήσεων 20%, τα φάρμακα από 50% -70%, την φορολογία εισοδήματος, την ανεργία των γυναικών στα κατώτερα των τελευταίων 70 ετών, την ανεργία των αφροαμερικανών, ισπανόφωνων και Ασιατών στα χαμηλότερα στην ιστορία και τους υπερβολικούς μισθούς κάποιων κρατικών λειτουργών. Φρόντισε τις πόλεις και τις γειτονιές με οργανώσεις πολιτών και τους βετεράνους του στρατού που ήταν ξεχασμένοι από το Θεό. Έδωσε δεύτερη ευκαιρία σε αυτούς που φυλακίσθηκαν για πταίσματα, ώστε να μπορούν να βρουν δουλειά. Φρόντισε, όσο του επέτρεψαν, το σύστημα υγείας. Έδωσε σε γυναίκες θέσεις κλειδιά στην κοινωνική μέριμνα. Έβαλε τέλος στην εισροή συμμοριών, εμπόρων ναρκωτικών, λευκής σαρκός και λαθρομεταναστών από το Μεξικό, φτιάχνοντας το τείχος και ενισχύοντας την συνοριοφυλακή. Είναι υπέρ των μεταναστών που περνάνε με τον νόμιμο τρόπο και κατά της ανεξέλεγκτης λαθρο-εισβολής. Αύξησε τον αριθμό των δικαστών για να μην λιμνάζουν οι υποθέσεις και έβαλε τέλος στο "συλλαμβάνω και αφήνω ελεύθερο" για λαθρομετανάστες και εγκληματίες. Τα έβαλε με τη Μαφία, τα καρτέλ ναρκωτικών και όπλων, την εγκληματική οργάνωση MS13 και με το λόμπι των φαρμακοβιομηχανιών που πλουτίζουν με αστρονομικές τιμές φαρμάκων. Στην καραντίνα ενίσχυσε όλους τους πολίτες με επιδόματα που μέσο όρο έφταναν τα 300 δολάρια την εβδομάδα. Έκανε γενική εκκαθάριση των υπογείων βάσεων στις ΗΠΑ και στην Δύση γενικότερα, σώζοντας χιλιάδες παιδιά-σκλάβους που προορίζονταν για βιασμούς, δολοφονίες και τροφή για τους σατανιστές. Για πες τώρα. Είναι τόσο κακός όσο τον παρουσίαζαν τα media;

Κάπου εδώ πρέπει να αναφερθώ και στην Frau Μέρκελ και στον Σουλτάνο. Βαριέμαι όμως πολύ να το αναλύσω, ήδη έχω υπεραναλύσει Κούλη - Ντόναλντ. Η Γερμανία δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ φίλη μας. Πλούτισαν σε βάρος μας στα χρόνια της κρίσης. Εξάντλησαν όλη τους την αυστηρότητα σ' εμάς, αυτή και ο υπουργός οικονομικών της. Μας έκαναν πειραματόζωα και όταν το πείραμα δεν πέτυχε, είπαν ένα "εντάξει μωρέ, δε βαριέσαι" και πήγαν παρακάτω. Αλλά και πάλι, δεν πρέπει να κατηγορούμε τους εταίρους μας. Τα συχαρίκια ανήκουν στον Γιωργάκη -GAP- Παπανδρέου πρωτίστως. Ο Ερντογάν είναι πανέξυπνος, τρελός και επικίνδυνος. Σαν τον Χίτλερ. Ονειρεύεται την Οθωμανική αυτοκρατορία του. Πάλι όμως, δεν πρέπει να τον κατηγορούμε. Αφού εμείς γυρίζουμε και το άλλο μάγουλο σε κάθε σφαλιάρα, καλά μας κάνει κι αυτός! Οθωμανική αυτοκρατορία αυτός, Μεγάλη Αλβανία οι άλλοι μας γείτονες, Μακεδονία οι πιο 'κει. Δώστε τους τα όλα μωρέ! Σάμπως δεν την ξεπουλάμε την Ελλαδίτσα κομμάτι - κομμάτι;

Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων;

Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια.

Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος. (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, 1851-1911) 

Δευτέρα, 23 Νοεμβρίου 2020

Photo: freepik.com

Λατρεμένο μου ημερολόγιο,

Στο άρθρο του Σαββάτου ανέλυσα τα προβλήματα που έχουμε οι κάτοικοι Άνω Λιοσίων με τους γύφτους. Σε κάποιο σημείο ανέφερα ότι το μόνο καλό με το ότι τα Λιόσια έχουν φορτωθεί και αυτούς και τη χωματερή, είναι ότι κρατάνε τα ενοίκια σε ένα σχετικά λογικό επίπεδο.

Να ξεκινήσω αναλύοντας την κοσμοθεωρία μου σχετικά με την ενοικίαση, η οποία προέρχεται από την 17χρονη σχεδόν εμπειρία μου. Το κλειδί για μια πετυχημένη συνύπαρξη ιδιοκτήτη-ενοικιαστή είναι να βλέπει ο μεν τον δε όσο το δυνατόν λιγότερο, ή και καθόλου. Αν ο ιδιοκτήτης μένει πάνω, κάτω, αριστερά, δεξιά σου είναι σίγουρο ότι θα γίνεται σώβρακο κάποια στιγμή. Μακριά και αγαπημένοι! Να καταθέτεις τα λεφτά στην τράπεζα και να μιλάτε μια φορά το 6μηνο στο τηλέφωνο. Όπως είπα και την προηγούμενη φορά, έχω κάνει 7 μετακομίσεις και στις 6 από αυτές έχω αλλάξει και περιοχή, εκτός από σπίτι. Κατά μέσο όρο εμένα 2 χρόνια σε κάθε σπίτι. Όχι, δεν μου αρέσει να μετακομίζω, ίσα ίσα, το έχει βαρεθεί η ψυχή μου. Οι λόγοι που αποφάσιζα να μετακομίσω ήταν διαφορετικοί κάθε φορά. Είτε γιατί το σπίτι δεν εξυπηρετούσε πια (όταν π.χ. αποφάσισα να παντρευτώ τρομάρα να μου 'ρθει), είτε γιατί βρήκα πιο οικονομικό, είτε για να είμαι πιο κοντά στη δουλειά μου, και σε μια περίπτωση γιατί κόντεψαν να μας φάνε οι κατσαρίδες και τα ποντίκια (άλλο να στο περιγράφω και άλλο να το δεις με τα μάτια σου).

Στο μοναδικό σπίτι που έχω καταφέρει να μείνω 6 χρόνια είναι αυτό που μένω τώρα. Το 2ο στα Άνω Λιόσια. Σε γενικές γραμμές δεν είχαμε πολλές τριβές με την ιδιοκτήτρια, αφού δεν μένει στο ίδιο οίκημα, αλλά μένει στην ευρύτερη περιοχή. Συνηθίσαμε τις παραξενιές της, τύπου να σκάει μύτη ότι μέρα και ώρα της καπνίσει απροειδοποίητα και να σου ζητάει να πληρώσεις το κοινόχρηστο ρεύμα ή το συνεργείο που ήρθε να ξεβουλώσει την αποχέτευση ξέρω 'γω. Όλα έβαιναν καλώς, μέχρι που ήρθε πέρυσι το καλοκαίρι να μείνει η κόρη της από κάτω μας. Δικηγόρος στο επάγγελμα, την οποία είχαμε πληρώσει κιόλας λίγο καιρό πριν ένα κατοσταρικάκι για κάποιες νομικές συμβουλές. Από την ημέρα που το έμαθα, είπα στο άντρα μου ότι πρέπει να αρχίσουμε να κοιτάμε για αλλού πάλι. Με είπε υπερβολική. Μάντεψε ποιος είχε δίκιο. Διότι με το που ήρθε τσακωθήκαμε για το πάρκινγκ και για την καθαριότητα των κοινοχρήστων χώρων.

