Δευτέρα, 14 Ιουνίου 2021

Photo: allaboutdog.gr

Αγαπητοί αναγνώστες,

Η πρώτη μας σκέψη μόλις νοικιάσαμε το νέο σπίτι με την αυλάρα, ήταν να πάρουμε επιτέλους σκύλο. Καθ' ότι πάντα θέλαμε σκύλο, αλλά ποτέ σε διαμέρισμα. Το έχω ζήσει και δεν παλεύεται, ούτε για το σκυλί, ούτε για σένα! Εδώ και μπορούσαμε στην αυλή και χρειάζεται ως φύλακας, αφού εκτός από μονοκατοικία, είναι και σχετικά αραιοκατοικημένη γειτονιά. Και μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στα μαγευτικά Λιόσια με τα γυφτοπρέζονα μας και τα όλα μας...

Με τόσα αδέσποτα και πεταμένα σκυλάκια, είναι λίγο κουτό να πας να αγοράσεις σκύλο, οπότε μπήκαμε σ' όλες τις σχετικές ομάδες του φουμπου και αρχίσαμε να ψάχνουμε για ημίαιμα pitbull, αφού ο άντρας μου λύσσαξε ότι μόνο αυτό κάνει για φύλακας. Ο άντρας μου, που κατά τ' άλλα μουρμούραγε για τα έξοδα, τη δέσμευση, τα προβλήματα. Με τα πολλά, βρήκε ένα θηλυκό ενός έτους, εμβολιασμένο, στειρωμένο, τσιπαρισμένο, full extra και πήγαμε να το γνωρίσουμε. Παιχνιδιάρα και φιλική η Bella, την είχαν βρει παρατημένη στους δρόμους 7 μηνών, κυνηγημένη και χτυπημένη από αυτοκίνητο. Όπως έπαιζε ο σύζυγος μαζί της κι εμείς μιλούσαμε με τα κορίτσια της φιλοζωικής, του έκανε ένα ψιλό ντου, τον γρατζούνισε με το δόντι στο πλευρό, μόλις εκείνος προσπάθησε να τρέξει.

Bella...

Ωστόσο, αποφασίσαμε να την πάρουμε φιλοξενία λίγες μέρες να δούμε πως θα πάει η συμβίωση, γιατί είδαμε ότι δεν ήταν επιθετική με τα άλλα σκυλιά και τους περαστικούς. Ήρθε Κυριακή πρωί η Bella και για 2-3 μέρες έδειχνε απίστευτη διαγωγή, με εξαίρεση ότι τράβαγε στην βόλτα σαν τρελή, αλλά αναμενόμενο από ένα σκυλάκι που ήταν κλεισμένο σε αυλή το τελευταίο 3μηνο. Δεν έκανε ζημιές στην αυλή, δεν μας τρέλαινε στη ζητιανιά όταν τρώγαμε έξω, δεν έτρωγε σαν λαίμαργο γουρούνι. Μας έσκαγε να της βάλουμε τον οδηγό, είτε για βόλτα, είτε για να τη δέσουμε ώσπου να βγάλουμε τ' αυτοκίνητα. Μετά τις 3 μέρες που ξεθάρρεψε, άρχισε να ξεδιπλώνει τα ταλέντα της... Έφαγε παντόφλες, μπολάκια φαγητού, ηλιακά φαναράκια, σκούπες, φαράσια, γλάστρες. Ανέβαινε σε καρέκλες, τραπέζια, έσκιζε σίτες, έτρωγε σαν γουρούνι, ζητιάνευε όταν τρώγαμε... αναίρεσε όλη την καλή εικόνα που έχτισε τις πρώτες μέρες! Τη στιγμή που τη μαλώναμε, κατέβαζε το κεφάλι και έφευγε σαν βρεγμένη γάτα, όμως μόλις περνούσε λίγη ώρα και δεν της έδινες σημασία, έκανε την πάπια Πεκίνου και σου κωλοτριβόταν. Και εννοείται έκανε τα ίδια πάλι. Ούτε άνθρωπος ρε φίλε! Ήξερα ότι τα σκυλάκια είναι πανέξυπνα, ειδικά η συγκεκριμένη ράτσα, αλλά μου έκανε φοβερή εντύπωση τ' ότι είχε την πονηριά να δείξει τόσο καλή διαγωγή τις πρώτες μέρες, σαν γκόμενα που θέλει να ρίξει τον γαμπρό και μόλις μπει η κουλούρα του βγάζει τον αδόξαστο!

