Τετάρτη, 3 Φεβρουαρίου 2021

Photo: freepik.com

Αγαπητοί ψυχολόγοι μου,

Σήμερα θα σας μιλήσω για τ' αγγλικά. Η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας δεν είναι ποτέ εύκολη. Ειδικά όταν είσαι στην ηλικία που σε στέλνουν οι γονείς σου και εσένα το μυαλό σου μόνο εκεί δεν είναι. Κάποιοι απλά δεν το 'χουν βέβαια με τις ξένες γλώσσες, ανεξαρτήτως ηλικίας και όρεξης για μάθηση. Όλα σεβαστά!

Δεν είχαν οι γονείς σου να σε στείλουν να μάθεις αγγλικά; Κατανοητό. Σ' έστελναν αλλά δεν ήθελες για κανένα λόγο να διαβάζεις; Αποδεκτό. Έμαθες, αλλά δεν τα χρησιμοποιείς ποτέ και έτσι τα ξέχασες; Φυσιολογικό. Αυτό που δεν είναι σεβαστό, κατανοητό, αποδεκτό ή φυσιολογικό είναι να ανήκεις σε οποιαδήποτε από τις παραπάνω κατηγορίες και να μην το παραδέχεσαι ούτε στον εαυτό σου!

Κατ' αρχάς, άντε και έβαλες στο βιογραφικό σου "αγγλικά επιπέδου lower", όπως κάνουν όλοι. Αν είναι μια δουλειά στη οποία θα τα χρειαστείς από σπάνια έως ποτέ, τότε δεν θα επηρεάσει τον εργοδότη στην επιλογή υπαλλήλου έτσι κι αλλιώς, οπότε τσάμπα το ψέμα. Αν είναι μια δουλειά στην οποία θα τα χρειαστείς, πόσο καιρό θα κάνει ο οποιοσδήποτε να καταλάβει ότι τ' αγγλικά σου είναι εξίσου ακαταλαβίστικα για τον ξένο, όσο είναι τα κυπριακά για τους υπόλοιπους Έλληνες;

Στην προηγούμενη δουλειά, με τον κακοψοφονάχει αφεντικό, όλοι το έπαιζαν ότι ξέρουν αγγλικά. Μέχρι που έσκασε email από Αμερική και γέλασε ο κάθε πικραμένος. Το προωθούσαν ο ένας στον άλλον και εντέλει κατέληξε σε μένα να κάνω μετάφραση τι ζητάνε, να μου πουν τι ν' απαντήσω κ.λπ. Χίλιες φορές να μην ήξερα αγγλικά! Διότι μετά έπρεπε να περιμένω να ξημερώσει στην Αμερική να μιλήσω μαζί τους στο τηλέφωνο, να κάνω όλες τις διαπραγματεύσεις, τα παζαρέματα των τιμών, τους χρόνους παράδοσης, τα υλικά εκτύπωσης κλπ. Εννοείται, να κάνω και τις μακέτες, εννοείται να κάθομαι μέχρι αργά και εννοείται να μην πληρώνομαι φράγκο παραπάνω. Όταν δε μου είπε η Αμερικανίδα να δουλέψουμε και ΣΚ για να προλάβουμε και να μας πληρώσουν κείνοι τις υπερωρίες γέλασα πολύ. Της είπα ορθά κοφτά ότι θα την χρεώσει και εμείς δεν θα πάρουμε φράγκο, θα τα βάλει όλα τσέπη, οπότε να το ξεχάσει. Ευτυχώς που δεν ξέρει αγγλικά ο γκασμάς και δεν πήρε χαμπάρι τι λέγαμε!