Οκ, ο σύζυγος, όπως το μεγαλύτερο μερίδιο των αντρών, έχει τρέλα με το αμάξι του. Και η τύπισσα είναι κουλή με το παρκάρισμα, όπως ήμαστε οι περισσότερες γυναίκες, κακά τα ψέματα. Είναι αυτό που λέμε "ακουστικός τύπος". Αν δεν ακούσει το γκντουπ δεν σταματάει. Που να ζούσε σε καμία περιοχή με πρόβλημα με τα πάρκινγκ δηλαδή! Ένα απόγευμα ήταν στο μπαλκόνι ο άντρας μου και την είδε. Δεν της είπε τίποτα που κοπάνησε 2 φορές το αμάξι μας, ενώ χωρούσε να παρκάρει τριαξονικό. Αντιθέτως, βγήκε η δικιά σου τσαμπουκαλέμενη και άρχισε να του φωνάζει! Και την επόμενη μέρα μας έπιασε ο σύντροφος της λεγάμενης, απόστρατος αστυνομικός, και μας απείλησε επειδή ο άντρας μου στην επίθεσή της απάντησε ότι από τη ημέρα που ήρθε μας έχει πρήξει τα καλαμπαλίκια με τις παραξενιές της. Μας απείλησε ο κύριος, με βάσει τα όσα είπαμε εμπιστευτικά στην κυρά δικηγόρο! Απόρρητο σου λέει μετά! Αλλά έτσι είναι κάποια ζευγάρια, δεν έχουν τι να πουν και τι να κάνουν μεταξύ τους, οπότε συζητάνε τι κάνει ο υπόλοιπος κόσμος!

Πριν καν έρθει, τσακωθήκαμε με την μητέρα της όταν μας ανακοίνωσε ότι δεν θα έχει κανείς κλειδί για την ταράτσα (!) γιατί έτσι είπε η δικηγόρος-κόρη. Ακόμα και όταν της είπα ότι η ταράτσα εκτός από κοινόχρηστος χώρος είναι και έξοδος κινδύνου, ακόμα και όταν της είπα ότι πήρα και ρώτησα την πυροσβεστική, τίποτε η δικιά σου, ανένδοτη. Για πάρτι της η ταράτσα. Επόμενο σκηνικό ήταν εν μέσω καραντίνας, όπου είχαμε λογομαχία με άλλη ένοικο γιατί κλείδωσε την εξώπορτα από τις 8 η ώρα και η κιουρία πήρε το μέρος της και αποφάσισε αφ' εαυτού της ότι η πόρτα θα κλειδώνει στις 10. Μετά μας ανακοίνωσε ότι θα πληρώνουμε όλοι την γιαγιά που μένει στο ισόγειο να καθαρίζει τους κοινόχρηστους χώρους, που ως τότε καθαρίζαμε εκ περιτροπής όλοι όσοι είχαμε την διάθεση. Διαμαρτυρήθηκα για την αυθαίρετη απόφαση, αλλά τελικά υποχώρησα. Κάποια στιγμή η γιαγιά με προσβάλει γιατί δεν της έδινα 1η του μήνα τα 5€ της (δεν το θυμόμουν) και μου γύρισε το ματάκι, πήρα την ιδιοκτήτρια, της είπα ότι εγώ θα καθαρίζω τη σκάλα κάθε 3η εβδομάδα μόνη μου και δεν δίνω φράγκο πουθενά. Το ίδιο και η γειτόνισσα. Οπότε η γιαγιά σταμάτησε να καθαρίζει. Βγήκε λοιπόν η κυρία δικηγόρος ένα πρωί Κυριακής, ενάμιση σχεδόν χρόνο μετά που μετακόμισε εδώ, και αποφάσισε να κουνήσει τον κώλο της να καθαρίσει κι αυτή. Και στεκόταν έξω από την πόρτα μου, συζητώντας τάχα με τη γιαγιά, ότι το κάνει γιατί της αρέσει η καθαριότητα και όχι γιατί είναι υποχρεωμένη. Ότι τι δηλαδή μωρή γκιόσα, ήθελα να της πω, εμείς οι κοινοί θνητοί ήμαστε υποχρεωμένοι; Μόνο εσύ δουλεύεις και δεν προλαβαίνεις; Τι; Χάλια τα νεύρα μου!