Όλα αυτά ήταν λίγο πολύ αναμενόμενα και εγώ παρά την κούρασή μου, θα έκανα υπομονή ώσπου να τα διορθώσει όλα αυτά. Έβρισκα άκρως ψυχοθεραπευτική την ενασχόληση μαζί της, ακόμα και την πρωινή βόλτα με την τσίμπλα στο μάτι, το παιχνίδι στην αυλή και τη βόλτα μετά τη δουλειά, ανεξαρτήτως κούρασης και δουλειών που με περίμεναν στο σπίτι. Υπήρχε ένα κακό όμως, που έκανε έξαλλο τον άντρα μου και τρόμαζε εμένα και το παιδί. Σε τσάκωνε με τα δόντια απ' όπου έβρισκε όταν δεν ήθελε να φύγεις και σεληνιαζόταν όταν έτρεχες... Δεν ξέρω τι τραύματα μπορεί να κουβαλούσε η καημένη, τι σύνδρομο εγκατάλειψης και τι άγχος κουβαλούσε, όμως ήταν κάτι που μ' έβαζε σε σκέψεις, έχοντας ένα παιδί στο σπίτι, που έρχονται φίλοι και τρέχουν πέρα δώθε σαν λυσσασμένα τα χρυσούλια μας. Διότι ένα απόγευμα στη βόλτα που την κρατούσε ο άντρας μου, είπαμε να δοκιμάσουμε να τρέξουμε να δούμε τι θα κάνει, και έκανε πάλι το ίδιο. Μόλις με είδε να τρέχω, της γύρισε το μάτι, γρύλισε και όρμηξε κατά πάνω μου. Δεν ξέρω τι πρόθεση είχε, γιατί ο άντρας μου την τράβηξε πίσω, όμως είναι τρομακτικό!

Δέσμευση...