Πάμε όμως στο προκείμενο. Στο λόγο για το οποίο ήθελα εξ' αρχής να γράψω αυτό το post. Γιατί, στην τελική, σκασίλα μου αν λέτε ψέματα στα βιογραφικά σας, εσείς θα έχετε το πρόβλημα, όχι εγώ! Αυτό που με βγάζει εκτός εαυτού είναι που πολλοί γράφουν post και hashtag και πληροφορίες για τον εαυτό τους στα social στ' αγγλικά, ενώ δεν ξέρουν αγγλικά! Γιατί ρε φιλαράκι; Τι έχουν τα ελληνικά δηλαδή; Γιατί πρέπει να γράψεις τη διάθεση, το στάτους, τη σκέψη, τις προσωπικές σου πληροφορίες στ' αγγλικά σόνι και ντε; Γιατί πρέπει να πονάνε τα μάτια μας; Μας φτάνει που μας πονάνε με τις κιτς-φώτο που λέγαμε την άλλη φορά. Δεν το κάνεις πιο πιασάρικο, ούτε πιο glamorous χρησιμοποιώντας μια γλώσσα που δεν κατέχεις. Γελάνε και τα ντουβάρια, απλώς...

Εδώ και τα ελληνικά μερικών είναι τόσο ανορθόγραφα που πονάνε τα μάτια μας, τ' αγγλικά status μας έλειπαν!

Υπάρχει και η άλλη κατηγορία. Αυτοί που κάνουν τους υπότιτλους σε ταινίες και σειρές. Καταλαβαίνω ότι πολλοί το κάνουν τσάμπα και ότι σίγουρα δεν είναι εύκολη δουλειά. Αλλά αν δεν ξέρεις, αν δεν είσαι σίγουρος, αν δεν έχεις ξανά ακούσει κάτι, ρώτα! Βλέπω κάτι υπότιτλους και απορώ, αλήθεια! Και δεν μιλάω μόνο για τις σειρές που βλέπουμε και κατεβάζουμε από το ίντερνετ, όπου ξέρεις ότι όποιος τους έχει φτιάξει δεν έχει σπουδάσει αγγλική φιλολογία και πολλές φορές κάνουν Google translate και δεν καταλαβαίνεις Χριστό. Τσάμπα είναι, το αποδέχεσαι. Μιλάω ακόμα και για τα κανάλια. Δεν ξέρω ποιος βάζει τους υπότιτλους σε ότι βλέπουμε στην TV, αλλά μερικές φορές η μετάφραση είναι πραγματικά απαράδεκτη και δείχνει όχι τόσο έλλειψη γνώσεων αλλά μάλλον έλλειψη ενδιαφέροντος ή προσοχής. Διότι από τα συμφραζόμενα καταλαβαίνεις ότι άλλο θέλει να πει ο ποιητής.

Να εξηγηθώ: Όπως οι περισσότερες γλώσσες, έτσι και η αγγλική δεν είναι τόσο πλούσια όσο η ελληνική. Μπορεί μια λέξη να σημαίνει πολλά πράγματα και να πρέπει να είναι μέσα σε πρόταση για να καταλάβεις σε ποια έννοια αναφέρεται. Παραδείγματος χάρη η λέξη napkin, σημαίνει χαρτοπετσέτα, πάνα, σερβιέτα και δεν ξέρω τι άλλο. Μη με ρωτάς γιατί, δεν ξέρω και δε με νοιάζει. Ο καλλιτέχνης λοιπόν μπορεί στην ταινία να πει "there are some napkins in the drawer" και να εννοεί χαρτοπετσέτες ξέρω 'γω και οι υπότιτλοι να λένε "υπάρχουν μερικές σερβιέτες στο συρτάρι"... Δες λίγο το έργο κουκλίτσα μου, παρακολούθησε λίγο τους διαλόγους. Δεν γίνεται ο ένας να έχει ματώσει από το ξύλο ας 'ουμε και ο άλλος να του προσφέρει σερβιέτες!

Αρκετά Lower και proficiency έχουν αυτοαναφλεγεί νομίζω, φτάνει!

Άμα δεν ξέρετε μια γλώσσα, αφήστε το να πάει στο διάολο, χρησιμοποιήστε αυτήν που ξέρετε! Εξάλλου τι ξενομανία είναι αυτή στα social; Έχουμε την πιο όμορφη, πλούσια και άρτια γλώσσα στον κόσμο! Ας τη χρησιμοποιήσουμε!