Ξέφυγα όμως από το θέμα μου, το οποίο ήταν τα ενοίκια. Με όλα αυτά που έγιναν με την κυρά δικηγορίνα και τον κυρ αστυνόμο, άρχισα να ψάχνω σπίτι. Στα Άνω Λιόσια πάλι, όχι γιατί δεν θέλω να φύγω, αλλά δεν θέλει η μικρή να αποχωριστεί τους φίλους της. Και μου πετάχτηκαν τα έξω μ' αυτά που είδα. 50 τετραγωνικά 350 και 400 ευρώ. Για να βρεις ένα σπίτι με 2 υπνοδωμάτια, θες πάνω από 500 ευρώ. Ρε έχετε τρελαθεί ρε; Σας είπαν ότι βγήκαμε από την κρίση και το πιστέψατε; Είδατε εσείς στον περίγυρό σας να αυξάνονται οι μισθοί; Γιατί να δώσω 500 ευρώ για να μένω στα Άνω Λιόσια; Μπορώ να πάω σε καλύτερη περιοχή μ' αυτά τα χρήματα. Χωρίς χωματερή και χωρίς γύφτους! Με όσους συζήτησα το θέμα των ενοικίων, μου είπαν ότι η αύξηση οφείλεται στο air bnb, καθότι όλοι όσοι έχουν σπίτια σε περιοχές που βολεύουν τους τουρίστες, τα νοικιάζουν air bnb και μετακομίζουν οι ίδιοι στο νοίκι σε φτηνές περιοχές, όπως τα δικά μας εξωτικά Λιόσια.

Δεν ξέρω αν αυτός είναι ο πραγματικός λόγος, ούτε με ενδιαφέρει. Ξέρω ότι όσα καλά και αν έχουν τα Λιόσια, δεν αξίζουν 500 ευρώ ενοίκιο. Όπως έχω πει παλιότερα, μεγάλωσα στη Νέα Σμύρνη. Μπορεί να μην έχουμε τόσο φαρδιούς δρόμους και άνετο πάρκινγκ εκεί, αλλά το επίπεδο είναι καλύτερο από πολλές απόψεις. Και οι παλιοί συμμαθητές μου με ενημερώνουν ότι με λίγο ψάξιμο βρίσκεις μια χαρά σπιτάκια με 350 ευρώ. Αν όχι στη Νέα Σμύρνη, αλλού. Διότι, αγαπητοί σπιτονοικοκυραίοι, υπάρχουν πάντα κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια! Καταλαβαίνω ότι είναι η περιουσία σας, ότι δώσατε πολύ χρήμα για να σας αποφέρουν ένα καλό εισόδημα τα σπίτια που νοικιάζετε, αλλά να είναι λίγο ρεαλιστικές οι απαιτήσεις σας! Άιντε!

Κάλιο πέντε και στο χέρι, παρά δέκα και καρτέρι!

Σάββατο, 21 Νοεμβρίου 2020

Photo: pentapostagma.gr

Λατρεμένο μου ημερολόγιο,

Μέρες τώρα αναλύω τις σκέψεις μου για το bullying, τον ρατσισμό κλπ. Έχω υποστηρίξει ότι όλοι ήμαστε ίσοι και ότι δεν πρέπει να κρίνουμε κάποιον από το χρώμα του δέρματος ή τη καταγωγή του. Κάπου όμως ανέφερα ένα ΣΧΕΔΟΝ, το οποίο δεν ξέρω αν το πέρασες στο ντούκου, αλλά ήρθε η ώρα να στο αναλύσω.

Ξέρω ότι ενδεχομένως πολύς κόσμος να το παίξει θιγμένος με αυτά που θα πω, αλλά νομίζω ότι η πλειονότητα συμφωνεί μαζί μου, και όσοι διαφωνούν, είτε δεν το έχουν ζήσει στο πετσί τους, είτε το παίζουν υπεράνω και υποστηρικτές των πάντων. Δεν με ενδιαφέρει αν θίξω αυτή την μερίδα ανθρώπων, δεν με ενδιαφέρει αν θα μου επιτεθούν οι υποστηρικτές τους. Με ενδιαφέρει να πω την άποψη που υπερισχύει και ας μην τολμά ο κόσμος να την εκφράσει δημόσια, πέρα από κανένα αγανακτισμένο ποστ στα social media που και που. Είναι όμως ότι συζητιέται μεταξύ των παθόντων.