Μετά υπήρχε ο καβγάς των διακοπών... Πως θα το παίρνουμε το σκυλί μαζί, που θα το βάζουμε, που είναι ολόκληρο θηρίο, που μπορεί να κάνει εμετό, να σκίσει τα καθίσματα, να γεμίσει το σύμπαν τρίχες, να μυρίζει το αυτοκίνητο, να μη μας δέχονται σε αεροπλάνα, βαπόρια, ξενοδοχεία και οργανωμένες παραλίες. Δεν τον έπιανες πουθενά... Με μισή καρδιά κοίταζα για ξενοδοχεία σκύλων (αν και θεωρώ ότι είναι γαϊδουριά να μην το παίρνεις μαζί), για pet taxi, για κουτιά μεταφοράς. Τελικά συνειδητοποίησα, πως όσο και να το θέλουμε εγώ και το παιδί, εκείνος δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει τις όποιες παραχωρήσεις, οπότε ήταν άδικο για το ζωντανό να το κρατήσουμε. Ή το παίρνεις σαν μέλος της οικογένειας, ή δεν το παίρνεις καθόλου. Αλλιώς το αδικείς και δεν αξίζει αυτό σε καμία ψυχούλα. Τα κατοικίδια είναι σαν παιδιά. Έχουν μεγάλες ευθύνες, υποχρεώσεις και έξοδα. Αν δεν μπορείτε να τα φορτωθείτε όλα αυτά, να μην παίρνετε. Δεν τους αξίζει ούτε να μένουν όλη μέρα κλεισμένα σ' ένα σπίτι ή σε μία αυλή, δεμένα ή λυτά. Δεν τους αξίζει να μην τους αφιερώνετε χρόνο και δεν τους αξίζει να τα έχετε παρατημένα χωρίς εμβόλια, φροντίδα ή οτιδήποτε άλλο. Δεν αρκεί ένα πιάτο φαγητό και ένα μπολ νερό. Και σε καμία περίπτωση δεν τους αξίζει, μόλις τα βρείτε σκούρα, να τα πετάξετε στο δρόμο. Σκεφτείτε το σοβαρά πριν αγοράσετε ή υιοθετήσετε, δεν είναι μόνο αγκαλιές και παιχνίδι, είναι και ξεσκάτισμα και γιατροί και βόλτες για όσο ζήσουν. Η αγάπη που θα λάβετε θα είναι πολλαπλάσια όμως, όπως ένα παιδί, δεν σημαίνει ότι είναι πάντα γέλια και χαρές. Αν έχετε την οικονομική δυνατότητα και τον χρόνο, την υπομονή και τη θέληση, αξίζει να σώσετε μία ψυχούλα και είναι σίγουρο ότι θα ανταμειφθείτε από αυτό το πλάσμα για την καλοσύνη σας. Αν δεν, μην μπείτε στον κόπο, ούτε για να κάνετε το χατίρι του παιδιού σας, ούτε για κανέναν άλλο λόγο. Γιατί ξέρουμε ότι τα παιδιά, όσο και να ορκίζονται ότι θα ασχοληθούν και θα το αναλάβουν εξ' ολοκλήρου, δεν θα το κάνουν. Σ' εσάς θα πέσει όλο το βάρος.

Επίλογος...

Από την ημέρα που μπήκα σε όλες τις φιλοζωικές ομάδες του facebook, έχει μαυρίσει η ψυχή μου με αυτά που βλέπω. Σκυλιά κακοποιημένα ή παρατημένα, κουταβάκια νεογέννητα κλεισμένα σε κούτες ή πεταμένα στα σκουπίδια. Χαίρομαι που η νομοθεσία έχει γίνει αυστηρότερη στο θέμα των κατοικίδιων, γιατί για μένα είναι εξίσου μεγάλη απόφαση, όσο το να κάνεις ένα παιδί. Και όπως σε μερικούς δεν αξίζει να γίνονται γονείς, έτσι και σε άλλους δεν αξίζει να έχουν κατοικίδιο. Μπορεί να χρησιμεύει ως φύλακας, μπορεί να χρησιμεύει ως άσκηση, μπορεί ως ψυχοθεραπεία. Όμως αν δεν μπορείτε να το έχετε σαν ισότιμο μέλος της οικογένειας, μην το πάρετε καθόλου! Κάπου εδώ θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο στους ανθρώπους των φιλοζωικών, για την αφοσίωση, την αγάπη και την ακούραστη προσπάθειά τους να βοηθήσουν όλα αυτά τα πλάσματα, που κάποιοι αλήτες κακομεταχειρίστηκαν ή πέταξαν. Ζητώ συγνώμη που απογοήτευσα την κοπέλα από την φιλοζωική που μας έφερε την Bella, ξέρω πόσο ήλπιζε ότι βρήκε ένα σπίτι για το κορίτσι. Ελπίζω πως θα βρεθεί κάποιος με την υπομονή και τον χρόνο να την βοηθήσει να ξεπεράσει τα όποια τραύματα απέκτησε με την εγκατάλειψή της και ζώντας στους δρόμους. Οπότε το συμπέρασμα είναι ένα: Υιοθετήστε υπεύθυνα!

Video: MuyLoca

Η αυλάρα και η Bella... Τις πρώτες μέρες! Που ήταν ακόμα φρόνιμο κορίτσι...