Κυριακή, 31 Ιανουαρίου 2021

Photo: freepik.com

Αγαπητοί ψυχολόγοι μου,

Σήμερα θέλω να σας μιλήσω για το κάπνισμα, μια συνήθεια που ξεκίνησε από τους κατοίκους της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής και μεταφέρθηκε σε Ευρώπη και Ασία μετά το 1556. Το 1920 Γερμανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το κάπνισμα είναι βλαβερό για την υγεία, αλλά η παγκόσμια κοινότητα δεν αναγνώρισε το πρόβλημα παρά 30 χρόνια αργότερα.

Αν νομίζετε ότι σας τα λέω όλα αυτά για να κόψετε το κάπνισμα, κάνετε λάθος. Διότι και εγώ καπνίζω τα τελευταία 10 χρόνια. Ούτε τα λέω για να την πω στους μη καπνιστές. Μπράβο σε όσους το έκοψαν και ακόμα μεγαλύτερο μπράβο σ' αυτούς που δεν κάπνισαν ποτέ!

Είναι μια συγκεκριμένη κατηγορία μη καπνιστών που μ' ενοχλεί αφάνταστα. Αυτοί που σου τη λένε εσένα επειδή δεν το κόβεις! Όπως προείπα, εγώ καπνίζω συστηματικά τα τελευταία 10 χρόνια. Αφού έγινα μάνα δηλαδή. Γιατί, θα μου πεις, αποφάσισα να ξεκινήσω κάτι τόσο βλαβερό στα 33 μου... Η αλήθεια είναι ότι το ξεκίνησα για να μην πίνω πολύ. Πάντα έπινα πολύ, από τα 17 μου που ξεκίνησα τις συχνές νυχτερινές εξόδους. Το έκοψα για καμιά 4ετία, όταν έφυγα από το πατρικό, οπότε δεν έβγαινα πια συχνά, λίγο γιατί δεν μ' έπαιρνε οικονομικά πλέον έχοντας ένα σπίτι να συντηρήσω και λίγο γιατί δεν υπήρχε λόγος να βγαίνω συχνά πλέον, αφού μπορούσαν οι φίλοι να έρχονται σπίτι.

Όπως σου έχω πει σε προηγούμενο post, άρχισα να βγαίνω ξανά μετά που χώρισα με το πρώτο μου σύζυγο, οπότε άρχισα πάλι να πίνω πολύ. Για να απασχολώ τα χέρια μου λοιπόν και να μην κατεβάζω τις τεκίλες στο 5λεπτο, ξεκίνησα να καπνίζω, μόνο όσο ήμουν έξω. Όταν γνώρισα τον νυν σύζυγο, φανατικός καπνιστής, άρχισα να καπνίζω πιο συχνά, ειδικά όταν πήραμε το μαγαζί. Λάθος μου, θα μου πεις και έχεις απόλυτο δίκιο. Σε τι θα μπορούσε να βοηθήσει την οικονομική και ψυχολογική μου κατάσταση το κάπνισμα; Εγώ όμως όταν σκέφτομαι πως ήμουν από το χωρισμό μέχρι να κλείσουμε το καφέ, απορώ πως δεν έπεσα στα βαριά ναρκωτικά...

Photo: freepik.com

Είμαι off topic όμως πάλι. Το θέμα μου είναι λοιπόν αυτή η ενοχλητική κατηγορία ανθρώπων που σου σπάνε τα νεύρα επειδή καπνίζεις. Το χειρότερο είναι ότι στη πλειονότητα τους είναι πρώην καπνιστές! Ποιο πολύ μου σπάνε τα νεύρα με το "κόψ' το το ρημάδι, τι το θες;" δύο άνθρωποι στη δουλειά που κάπνιζαν σαν φουγάρα όταν εγώ δεν κάπνιζα και δεν τους είπα ποτέ κουβέντα. Ο κουμπάρος μου, που δεν κάπνισε ποτέ, δεν μου έχει ζητήσει ποτέ να βγω στο μπαλκόνι για τσιγάρο στο σπίτι του, ο κουνιάδος που κάπνιζε, το κάνει! Εγώ, πριν αρχίσω το κάπνισμα, πραγματικά δεν με ενοχλούσε ούτε στα μαγαζιά, ούτε στο σπίτι να καπνίζει κόσμος.

Το ρεζουμέ είναι ότι ξέρουμε ότι κάνουμε κακό στην υγεία μας. Δεν περιμέναμε από εσάς να μας το πείτε. Είμαι σίγουρη ότι όλοι εσείς οι φανατικοί αντικαπνιστές που μας κουνάτε το δάχτυλο, έχετε τουλάχιστον μια κακή συνήθεια, που σας λένε ότι πρέπει να κόψετε αλλά δεν ακούτε κανέναν. Μη μας τα κάνετε αερόστατα λοιπόν με το κάπνισμα. Γούστο μας και καπέλο μας! Μας φτάνει το bullying που τρώμε από την νομοθεσία και δεν μας αφήνουν να καπνίζουμε πουθενά πλέον. Να μας λείπει το δικό σας!

Photo: freepik.com

Για να μην συζητήσω για τους άλλους κουλούς που όταν τους λέω "δεν με φτάνουν τα λεφτά για +++" (όπου +++ βάλε ότι μπορείς να σκεφτείς) και μου απαντάνε "κόψε το τσιγάρο και θα σε φτάνουν"... Μου ανάβουν όλα τα λαμπάκια όταν το ακούω αυτό! Τα τσιγάρα μου κοστίζουν 60 ευρώ το μήνα... Ένας συνάδελφος, που δεν είχε ποτέ του οικονομικά προβλήματα, που η γυναίκα του έχει δική της δουλειά και 'κονομάει χοντρά, που μένουν σε δικό τους σπίτι, πάνε και τα 2 παιδιά σε ιδιωτικό, χτίζει εξοχικό σε νησί των Κυκλάδων και έχει άλλο ένα στα πέριξ των Αθηνών, μου είπε ότι αν κόψω το κάπνισμα θα μπορέσω και εγώ να πάω το παιδί μου ιδιωτικό σχολείο. Λίγο τα λεφτά που θα γλιτώνω από το κάπνισμα -λέει- λίγο που δεν θα χρειάζεται να πληρώνω αγγλικά και δραστηριότητα, αφού κάνουν αγγλικά συν άλλη μια ξένη γλώσσα στο σχολείο και έχουν και δραστηριότητες, όπως κολύμβηση, να τα τα δίδακτρα, βγήκαν! Ότι δηλαδή με τα 60 ευρώ το μήνα που δίνω για τσιγάρα, 80 για αγγλικά (φέτος) και 35 για χορό, σύνολο 175 ευρόπουλα, μπορώ να πληρώνω μηνιαία δίδακτρα ιδιωτικού σχολείου! Χάλια τα νεύρα μου σας λέω!

Όπως έλεγε και το ανέκδοτο: "τον γαμείς ή δεν τον γαμείς κύριε πρόεδρε;"

Πέμπτη, 28 Ιανουαρίου 2021

Photo: freepik.com

Αγαπητοί ψυχολόγοι μου,

Αφού μιλήσαμε για χωρισμούς και τη ζωή μετά, σήμερα θέλω να μιλήσουμε για τις αγωνίες μιας γυναίκας και μητέρας. Για τον κόσμο στον οποίο πρέπει να ζούμε και να επιβιώνουμε.

Μιλώντας για τα διαζύγια και πόσο καλύτερα είναι για τα παιδιά να χωρίζουν οι γονείς τους από το να ζουν άσχημες καταστάσεις στο σπίτι, αναπόφευκτα το μυαλό μου πάει στην ενδοοικογενειακή βία. Από οποιοδήποτε μέλος της οικογένειας, προς οποιοδήποτε. Γονιός σε παιδί, παιδί σε γονιό, άντρας προς γυναίκα και γυναίκα προς άντρα. Ειδικά τώρα με τα συνεχόμενα lockdown, πολλά θύματα βρίσκονται παγιδευμένα με τον συναισθηματικό, σεξουαλικό ή σωματικό τους βιαστή.

Το να ανέχεσαι έναν τέτοιον άνθρωπο με ξεπερνάει, δεν μπορώ να το κατανοήσω, ωστόσο δεν το κρίνω, γιατί φαντάζομαι ότι κάποιος σοβαρός λόγος θα υπάρχει για τον κάθε άνθρωπο που μένει σε μια τόσο αρρωστημένη κατάσταση. Η μοναδική συμβουλή που μπορώ να δώσω είναι να θυμάστε πάντα ότι ένας θύτης δεν είναι έτσι επειδή δεν καταλαβαίνει εσάς ή τα γεγονότα, αλλά λόγω του χαρακτήρα του και ανεξάρτητα από το τι κάνετε ή λέτε, δεν μπορείτε να τον αλλάξετε.

Photo: freepik.com

Επόμενο θέμα ο σεξουαλικός βιασμός. Έχω βαρεθεί να ακούω ατάκες τύπου "τα ήθελε ο κώλος της". Όταν μια γυναίκα λέει όχι, εννοεί όχι. Τ' ότι σε φλέρταρε ή δέχτηκε το φλερτ σου, τ' ότι είναι ντυμένη προκλητικά, έχει πιει πολύ ή για κάποιο λόγο δέχτηκε να πάει μαζί σου σε ξενοδοχείο, δεν σημαίνει ότι όταν λέει όχι, δεν είναι όχι. Αν οι γυναίκες σκεφτόντουσαν με τον ίδιο τρόπο, θα έπρεπε να σας την πέφτουμε κάθε φορά που βγαίνετε χωρίς μπλούζα να πλύνετε τ' αμάξι, να πετάξετε τα σκουπίδια, που κορνάρετε περνώντας δίπλα μας και πάει λέγοντας. Κορίτσια, να τους καταγγέλλετε, μην αφήνετε να τη γλιτώσει κανείς ατιμώρητος. Από την άλλη βέβαια, αν το κάνατε και το μετανιώσατε μετά, είναι άδικο να τον κατηγορήσετε γι' αυτό.

Τέλος, μα πιο σημαντικό απ' όλα, είναι οι παιδόφιλοι. Είδα κάποτε μια ομιλία μιας τύπισσας που ισχυριζόταν ότι δεν φταίει ένας παιδόφιλος που αυτή είναι η σεξουαλική του προτίμηση και άρα δεν είναι σωστό να τους φερόμαστε ρατσιστικά, είναι το ίδιο με το να φερόμαστε έτσι σ' έναν gay! Έξαλλη! Η θεωρία μου είναι ότι ο καθένας κάνει ότι γουστάρει στο κρεβάτι του, αρκεί να είναι σύμφωνοι όλοι οι συμμετέχοντες. Αν είσαι ομοφυλόφιλος, σαδομαζοχιστής, swinger ή οτιδήποτε άλλο, it's fine by me. Ότι γίνεται εις βάρος κάποιου δεν είναι αποδεκτό. Διότι η βασική αρχή της δημοκρατίας είναι ότι η δική μου ελευθερία σταματάει εκεί που αρχίζει η δική σου.

Photo: freepik.com

Δεν υπάρχει χειρότερο έγκλημα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, από το να καταστρέψεις ένα παιδί σωματικά και ψυχολογικά. Είμαι γενικά κατά της θανατικής ποινής, γιατί πιστεύω πως κανείς δεν μπορεί να αφαιρεί μια ζωή, γίνεσαι και εσύ θύτης. Η ισόβια κάθειρξη είναι κατά κάποιους μια καλή τιμωρία, κατά άλλους κοροϊδία, είτε γιατί το ισόβια ουσιαστικά ισοδυναμεί με 15 χρόνια, τα οποία μειώνονται ακόμα περισσότερο με καλή διαγωγή, είτε γιατί τους παρέχουμε δωρεάν στέγη, τροφή και κάθε άλλη παροχή. Οπότε τι πρέπει να γίνει;