Σε περίπτωση που δεν έχεις καταλάβει σε ποια μερίδα ανθρώπων αναφέρομαι, να στο κάνω λιανά. Μιλάω για τους γύφτους. Μη μου τους αποκαλείς "τσιγγάνους" ή "Ρομά". Είναι άλλο πράγμα οι τσιγγάνοι και τον όρο "Ρομά", προσωπικά, τον κρατάω για τις εξαιρέσεις αυτής της φάρας που δεν αποτελούν παράσιτα.

Τι; Σε ταράζω που μιλάω έτσι; Δε πειράζει! Εμείς να δεις τι ταραχή τραβάμε με δαύτους. Ζουν σε βάρος των υπολοίπων, αφού παίρνουν ότι επίδομα υπάρχει και δεν υπάρχει, ενώ παράλληλα κλέβουν, πουλούν ναρκωτικά και ότι άλλη παρανομία μπορείς να σκεφτείς. Μεγάλο μερίδιο αυτών έχουν δικά τους σπίτια, καλύτερα από τον μέσο πολίτη. Πως τα απέκτησαν αν δεν εργάζονται και ζουν με κοινωνικά επιδόματα; Έχουν πανάκριβα, κωλοφτιαγμένα αυτοκίνητα. Με τι χρήματα τα αγόρασαν; Επιλέγουν να ζουν στο περιθώριο γιατί απλά τους εξυπηρετεί να μην ακολουθούν τους κανόνες, όπου αυτοί δεν τους βολεύουν. Δεν με νοιάζει αν είναι τσακωμένοι με το μπάνιο, αν και με επηρεάζει όταν πρέπει να τους ανέχομαι στα ΜΜΜ. Εξάλλου πολύς κόσμος είναι τσακωμένος με την καθαριότητα, το νερό και τα αποσμητικά. Με νοιάζει όμως όταν κάνουν ότι τους καπνίσει χωρίς καμία επίπτωση.

Έχω κάνει 7 μετακομίσεις από το πατρικό μου στη Νέα Σμύρνη μέχρι να καταλήξω εδώ στο εξωτικό Λιοσάντζελες. Έχω μείνει Κουκάκι, Πετράλωνα, Ταύρο, Καισαριανή, Πεύκη, Νέο Ηράκλειο. Ποτέ δεν μου έσπασαν το αυτοκίνητο για να μου κλέψουν το ηχοσύστημα, εκτός από εδώ. Ποτέ δεν κατέβηκα το πρωί να βρω τζάμια σπασμένα στο αμάξι μου, παρά μόνο εδώ. Ποτέ δεν φοβόμουν να μένω μόνη τα βράδια στο σπίτι, εκτός από εδώ. Ποτέ δεν έχω ακούσει να κλέβουν τραπέζια, καρέκλες, λάστιχα ποτίσματος από το μπαλκόνι, πάρα μόνο εδώ. Ποτέ δεν είχα δει να παραπονιούνται οι κάτοικοι για γλέντια και πιστολίδια στις 4 το πρωί και η αστυνομία να μην κάνει τίποτα, μέχρι που έμεινα εδώ. Ποτέ δεν έχω δει ανήλικα να οδηγούν χωρίς δίπλωμα και να παίρνουν παραμάζωμα όποιον βρουν στο δρόμο τους, μόνο εδώ. Δεν έχω δει να καίνε κάδους στη μέση μιας λεωφόρου, να σπάνε βιτρίνες και να τα κάνουν όλα άνω κάτω επειδή σκοτώθηκε ένας δικός τους που έκανε ληστεία. ΛΗΣΤΕΙΑ. Και παραπονιέσαι, ρε απόβρασμα, επειδή ο άλλος φοβήθηκε για τη ζωή και την περιουσία του; Ποτέ δεν είχα ακούσει να δέρνουν παιδιά για να τους πάρουν κινητά και χρήματα έξω από το σχολείο, ή οικογένειες να τραμπουκίζουν συμμαθητές του παιδιού τους επειδή μάλωσαν σ' ένα διάλειμμα, πετώντας πέτρες σε παιδιά και άλλους γονείς. Σαφώς και γίνονται και αλλού όλα αυτά και σαφώς δεν ευθύνονται πάντα γύφτοι, αλλά είναι άλλο να γίνεται κάτι μια στο τόσο, και άλλο σε σχεδόν καθημερινή βάση.

