Τετάρτη, 25 Νοεμβρίου 2020

Φωτομοντάζ: DearDiary

Λατρεμένο μου ημερολόγιο,

Στα προηγούμενα δύο άρθρα (21/11 και 23/11) αναφέρθηκα στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε οι κάτοικοι των Άνω Λιοσίων από την αδιαφορία του Δήμου και του κράτους ως προς τις παραβατικές συμπεριφορές μερικών μειονοτήτων.

Η πολιτική είναι ένα θέμα που δεν με απασχολούσε ιδιαίτερα στα νιάτα μου, όπως φαντάζομαι ότι ισχύει για τη μεγαλύτερη μερίδα ανθρώπων. Μεγαλώνεις σε μια οικογένεια, η οποία σου περνάει τα πιστεύω της, φτάνεις 18 και ψηφίζεις ότι σ' έμαθαν να ψηφίζεις. Οι δικοί μου γονείς ήταν Νέο Δημοκράτες. Το γιατί δεν το έχω αντιληφθεί μέχρι σήμερα. Όπως και να 'χει, πήγαινα κι εγώ και ψήφιζα αντίστοιχα. Από την κρίση του 2009 και μετά, που η ζωή μου ήρθε τα πάνω κάτω, άρχισα να προβληματίζομαι περισσότερο. Παρόλα αυτά προσπαθούσα -και προσπαθώ- πάντα να αποφεύγω τις πολιτικές συζητήσεις, γνωρίζοντας ότι μπορούν να καταστρέψουν σχέσεις το ίδιο καλά με τις συζητήσεις περί αθλητικών ομάδων. Είναι ένα λεπτό ζήτημα και εννοείται ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Ο καθένας κρίνει, αποφασίζει και ψηφίζει με βάσει τα δικά του πιστεύω, τις δικές του ανάγκες και τις πληροφορίες που διαθέτει.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ακριβώς αυτή η πληροφόρηση, ή παραπληροφόρηση, που μας βομβαρδίζει πανταχόθεν. Ζούμε στην εποχή των fake news, να είναι καλά τα social media. Για να καταλάβετε το μέγεθος της ζημιάς, δείτε το "the social dilemma" στο Netflix (κυκλοφορούν τόσα ψέματα στο διαδίκτυο, που πλέον χάνουν τη ζωή τους άνθρωποι εξαιτίας τους). Όσο προσπαθώ να αποφύγω την πολιτική συζήτηση είτε με συγγενείς, είτε με συναδέλφους, είτε με φίλους, άλλο τόσο προσπαθώ πριν κρίνω οποιονδήποτε πολιτικό ή παράταξη, να ακούω και τις δύο πλευρές (υπέρα και κατά) και να διασταυρώνω τι αληθεύει και τι όχι. Όχι ότι τελικά έχει κάποια σημασία, αφού όλοι τα ίδια σκατά είναι. Με τόσα βιβλία και θεωρίες συνωμοσίας που έχω διαβάσει, δεν μπορώ να πιστέψω κανέναν τους! Πάντα θεωρώ δεδομένο ότι κανείς δεν νοιάζεται πραγματικά για τους πολίτες της χώρας του, ότι παίζονται μεγάλα συμφέροντα στην πλάτη των κοινών θνητών και ότι αδιαφορούν αν και πως ζούμε.

Εξακολουθώ λοιπόν να είμαι επιφυλακτική στο να ανοίξω αυτή τη συζήτηση, γιατί ναι μεν θέλω να πω τις σκέψεις μου, από την άλλη δεν θέλω για κανέναν λόγο να τσακωθώ με κανέναν γι' αυτό το θέμα. Είμαι πάντα ανοιχτή στον εποικοδομητικό αντίλογο όμως, όπως προείπα, είναι επικίνδυνο θέμα, γιατί σπάνια παραμένει πολιτισμένη η συζήτηση.

Η αλήθεια όμως είναι ότι η ελπίδα μου για έναν πολιτικό που θα ενδιαφερθεί γι' αυτή τη χώρα και θα αφουγκραστεί τον λαό του, πέθανε μετά τη θητεία του Αλέξη Τσίπρα. Όπως πολύς κόσμος, έτσι κι εγώ τον είδα σαν "από μηχανής Θεό". Νέος, και όχι από τις γνωστές οικογένειες που κυβερνούν την Ελλάδα εδώ και δεκαετίες. Αρκετά από μόνα τους αυτά τα δύο χαρακτηριστικά, να κάνουν τον κόσμο που μπούχτισε με τα ίδια και τα ίδια τόσα χρόνια, να πιστέψουν σ' αυτόν. Για να είμαι αντικειμενική, δεν θεωρώ ότι τα 'κανε σύσκατα. Αλλά πως να τον πάρεις στα σοβαρά όταν μετατρέπει το όχι σε ναι; Σε πολλά πράγματα θεωρώ ότι έκανε ότι καλύτερο μπορούσε δεδομένων των συνθηκών, αφού είναι πράγματα που έχουν συμφωνηθεί πολύ πριν, και ας προσπαθούσε η αντιπολίτευση να τα παρουσιάσει αλλιώς. Και ναι, μιλάω για την συνθήκη των Πρεσπών, για την οποία έσκιζαν τα ιμάτιά τους οι Μακεδονομάχοι, μεταξύ των οποίων και ο νυν πρωθυπουργός, ενώ τώρα λέει ότι είναι συμφέρουσα η συμφωνία για την Ελλάδα... Οι λαϊκές παροιμίες για άλλη μια φορά δείχνουν την σοφία του απλού κοσμάκη, γιατί τίποτα δεν ταιριάζει καλύτερα εδώ, πέρα από το "γύρισε ο γάιδαρος και είπε τον πετεινό κεφάλα".

Πάμε στο κυβερνών κόμμα, το οποίο δεν ξανά ψήφισα μετά το 2009, όταν στις εσωκομματικές εκλογές έβγαλε πρόεδρο κόμματος τον Σαμαρά και όχι την Μπακογιάννη. Θα μου πεις και αυτή γόνος Μητσοτάκηδων είναι. Ναι, αλλά πρώτον είναι γυναίκα και δεύτερον δεν είναι ο αρχικωλοτούμπας ο Σαμαράς. Αν θυμάσαι, το 1992 ο Αντώνης Σαμαράς αποπέμφθηκε από την κυβέρνηση (λόγω της αδιάλλακτων θέσεων του σε σχέση με το Μακεδονικό, που κατά τ' άλλα φόρτωσαν στον Τσίπρα). Λίγο αργότερα παραιτείται από τη βουλευτική του έδρα και αποχωρεί από τη Νέα Δημοκρατία και το 1993 ιδρύει την "Πολιτική Άνοιξη". Φεύγοντας μάλιστα είχε δηλώσει ότι δεν θα επέστρεφε ποτέ στην Νέα Δημοκρατία, ακόμα και αν τον έκαναν πρόεδρο του κόμματος. Αλλά είναι γλυκιά η καρέκλα, το έχουμε εμπεδώσει πλέον!

Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη τι να πω. Πέρα από την πλάκα, ότι όντως έχει ξεπεράσει τον πατέρα του σε γκαντεμιά, που είναι μεγάλη αλήθεια, έχω αντικρουόμενα συναισθήματα. Θεωρώ, ας πούμε ότι έχει κάνει σωστές κινήσεις στα σύνορα για να σταματήσει η εισροή παράνομων μεταναστών και όλοι συμφωνούμε ότι χειρίστηκε πολύ σωστά τον κορωνοϊό τον Μάρτιο. Το καλοκαίρι τα 'κανε σαλάτα, αλλά και τι να 'κανε; Όπως είπε η Μελίνα Μερκούρη "η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας είναι ο τουρισμός", οπότε ήταν μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Για την οικονομία δεν θεωρώ δίκαιο να τον κρίνω, με τις 10 πληγές του Φαραώ που μας έχουν βρει, δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα. Από την άλλη όμως θα μπορούσα να τον κρίνω για τις αποφάσεις που παίρνει στον τομέα της εργασίας. Έχεις πάρει χαμπάρι ότι σύμφωνα με το νομοσχέδιο του Βρούτση το 2036 η ηλικία συνταξιοδότησης θα είναι τα 69, φθάνοντας το 2057 στα 72; Δηλαδή οι 20χρονοι που μπαίνουν σήμερα στην αγορά εργασίας, αν είναι τυχεροί και έχουν αρκετά ένσημα, δύσκολα θα πάρουν πλήρη σύνταξη ακόμη και σε αυτή την προχωρημένη ηλικία. Και εμείς, οι σημερινοί 40άρηδες πάμε για σύνταξη στα 69. Ποιος μπορεί να είναι παραγωγικός σ' αυτή την ηλικία; Ακόμα καλύτερα, ποιος εργοδότης θα κρατήσει κάποιον εργαζόμενο σ' αυτή την ηλικία; Έχουμε τρελαθεί τελείως! Αμ το άλλο, που καταργεί την πληρωμένη υπερωρία; Δεν σκέφτονται προφανώς, αυτοί που τα αποφασίζουν όλα αυτά, ότι πολύς κόσμος ζει από αυτές τις υπερωρίες, αφού παίρνουν μισθούς της πείνας. Θα παίρνουμε ρεπουδάκια αντί χρημάτων και πολύ μας είναι! Κράτησα το καλύτερο για το τέλος. Ένα όνομα, 1000 μούντζες: Άδωνις! Αλλά όχι, δεν θα τον κρίνω, δε θα τον βρίσω, ούτε τον Κυριάκο, ούτε τον Άδωνη, γιατί δεν φταίνε εκείνοι. Εμείς που τους ψηφίζουμε φταίμε και ας δήλωναν προεκλογικά ότι πρέπει να καταργηθούν τα δώρα Χριστουγέννων-Πάσχα-Αδείας. Αφού το βλέπαμε που το πάει το πράγμα, καλά να πάθουμε! "Κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν" (Joseph-Marie Comte de Maistre, γαλλόφωνος φιλόσοφος, συγγραφέας, δικηγόρος και διπλωμάτης, 1753-1821).

Μιας και πρόσφατα έγιναν οι εκλογές στην Αμερική, ας μιλήσουμε λίγο και για τον Τραμπ. Που όλοι εντός και εκτός της χώρας του τον έβριζαν. Εντάξει, ο άνθρωπος είναι ρατσιστής ξεκάθαρα, δεν το έχει κρύψει και ποτέ. Τα λέει όπως τα σκέφτεται και ας κάνει κακό στην εικόνα του, είναι όμως αφοπλιστικά ειλικρινής. Ο ρατσισμός είναι μεγάλο πρόβλημα, ειδικά στην Αμερική, και για εμένα η στάση του είναι αρκετός λόγος να τον σιχαίνομαι. Είδα πρόσφατα την μίνι σειρά του Netflix "when they see us", μια αληθινή ιστορία 5 αφροαμερικανών νεαρών (έως 16 χρόνων) που κλείστηκαν άδικα στην φυλακή για τον βιασμό μιας λευκής. Must see ταινία. Ο Τραμπ τότε (1989) έδωσε 85.000 δολάρια για μια καμπάνια ώστε να επαναφέρει η πολιτεία την θανατική ποινή, λόγω αυτών των παιδιών. Οι συνεντεύξεις του ήταν εξοργιστικές και σε κάνουν να θες να του πατήσεις μπουνιά στα δόντια.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ήταν σκάρτος πλανητάρχης. Αντιθέτως είχε πολλά υπέρ, όπως διάβασα πρόσφατα. Σε παγκόσμιο επίπεδο: Είναι ο πρώτος πρόεδρος των τελευταίων 70 ετών που δεν ξεκίνησε πόλεμο, ενώ απέσυρε το μεγαλύτερο μέρος Αμερικανών στρατιωτών από Ιράκ, Συρία, Αφγανιστάν και έφερε ειρήνη στη Μέση Ανατολή, στη Συρία και στην Ουκρανία. Επίσης πέτυχε ειρήνη μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας και του Δυτικού κόσμου, ενώ έβαλε τέλος στις πυρηνικές δοκιμές της πρώτης. Εξάλειψε τον ISIS. Εξανάγκασε τις χώρες του ΝΑΤΟ να συνεισφέρουν το μερίδιο που τους αναλογεί (μόνο ΗΠΑ, Ελλάδα και Τουρκία τηρούσαν τις υποχρεώσεις τους). Έλεγξε το Ισραήλ με μετάθεση της πρεσβείας των ΗΠΑ από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ. Πέτυχε συμφιλίωση Αράβων και Ισραήλ, πρώτη φορά στην ιστορία. Ξεκίνησε ανελέητο κυνηγητό παιδοκτόνων, παιδόφιλων και σατανιστών σε όλο τον δυτικό κόσμο καθώς και αυτών που κατηγορούνται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Εκτέλεσε τους αρχηγούς ισλαμικών τρομοκρατικών οργανώσεων. Μαζί με την Ρωσία, έλεγξε τα πυρηνικά προγράμματα του Ιράν και βρήκε τρόπους να βάλει φρένο στην ληστρική εμπορική επέλαση της Κίνας. Στέλνει αναπνευστήρες σε όποια χώρα έχει ανάγκη. Ξεκλείδωσε 2000 πατέντες που αφορούν την υγεία και την ενέργεια, τις οποίες είχαν κλειδωμένες οι παγκοσμιοποιητές. Σταμάτησε τους εγκληματικούς ψεκασμούς του ΝΑΤΟ.

Στην χώρα του: Έφερε πίσω τις επιχειρήσεις και τα εργοστάσια που είχαν φύγει και είχαν πάει Μεξικό, Κίνα και αλλού. Ανέβασε την οικονομία σε αριθμούς ρεκόρ, ενώ παράλληλα μείωσε τη φορολογία των μεσαίων και μικρομεσαίων επιχειρήσεων 20%, τα φάρμακα από 50% -70%, την φορολογία εισοδήματος, την ανεργία των γυναικών στα κατώτερα των τελευταίων 70 ετών, την ανεργία των αφροαμερικανών, ισπανόφωνων και Ασιατών στα χαμηλότερα στην ιστορία και τους υπερβολικούς μισθούς κάποιων κρατικών λειτουργών. Φρόντισε τις πόλεις και τις γειτονιές με οργανώσεις πολιτών και τους βετεράνους του στρατού που ήταν ξεχασμένοι από το Θεό. Έδωσε δεύτερη ευκαιρία σε αυτούς που φυλακίσθηκαν για πταίσματα, ώστε να μπορούν να βρουν δουλειά. Φρόντισε, όσο του επέτρεψαν, το σύστημα υγείας. Έδωσε σε γυναίκες θέσεις κλειδιά στην κοινωνική μέριμνα. Έβαλε τέλος στην εισροή συμμοριών, εμπόρων ναρκωτικών, λευκής σαρκός και λαθρομεταναστών από το Μεξικό, φτιάχνοντας το τείχος και ενισχύοντας την συνοριοφυλακή. Είναι υπέρ των μεταναστών που περνάνε με τον νόμιμο τρόπο και κατά της ανεξέλεγκτης λαθρο-εισβολής. Αύξησε τον αριθμό των δικαστών για να μην λιμνάζουν οι υποθέσεις και έβαλε τέλος στο "συλλαμβάνω και αφήνω ελεύθερο" για λαθρομετανάστες και εγκληματίες. Τα έβαλε με τη Μαφία, τα καρτέλ ναρκωτικών και όπλων, την εγκληματική οργάνωση MS13 και με το λόμπι των φαρμακοβιομηχανιών που πλουτίζουν με αστρονομικές τιμές φαρμάκων. Στην καραντίνα ενίσχυσε όλους τους πολίτες με επιδόματα που μέσο όρο έφταναν τα 300 δολάρια την εβδομάδα. Έκανε γενική εκκαθάριση των υπογείων βάσεων στις ΗΠΑ και στην Δύση γενικότερα, σώζοντας χιλιάδες παιδιά-σκλάβους που προορίζονταν για βιασμούς, δολοφονίες και τροφή για τους σατανιστές. Για πες τώρα. Είναι τόσο κακός όσο τον παρουσίαζαν τα media;

Κάπου εδώ πρέπει να αναφερθώ και στην Frau Μέρκελ και στον Σουλτάνο. Βαριέμαι όμως πολύ να το αναλύσω, ήδη έχω υπεραναλύσει Κούλη - Ντόναλντ. Η Γερμανία δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ φίλη μας. Πλούτισαν σε βάρος μας στα χρόνια της κρίσης. Εξάντλησαν όλη τους την αυστηρότητα σ' εμάς, αυτή και ο υπουργός οικονομικών της. Μας έκαναν πειραματόζωα και όταν το πείραμα δεν πέτυχε, είπαν ένα "εντάξει μωρέ, δε βαριέσαι" και πήγαν παρακάτω. Αλλά και πάλι, δεν πρέπει να κατηγορούμε τους εταίρους μας. Τα συχαρίκια ανήκουν στον Γιωργάκη -GAP- Παπανδρέου πρωτίστως. Ο Ερντογάν είναι πανέξυπνος, τρελός και επικίνδυνος. Σαν τον Χίτλερ. Ονειρεύεται την Οθωμανική αυτοκρατορία του. Πάλι όμως, δεν πρέπει να τον κατηγορούμε. Αφού εμείς γυρίζουμε και το άλλο μάγουλο σε κάθε σφαλιάρα, καλά μας κάνει κι αυτός! Οθωμανική αυτοκρατορία αυτός, Μεγάλη Αλβανία οι άλλοι μας γείτονες, Μακεδονία οι πιο 'κει. Δώστε τους τα όλα μωρέ! Σάμπως δεν την ξεπουλάμε την Ελλαδίτσα κομμάτι - κομμάτι;

Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων;

Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια.

Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος. (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, 1851-1911)