Παρασκευή, 4 Φεβρουαρίου 2021

Αγαπητοί αναγνώστες,

Photo: freepik.com

Σε συνέχεια της γκρίνιας όλων των φετινών άρθρων, σήμερα θα γκρινιάξουμε για την εκτόξευση των τιμών στα πάντα όλα. Νιώθω ξεβράκωτη στ' αγγούρια και δε ξέρω από που να φυλαχτώ. Στο σούπερ μάρκετ κάνω πάνω κάτω ίδια ψώνια κάθε μήνα και έδινα από 150 έως 180 ευρώ. Το τελευταίο δίμηνο δίνω από 170 έως 200. Εσείς κορίτσια ξέρετε, αν έχει απορρυπαντικά, την έκατσες τη βάρκα... Στο κρεοπωλείο τα ίδια, 20-30 ευρώ πάνω ο λογαριασμός γι' ακριβώς τα ίδια πράγματα. Άκους εκεί 24,90 ευρώ τέσσερις μπριζόλες! Δύο μήνες έχουν περάσει, το φυσάω και δε κρυώνει. Ανακοίνωσα σε άντρα και τέκνο πως είναι τελευταίες που τρώνε, οπότε να τις ευχαριστηθούν. Συνήθως είναι φαΐ μίας μέρας 4 μπριζόλες. Δύο ο σύζυγος και από μια εγώ και το παιδί. Αλλά με 24,90 όοοχι μπρο μου, φαΐ 2 ημερών! Μία μπριζόλα ο σύζυγος × 2 μέρες, με μπόλικες πατάτες και σαλάτα -για να χορτάσει- και από μια η κόρη μου τις 2 μέρες. Ο άντρας μου λέει ότι μάλλον με χρέωσαν λάθος, θα πάτησε για παϊδάκια ξέρω 'γω, αποκλείεται να κόστιζαν τόσο, ωστόσο εγώ φοβούμαι να το επιχειρήσω ξανά. Εγώ δεν έφαγα, όπως κάνουμε συχνά άλλωστε οι γυναίκες προκειμένου να φτάσει το φαΐ. Κάνα τοστάκι και πολύ μου είναι. Όχι ότι με χαλάει κιόλας, έχω αποθέματα λίπους να κάψω και έχω βαρεθεί και όλα τα φαγητά πλέον, εκτός από το κοτόπουλο λεμονάτο με κοφτό μακαρονάκι (συνταγή της πεθεράς, να γλείφεις και τα δάχτυλά σου, σας την είχα δώσει παλιότερα), την καρμπονάρα και την λευκή σούπα με ρύζι και λεμόνι. Τ' άλλα φαγητά μπορείτε να τα καταργήσετε και να εφεύρετε καινούρια. Ή να κάνω σύμβαση με το σουβλατζίδικο και την πιτσαρία, να τους δίνω από 100 ευρώ το μήνα και να τρώω εναλλάξ όλο το μήνα. Γιατί αυτά δεν τα έχω βαρεθεί, duh! Ίδια λεφτά με το σούπερ μάρκετ και γλιτώνεις ρεύμα, κόπο και γκρίνια τύπου "ωωωωω πάλι φακές έχουμε;;; μπλιάχ!" (όπου "πάλι" μιλάμε για την εποχή των παγετώνων).

Βενζίνη...

Photo: www.liveabout.com

Στο θέμα μας όμως. Εγώ με το σαραβαλάκι μου των 600 κυβικών (και 55 ευρώ τέλη κυκλοφορίας), είναι σαν να κυκλοφορώ με μηχανάκι. Τουτέστιν, με 20 ευρώ βενζίνη πηγαινοερχόμουν 3 βδομάδες σπίτι- προαστιακό, σπίτι - προπόνηση (του παιδιού καλέ, όχι δική μου) σπίτι - σούπερ μάρκετ κλπ. Με 20 ευρώ πάω κι έρχομαι στην δουλειά 3 μέρες (64χλμ / μέρα λέμε, όχι παίξε γέλασε). Τώρα θέλω 40 ευρώ για τις ίδιες αποστάσεις. Ή αυξήθηκαν τ' αλόγατα στο θηρίο ή η τιμή της βενζίνης. Στ' αναμεταξύ εγώ δεν κοιτάω ποτέ την τιμή της βενζίνης, μου έχει μείνει από την εποχή του παλιού, ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ, που λεφτά υπήρχαν και έμπαινα στο βενζινάδικο και έβαζα v power στο χιλιάρι yaris και του έλεγα "γέμισε το", με περίσσιο τουπέ. Τώρα λέω "βάλε 20 απλή", με το κεφάλι σκυφτό, αλλά την τιμή εξακολουθώ να μην την παρακολουθώ... Εσείς που πάτε και βάζετε 10 - 5 - 3 ευρώ, απορώ πως το κάνετε, εγώ ντρέπομαι να βάλω κάτω από 20 και ας πρέπει να μείνω πανί με πανί για να γίνει αυτό.

Ρεύμα...