Που τα 'χετε δει αυτά ρε; Μόνο στα γκέτο της Αμερικής. Και αυτό είναι τα Άνω Λιόσια. ΓΚΕΤΟ. Στις περιοχές που ζουν, δεν μπαίνει η αστυνομία και δεν τολμάς να περάσεις ούτε με το αυτοκίνητο. Τους συναντάς στο λεωφορείο ή στο supermarket και έχεις το νου σου στην τσάντα σου. Ζεις με τον φόβο τους. Τα Άνω Λιόσια είναι η χωματερή της Αττικής. Η χωματερή για σκουπίδια και για ανθρώπινα παράσιτα. Παράσιτα που οι υπάλληλοι της ΔΕΗ δεν πάνε να καταγράψουν την κατανάλωση ρεύματος από το φόβο τους. Που ο δήμος δεν τους χρεώνει το νερό, που τόσο τσιγκουνεύονται να χρησιμοποιήσουν στο σώμα τους, αλλά σπαταλάνε βρέχοντας όλη μέρα το δρόμο, για λόγους που αδυνατώ να καταλάβω. Που βάζουν μέσα στα βρακιά τους το μισό supermarket και φεύγουν κύριοι. Που μπαίνουν στον προαστιακό, εννοείται χωρίς εισιτήριο, φωνάζουν, βάζουν τα κλαμπατσίμπαλα που ακούν στη διαπασών, κοροϊδεύουν τον κόσμο και κανείς δεν τολμάει να τους μιλήσει. Που έχουν το δικαίωμα να κλείνουν το δρόμο για να κάνουν τα γλέντια τους και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι όπισθεν και αλλαγή πορείας. Που αν τολμήσεις να μαλώσεις ένα από τα τσογλάνια τους για κάτι που έκανε, μαζεύονται σε δευτερόλεπτα 30 νοματαίοι και σου τσαμπουκαλεύονται. Παρόλα αυτά, είναι η μόνη φάρα στον κόσμο, που πετάει τα ίδια αυτά τσογλανόπαιδά της επί τούτου μπροστά σε διερχόμενα αυτοκίνητα και λεωφορεία, προκειμένου να αρχίσουν τις μηνύσεις για να πάρουν χρήματα, με όποιο κόστος για το παιδί-δόλωμα... Αναφέρομαι στο σκηνικό που έγινε προχτές, Πέμπτη, στο Καματερό. Το πληροφορήθηκα μόλις χτες και έπαθα σοκ μαθαίνοντας ότι το κάνουν κάθε τόσο!

Όταν πρώτο ήρθα να μείνω εδώ, ένα απόγευμα στο λεωφορείο (Β12) ήταν 4 από αυτά, από 10 μέχρι 15 χρόνων. Και ήταν και ένα κοριτσάκι, εκεί στα 15 με την τσάντα στην πλάτη. Το ενοχλούσαν συνέχεια και το καημένο φοβόταν να μιλήσει. Το λεωφορείο γεμάτο κόσμο και κανείς δεν το υπερασπίστηκε. Μου γύρισε το μάτι. Την έβαλα να σταθεί πίσω μου και τους είπα να την αφήσουν ήσυχη. Κανείς δεν μίλησε πάλι. Στην επόμενη στάση, ο πιο μικρός της παρέας πάτησε να κατέβει, και μόλις άνοιξε η πόρτα, γύρισε, μ' έφτυσε στο πρόσωπο και έφυγε τρέχοντας. Κράτησα την πόρτα ανοιχτή φωνάζοντας ότι αν τον ξανά πετύχω στο λεωφορείο δεν θα βρουν να τον θάψουν. Δεν μίλησε κανείς. Γύρισα στα υπόλοιπα και τους είπα το ίδιο. Τους είπα ότι δεν τους φοβάμαι και ότι αν τα πετύχω ξανά στο λεωφορείο θα τα φυτέψω. Δεν μίλησε κανείς. Όταν διηγήθηκα το σκηνικό στο άντρα μου, μου είπε ότι μπορεί την επόμενη μέρα να με περιμένουν στην στάση που κατέβηκα με όλη τους την οικογένεια. Σταμάτησα να κατεβαίνω σ' εκείνη τη στάση.