Εξάλλου, πόσοι έχουν καταδικαστεί σε θάνατο ή ισόβια και στη πορεία αποδείχτηκε η αθωότητά τους; Γι' αυτό θεωρώ ότι η πιο δίκαιη τιμωρία για τους σεξουαλικούς παραβάτες είναι ο χημικός ευνουχισμός. Μια αμφιλεγόμενη "θεραπεία" ανά τον κόσμο, αφού εγείρει έντονα ζητήματα ηθικής. Η διαδικασία του χημικού ευνουχισμού διαφέρει από την χειρουργική ορχεκτομή, αφού χορηγείται στον δράστη ένα γυναικείο αντισυλληπτικό που κόβει εξ΄ ολοκλήρου την παραγωγή της τεστοστερόνης και μειώνει κατά πολύ την σεξουαλική επιθυμία. Μόλις σταματήσει η φαρμακευτική αγωγή, η λίμπιντο επανέρχεται. Και οι δύο μορφές ευνουχισμού υποτίθεται ότι μειώνουν σημαντικά τις σεξουαλικές ορέξεις του δράστη, αν και ο φυσικός ευνουχισμός θεωρείται πολύ πιο αποτελεσματικός, αλλά όπως και να το κάνεις, είναι μη αναστρέψιμη και πιο βάρβαρη. Όχι ότι δεν τους αξίζει, νομίζω ότι συμφωνεί κάθε γονιός μαζί μου, αλλά έχουμε και τους ηθικολόγους...

Photo: freepik.com

Σε κάθε περίπτωση, το πως πρέπει να τιμωρούνται όλοι οι παραπάνω παραβάτες, είναι κάτι που δεν είναι στα χέρια μας. Αυτό όμως που είναι στα χέρια μας, είναι να βοηθήσουμε τα θύματα. Η πιο ωραία πρωτοβουλία που πάρθηκε κατά την περίοδο της καραντίνας είναι αυτή του ομίλου Enthoosia, το milamou.gr, μια πλατφόρμα για την παροχή ψυχολογικής στήριξης από εθελοντές επαγγελματίες ψυχολόγους προς όσους έχουν ανάγκη. Ένα μεγάλο μπράβο στους ιδρυτές Μίλτο Καμπουρίδη και Σάκη Τανιμανίδη και ένα ακόμα μεγαλύτερο ευχαριστώ στους εθελοντές! Τέτοιες κινήσεις μου δίνουν ελπίδα για το ανθρώπινο είδος! Διότι το κακό με την κακοποίηση, είναι ότι τις περισσότερες φορές η κοινωνία με τα ταμπού της σε κάνει να νιώθεις ότι κάπου έφταιξες κι εσύ για ότι σου συνέβη. Οπότε, τα περισσότερα θύματα, δυστυχώς, φοβούνται να καταγγείλουν την όποια κακοποίηση δέχτηκαν. Ακόμα και αν επιλέξεις να μην κάνεις καταγγελία, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αναζητήσεις ψυχολογική υποστήριξη για να μπορέσεις να αποδεχτείς αυτό που σου συνέβη, να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να προχωρήσεις. Όλοι έχουμε δει στις ειδήσεις, σε ταινίες - αληθινές ιστορίες, περιπτώσεις που η γυναίκα ή το ανήλικο ακόμα κορίτσι, αναγκάστηκε να παντρευτεί τον βιαστή της, προκειμένου να σωθεί η τιμή της οικογένειας... Ή που λιθοβολήθηκαν ακόμα επειδή ατιμάστηκαν. Δεν ξέρω τι από τα δύο είναι χειρότερο. Ούτε θέλω να επεκταθώ άλλο για τα μυαλά που κουβαλάει ο κόσμος. Τουλάχιστον όχι σήμερα...

Οπότε, ότι και αν σου συμβαίνει, όσο μαύρα και αν τα βλέπεις, μην απελπίζεσαι.

Ζήτα βοήθεια!