Ο τρόμος που μ' έπιασε, δε, όταν είπαν για εκτόξευση τιμών στο ρεύμα, δεν περιγράφεται. Σαν άλλος Χίτλερ φώναζα στο σπίτι "Σβήσε το φως! Μην αφήνεις το υπόστρωμα αναμμένο! Δε κάνει τόσο κρύο, γιατί ν' ανάψουμε κλιματιστικό; Βάλε ζακέτα, κάλτσες, μπουφάν, αντιανεμικό, ισοθερμικό, τυλίξου με την κουβέρτα και κυκλοφόρα στο σπίτι σαν τον μάγο της φυλής των Αζτέκων και θα δεις ότι δεν κρυώνεις! Βγάλε τον φορτιστή από την πρίζα! Τι πάει να πει δεν βλέπεις να διαβάσεις; Κάτσε κοντά στο παράθυρο να βλέπεις!" και αλλά τέτοια δημοκρατικά... Στ' αναμεταξύ, δε θυμάμαι αν σας το έχω ξανά πει, εγώ στο πρώτο lockdown, στο προηγούμενο σπίτι, έφυγα από την ΔΕΗ και πήγα στην elpedison (το άρθρο περιέχει τοποθέτηση προϊόντος, όχι γιατί πληρώνομαι, απλά γιατί δε βρίσκω το λόγο να μην το λέω). Αν θυμάστε εκείνο τον Μάρτιο έναν ψόφο τον είχε, χιόνισε κιόλας αν θυμάμαι καλά. Εμείς όλη μέρα σπίτι και οι 3 (καλοριφέρ δεν έπαιζε εκεί με τα βλήματα που έμεναν πάνω - κάτω - δεξιά - αριστερά), έκαιγε το κλιματιστικό πολλές ώρες. Μαζί με φούρνους (που μας είχε πιάσει προκοπή όλες να φτιάχνουμε ψωμιά, κέικ, κουλουράκια με τα δυο χεράκια και άλλα χαριτωμένα) πλήρωσα έναντι 253 ευρώ και εκκαθαριστικό 282 ευρώ. Αφού γλίτωσα το εγκεφαλοκαρδιακό επεισόδιο τότε, δε φοβάμαι τίποτα! Έτσι μάζεψα τα κουβαδάκια μου και πήγα σ' άλλη παραλία. Ένα χρόνο στο προηγούμενο σπίτι με την εν λόγω εταιρία, ήμουν πολύ ευχαριστημένη. Ότι μίνιμουμ πλήρωνα στην ΔΕΗ ήταν το μάξιμουμ στην elpedison. Όταν μετακομίσαμε τον Μάιο, κόψαμε το εκεί συμβόλαιο και κάναμε νέο, πάλι στην ίδια εταιρία. Όλα καλά, όλα ανθηρά. Στέλνω και μόνη μου τον μετρητή κάθε μήνα, είναι και μηνιαίος ο λογαριασμός, δεν είχαμε κανένα ευτράπελο. Ωστόσο επειδή παίζει πολύ τρομοκρατία, ότι όλες αυτές οι εταιρίες μετά τον πρώτο χρόνο αρχίζουν και σε χρεώνουν ότι να 'ναι, ελέγχω πάντα τα πάντα. Κανένα ευτράπελο. Μέχρι στιγμής...

Photo: freepik.com

Έρχεται πρώτος έναντι μετά την ανακοίνωση περί αύξησης, και βλέπω τεράστια διαφορά στην χρέωση σε σύγκριση με τις κιλοβατώρες που είχαμε κάψει. Κλαίω κι οδύρομαι εγώ, ήρθε το τέλος, δε βγαίνω μάνα μου, θα θέλω μισό μισθό το ρεύμα, μισό το ενοίκιο, δεν περνάει η μπογιά μου να κάνω δεύτερη δουλειά στη Φυλής, οπότε ή θα κόψουμε το φαΐ, λέω του συζύγου, ή θα σε ξυρίσω και θα σε βγάλω στη Συγγρού. Του άντρα μου πιο εύκολα του κόβεις το σεξ ή το τσουτσούνι ξέρω 'γω, παρά το φαΐ, οπότε τι να κάνει ο δόλιος, είπε θα γίνει θυσία, θα γίνει ζιγκολό, γιατί για Συγγρού δε ψήνεται. Τα ζύγισα κι εγώ, είπα "δε μαμιέται, ας έχω να ταΐσω το παιδί μου κι ας κουτουπώνει άλλες. Τουλάχιστον θα είναι εις γνώση μου, άρα δεν είναι κέρατο" Τελικά ήρθε ο εκκαθαριστικός και του κόπηκε η χαρά του αγοριού μου. Προφανώς (ελπίζω;) μας υπερχρέωσαν στον έναντι και δεν πήγαν με βάση τις κιλοβατώρες που είχα δηλώσει, οπότε ο εκκαθαριστικός ήταν 0.85 ευρώ. Ούτε 1 ευρώ! Πριν το ρίξω στο χορό σαν ζουλού σε τελετή, πήρα τηλέφωνο "παιδιά μην έχετε κάνει κάτι λάθος; Μη δε μετρήσατε σωστά; Μην ξέφυγε κάνα ψηφίο στην αρχή;" Όλα καλά όμως! Φάγαμε ένα εορταστικό σουβλάκι από τη χαρά μας, ανάψαμε και θερμοσίφωνα, καλοριφέρ, υποστρώματα, τηλεοράσεις... Γλέντι τρικούβερτο! Πόσο θα κρατήσει η χαρά μου δεν ξέρω. Με το τέλος της μαστούρας των 85 λεπτών του ευρώ, προσγειώθηκα στην πραγματικότητα και αναμένω με αγωνία τον επόμενο λογαριασμό, ενώ γκουγκλάρω πόσο πιάνει ένα νεφρό στη μαύρη αγορά οργάνων...

Συμπέρασμα...

Γιατί μάλλον θα πρέπει να το πουλήσω έτσι και αλλιώς. Λίγο το σούπερ μάρκετ και ο κρεοπώλης, λίγο η βενζίνη, λίγο οι πράσινες, κόκκινες, κίτρινες, μπλε ζώνες της μικρής (κάθε εξέταση για προαγωγή πιο ακριβή από την προηγούμενη) δε βλέπω να φτάνουν τα μισθά. Κι ακόμα δεν έχουμε αρχίσει ενισχυτικά μαθήματα και φροντιστήρια για το σχολείο...