Ντρέπομαι για όλους αυτούς εκεί μέσα τους άντρες που δεν έκαναν τίποτα. Αύριο - μεθαύριο θα είναι η δική μου κόρη και δεν θα βρεθεί κανείς να την υπερασπιστεί. Θα είναι η δική τους κόρη. Γιατί;

Ο δήμος Φυλής σαν περιοχή είναι πολύ όμορφος. Φαρδιοί δρόμοι, χαμηλό συντελεστή δόμησης, πολύ ωραία πλατεία (Άνω Λιοσίων), στους πρόποδες της Πάρνηθας, χωρίς πρόβλημα πάρκινγκ. Κοινώς, αν αφαιρέσεις τους γύφτους και την χωματερή, θα ήταν ιδανική περιοχή. Θα μου πεις, όλα αυτά είναι που κρατάνε και τα ενοίκια σε σχετικά λογικό επίπεδο. Τονίζω το "σχετικά" και το αφήνω να το συζητήσουμε τις επόμενες μέρες. Αναρωτιόμουν γιατί αστυνομία και δήμος τους επιτρέπουν να κάνουν ότι θέλουν και δεν τους αγγίζει κανείς. Μου εξήγησαν όσοι μένουν χρόνια εδώ, ότι είναι πολύ απλός ο λόγος: Εύκολες ψήφοι. Για τις ψήφους λοιπόν, τους αφήνουμε ανεξέλεγκτους. Θα μου πεις, λογικό είναι, αφού αυτοί έτσι που γεννοβολάνε σε λίγα χρόνια θα είναι περισσότεροι από εμάς που κάνουμε ένα δύο με το ζόρι! Διότι οι ηλίθιοι πολλαπλασιάζονται και οι έξυπνοι όχι, χρόνια τώρα! Το lifo.gr έχει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την ευρύτερη περιοχή μας και κυρίως για το Ζεφύρι, που είναι η γειτονιά της παραβατικότητας. Είναι αντικειμενικό και παρουσιάζει και τις δύο όψεις του νομίσματος, καθώς επίσης και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ίδιοι οι "Ρομά".

Το συμπέρασμα είναι ότι οι νόμοι δεν ισχύουν για όλους. Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά. Τα καλά και συμφέροντα παντού. Θα μου πεις αφού τους αφήνουν, καλά κάνουν και τα κάνουν. Αφού κι εμείς σε κάθε αδικία σκύβουμε το κεφάλι, καλά να πάθουμε. Εδώ μας κάνουν άλλα κι άλλα και εμείς τουμπεκί ψιλοκομμένο! Δεν θέλω όμως σήμερα να επεκταθώ στο σάπιο πολιτικό σύστημα αυτού του κόσμου, γιατί είναι άλλο το θέμα και θα ξεφύγουμε. Ελπίζω κάποτε να καταφέρει η πολιτεία να τους πείσει να εγκλιματιστούν, γιατί η υπομονή των κορόιδων που σέβονται τους νόμους έχει αρχίσει και εξαντλείται. Κατά καιρούς, σε συζητήσεις μεταξύ αγανακτισμένων κατοίκων τόσο των Άνω Λιοσίων, όσο και άλλων περιοχών με έντονη παρουσία γύφτων (π.χ. Μέγαρα) έχουν ειπωθεί ατάκες όπως: "να τους ρίξουν ένα ναπάλμ να τους αφανίσουν" και "να τους φωνάξουν για τάχα μου δωρεάν εμβολιασμό και να τους στειρώσουν, μπας και ησυχάσουμε κάποτε". Σε τέτοιες σκέψεις μας έχει φτάσει η αδιαφορία του κράτους!

Θα σε αφήσω με την γνωστή φράση του Άλμπερτ Αϊνστάιν:

«Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία,

και δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο»