Παρασκευή, 27 Νοεμβρίου 2020

Photo: africa.cgtn.com

Λατρεμένο μου ημερολόγιο,

Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου για τους Έλληνες και ξένους πολιτικούς, σήμερα θέλω να σου μιλήσω για τα πραγματικά προβλήματα αυτού του κόσμου. Γιατί πίστεψέ με, υπάρχουν προβλήματα πολύ σοβαρότερα από αυτά που ζούμε εγώ κι εσύ. Προβλήματα που τα media περνάνε στο ντούκου ή αναφέρουν επιγραμματικά. Γιατί καλό είναι να κοιτάμε τα καλύτερα, όπως την Νέα Ζηλανδία και την  Φινλανδία που είχαμε συζητήσει παλιότερα, ώστε να έχουμε ένα πρότυπο, αλλά καλό είναι, μερικές φορές, να βλέπουμε και τα χειρότερα και να είμαστε ευγνώμονες.

Ας ξεκινήσω λοιπόν από την Υεμένη. Από το 2015 η χώρα μαστίζεται από εμφύλιο πόλεμο και μεγάλο ποσοστό των κατοίκων της υποφέρει από υποσιτισμό. Σύμφωνα με ομάδα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα τελευταία 4 χρόνια έχουν καταγραφεί χιλιάδες περιπτώσεις αυθαίρετης κράτησης και εκατοντάδες περιπτώσεις αναγκαστικής εξαφάνισης και βασανιστηρίων (στέρηση τροφής και νερού, ξυλοδαρμούς και ηλεκτροπληξίες), για τα οποία υπεύθυνοι είναι οι αντάρτες. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν επαληθεύσει πάνω από 170.000 παραβιάσεις με θύματα παιδιά, όπως φόνοι, ακρωτηριασμοί, σεξουαλικά εγκλήματα, απαγωγές, απαγόρευση πρόσβασης σε ανθρωπιστική βοήθεια, στρατολόγηση κ.ά.. Τα ήξερες όλα αυτά; Εγώ όχι, μέχρι πρόσφατα που μου έβγαλε το facebook διαφήμιση με τον Liam Neeson, που κάνει έκκληση να μαζευτούν χρήματα για να σωθούν τα παιδιά που πεθαίνουν από ασιτία. Έτσι έψαξα να μάθω τι γίνεται και μαύρισε η ψυχή μου.

Επόμενη στάση, Συρία, για την οποία όλοι έχουμε ακουστά ότι βρίσκεται σε πόλεμο, μόνο και μόνο γιατί ήρθαν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες. Τι ξέρουμε όμως για τον πόλεμο αυτό; Τουλάχιστον 116.000 άμαχοι έχουν σκοτωθεί στον πόλεμο που ξεκίνησε το Μάρτιο του 2011, όταν έφηβοι εμπνευσμένοι από την Αραβική Άνοιξη έγραψαν συνθήματα στους τοίχους κατά του Άσαντ. Εξαιτίας του πολέμου, 11 εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες συνελήφθησαν, απήχθησαν ή αγνοούνται. Παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εγκλήματα, καταστροφές και φτώχεια. Για να γίνουν ακόμα χειρότερα τα πράγματα, Ιράν, Ρωσία, Αμερική, Ισραήλ και Τουρκία επεμβαίνουν με στρατεύματα. Ο πόλεμος έχει καταστρέψει τις υποδομές της Συρίας, προκαλώντας ζημιές 400 δις δολαρίων. Και εμείς, καθισμένοι στους καναπέδες μας, τους κατηγορούμε που εγκατέλειψαν την χώρα τους αντί να μείνουν να πολεμήσουν... Γνώριζες έστω τα μισά; Εγώ τα έμαθα μετά από την έρευνα για την Υεμένη, που συνέχισα το ψάξιμο.

Τερματικός σταθμός το Σουδάν. Όχι γιατί δεν υπάρχουν άλλες χώρες που ζουν τέτοιες καταστάσεις, αλλά γιατί κάπου πρέπει να τελειώσει αυτή η ψυχοπλακωτική απογραφή. Εξάλλου για το Σουδάν θα σου πω περισσότερες λεπτομέρειες, πρώτον γιατί σ' αυτό και αν δεν αναφέρονται καθόλου τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, και δεύτερον τυγχάνει να τα γνωρίζω από πρώτο χέρι. Το πως, που, τι, γιατί θα στο εξηγήσω άλλη στιγμή. Θα σου πω μόνο ότι στο Σουδάν υπήρχαν ελληνικές παροικίες από τον 19ο αιώνα.

Το Σουδάν, λοιπόν, μέχρι το 1956 βρισκόταν υπό την κατοχή Αιγύπτου και Μεγάλης Βρετανίας. Ο Πρώτος Εμφύλιος Πόλεμος που ξεκίνησε το 1955 και κράτησε 17 χρόνια, είχε ως αποτέλεσμα οι κάτοικοι να υποφέρουν από λιμό και επιδημίες, ενώ 500.000 έχασαν τη ζωή τους. Η ειρηνευτική συνθήκη που υπεγράφη οδήγησε στην αυτονομία του χριστιανικού νότου και ακολούθησε μια δεκαετία σχετικής ηρεμίας, μέχρι το 1983 όπου ο τότε πρόεδρος κατέστησε υποχρεωτική την εφαρμογή του ιερού μουσουλμανικού νόμου ακόμα και στον χριστιανικό νότο, του οποίου ακύρωσε μάλιστα την αυτονομία. Έτσι ξεκίνησε ο Δεύτερος Εμφύλιος, ο όποιος διήρκεσε 22 χρόνια και στον οποίο υπολογίζεται ότι 2.000.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας συγκρούσεων, υποσιτισμού και ασθενειών. Παράλληλα 4.000.000 χριστιανοί εκτοπίστηκαν και σημειώθηκαν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (μαζικές εκτελέσεις, δουλεία, βιασμοί και στρατολόγηση ανήλικων παιδιών). Η σύγκρουση έληξε με την υπογραφή συμφωνίας το 2005.

Δεν τελειώσαμε όμως. Λίγο πριν το τέλος του δεύτερου εμφυλίου (το 2003), στο Νταρφούρ, ξεκίνησε νέα διαμάχη μεταξύ των ντόπιων Αφρικανών και των Αράβων νομάδων οι οποίοι (με την προστασία της κυβέρνησης που επιθυμούσε την εκκαθάριση του μη Αραβικού πληθυσμού), αποφάσισαν να εκτοπίσουν με βία τους ντόπιους. Η αντίδραση ήρθε με τη δημιουργία ενόπλων αντάρτικων ομάδων και οι συγκρούσεις συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Τουλάχιστον 300.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, 3.000.000 έχουν εκτοπιστεί, ενώ χιλιάδες γυναίκες του Νταρφούρ έχουν πέσει θύματα βιασμού. Το θυμάσαι το Νταρφούρ; Το είχαν κάνει θέμα πριν αρκετά χρόνια τα κανάλια, μόνο και μόνο γιατί αποφάσισαν να μιλήσουν κάποιοι σταρ του Χόλυγουντ για τη γενοκτονία. Μάλιστα, το 2011 κυκλοφόρησε η ταινία "Φύλακας Αγγέλων" με τον Gerard Butler, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα.

Το 2010 το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξέδωσε ένταλμα σύλληψης για τον τότε πρόεδρο του Σουδάν, Omar al-Bashir, με κατηγορίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία εις βάρος του πληθυσμού του Νταρφούρ. Το 2011 το Νότιο Σουδάν έγινε επίσημα ανεξάρτητο κράτος και παράλληλα ξέσπασε ο ανεπίσημος τρίτος εμφύλιος, μεταξύ κυβερνητικών δυνάμεων και μιας αντάρτικης οργάνωσης που πρόσκειται στο Νότιο Σουδάν. Ο πόλεμος συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους σε αυτόν, ενώ 500.000 έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους.

Το 2018 το καθεστώς al-Bashir αντιμετώπισε μεγάλες εξεγέρσεις λόγω της αύξησης του κόστους ζωής και της επιδείνωσης της οικονομίας. Ο λαός απαιτούσε την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων και την αποπομπή του. Τον Απρίλιο του 2019 ο al-Bashir ανατράπηκε από πραξικόπημα. Ωστόσο, οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν καθώς οι πολίτες απαιτούσαν την απομάκρυνση του στρατού από την εξουσία υπέρ μίας δημοκρατικής μεταβατικής κυβέρνησης. Οι "αραπάδες", όπως τόσο αρέσει σε κάποιους "ελληνάρες" να τους αποκαλούν, έχουν περισσότερα κότσια από τους απογόνους του Λεωνίδα, του Κολοκοτρώνη και των Ελλήνων ηρώων του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Γιατί εμείς καθόμαστε ακόμα στον καναπέ και διαμαρτυρόμαστε, ενώ αυτοί βγήκαν στους δρόμους με κίνδυνο της ζωής τους.

Τον Ιούνιο του 2019, κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων στο Χαρτούμ, η νέα στρατιωτική ηγεσία διέταξε τις παραστρατιωτικές δυνάμεις που την υποστήριζαν να ανοίξουν πυρ κατά των διαδηλωτών. Οι νεκροί ξεπέρασαν τους 100 και τα πτώματά τους ρίχτηκαν στον Νείλο, προκειμένου να εξαφανιστούν τα ίχνη τους. Τουλάχιστον 70 γυναίκες και άνδρες έπεσαν θύματα βιασμού, ενώ διακόπηκε σε όλη τη χώρα το ίντερνετ ώστε να μην γίνουν γνωστά τα γεγονότα στον υπόλοιπο κόσμο, που ούτως ή άλλως αδιαφορεί. Τον Αύγουστο του 2019 ο Abdalla Hamdok ανέλαβε πρωθυπουργός και τον Φεβρουάριο (10 χρόνια μετά το ένταλμα σύλληψης) συμφώνησε να παραδώσουν τον al-Bashir στη Χάγη προκειμένου να δικαστεί για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Μιλάμε λοιπόν για μια χώρα που ουσιαστικά βρίσκεται σε εμφύλιο εδώ και 65 χρόνια, έχει θάψει σχεδόν 3.000.000 ανθρώπους και ακόμη περισσότεροι πήραν το δρόμο της προσφυγιάς και της εξαθλίωσης. Μια χώρα στην οποία έζησαν και έκαναν περιουσία πολλοί Έλληνες, πριν αναγκαστούν και πάλι να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς ή να επιστρέψουν στην Ελλάδα.

Φτώχεια, λειψυδρία, πείνα. Αυτή είναι η κατάσταση σε πολλές χώρες της Αφρικής. Και τι με νοιάζει εμένα, θα μου πεις. Αν δεν σε νοιάζει όμως, γιατί περιμένεις άλλοι να νοιαστούν για τα δικά σου -όχι τόσο σοβαρά- προβλήματα;