Δευτέρα, 21 Δεκεμβρίου 2020

photo: freepik.com

Καλό μου ημερολόγιο,

Μιλώντας για το Guitar Hero προχτές, θα αντιλήφθηκες ότι είμαι ροκ κορίτσι, βεβαίως βεβαίως! Υπάρχουν 2 τύποι ροκάδων, κατά την γνώμη μου. Αυτοί που παραμένουν ροκ μέχρι το τέλος και αυτοί που μεγαλώνοντας το γυρίζουν στο λαϊκό, γιατί που να σταυρώσεις γκόμενο / γκόμενα της προκοπής στο ροκάδικο. Όχι ότι σταματάς να ακούς τη μουσική που αγάπησες, αλλά τριγυρνάς και στις μπουζουκλερί και λικνίζεσαι σε μουσικές που κορόιδευες παλιότερα, και το ευχαριστιέσαι κιόλας! Όπως την βρίσκει ο καθένας, εγώ δεν είμαι εδώ για να κρίνω! Γενικά θεωρώ πως είναι προτιμότερο να ακούς οποιαδήποτε μουσική, από το να μην ακούς μουσική. Επίσης θεωρώ ότι οι άνθρωποι που ακούν τα πάντα και μπορούν να διασκεδάσουν με τα πάντα, είναι γενικά οι πιο ευτυχισμένοι! Οπότε η εναλλαγή στο είδος μουσικής που προτιμάς, μακροπρόθεσμα σου βγαίνει σε καλό. Στην εφηβεία μου, θυμάμαι, είχα καψούρα με τους New Kids On The Block. Δεν με νοιάζει αν με κοροϊδεύεις, επιμένω ότι ήταν το καλύτερο boy band της εποχής! Οπότε γενικά ξεκίνησα ακούγοντας ότι ήταν της μοδός. Μετά το γύρισα στη rap / hip hop / rnb. Έπαθα έναν έρωτα με τον Dr. Dre, που ακόμα θεωρώ ότι είναι top of the tops και ότι δεν θα κυκλοφορήσει ξανά δίσκος σαν τον Chronic 2001. Εννοείται αγαπούσα Tupac, Eminem, 50cent, Snoop Dog, Timbaland, Coolio και όλους τους rappers της γενιάς μας.

Artwork: Jordan Arnell / Creative Director Eztaughtme / www.eztaughtme.com

Όμως τελικά μεγαλώνοντας επέστρεψα στα ακούσματα που είχα σαν παιδί, σε ότι άκουγαν οι γονείς μου δηλαδή... Michael Jackson, Moody Blues, Animals, Bee Gees, Led Zeppelin, Whitesnake, Beatles, Doors, Pink Floyd, Bon Jovi, Metallica, Hooters, Men at Work και πάει λέγοντας. Εξάλλου ποιος σημερινός 40αρης δεν χόρεψε αγκαλιά με την πρώτη του καψούρα σε πάρτι, στο ρυθμό του Don't Cry των Guns 'n' Roses και ποιος δεν έμαθε απ' έξω το Eye of the Tiger και το Final Countdown παρακολουθώντας Γκάλη, Γιαννάκη και Φασούλα στο μπάσκετ και τον Silvester Stallone στο Rocky; Στην 2η δουλειά μου, πιτσιρίκα, γνώρισα ένα κορίτσι, την Κατερίνα, καλή της ώρα. Κάναμε αρκετή παρέα και ένα βράδυ με πήγε για ποτό στο Ploughman's, πίσω από το Hilton. Το αγάπησα αυτό το μαγαζάκι κι έγινε το στέκι μου για πολλά χρόνια. Το άλλο που γνώρισα και αγάπησα χάρη στην Κατερίνα ήταν ο Rory Gallagher. Έπαθα εμμονή και με τα δύο. Το Ploughman's το έκοψα όταν έγινα μάνα, τον Rory ποτέ!

Photo: happybluesman.com

Στο Ploughman's, dj ήταν ο Τάσος Καρατζής τον οποίο είχα γνωρίσει σ' ένα πάρτι του Πολυχρονίου στο Atlantis στον Ωρωπό χρόνια πριν. Και αφού σαν dj τα έσπαγε, άρχισα να τον ακούω και στο ραδιόφωνο, σε όποιο σταθμό κι αν πήγαινε. Οπότε τώρα, ο αγαπημένος μου σταθμός είναι ο Rock FM, όπου ο Τάσος έχει πρωινή εκπομπή με τον Αλέξανδρο Βραχωρίτη, όπου με κάνουν και γελάω μόνη μου σαν χαζή και παίζουν και μουσικάρες. Απ' ότι μαθαίνω, το Ploughman's πλέον έχει μετακομίσει στα βόρεια προάστια. Δεν έχω πάει και δεν ξέρω αν θέλω να πάω, για συναισθηματικούς λόγους και μόνο. Κι ας παίζει ο Τάσος μουσική. Εντάξει, είναι και που I'm too old for this shit, είναι και που το αγόρι μου δεν νομίζω ότι θα άντεχε τόσο rock/metal. Πριν γίνω φαν του Rock FM άκουγα Red, κι ακόμα ακούω. Ανάθεμα τα καμένα εγκεφαλικά μου κύτταρα, δεν θυμάμαι ποιος σταθμός ήταν στην ίδια συχνότητα, πριν γίνει Red. Ήταν όμως κι αυτός rock σταθμός, του Πολυχρονίου και είχε εκπομπή και ο Τάσος. Είχε και ένα παλικάρι, τον Γιάννη, που έβαζε μουσική τα βράδια που δεν υπήρχε live πρόγραμμα. Ο σταθμός είχε chat κανάλι, στο mirc (ξέρετε εσείς οι παλιοί τσατόβιοι), όπου ο Γιάννης μας ρωτούσε τι θέλουμε να ακούσουμε και γινόταν τρελό πανηγύρι. Ο Γιάννης, που λες, είναι μέλος του ελληνικού tribute band των KISS, που λέγονται SSIK και είναι πολύ καλοί, αξίζει να τους ακούσεις live αν μας ξανά αφήσουν ποτέ να βγούμε από τα σπίτια μας. Εγώ τους έχω δει σε 2-3 μαγαζιά, ένα εκ των οποίων ήταν κι άλλο ένα αγαπημένο στέκι, το Revenge of Rock. Άλλα ξενύχτια, πιώματα και head banging κι εκεί!

Photo: deardiarygrblog

Συναυλίες, που αγαπούν όλοι οι ροκάδες να πηγαίνουν, δεν έχω πάει σε πολλές. Λίγο οι αποστάσεις, λίγο το κόστος των εισιτηρίων, λίγο που δεν έβρισκα παρέα, δεν έχω αξιωθεί να πάω μια φορά έστω στο Rockwave. Έχω δει μόνο Bon Jovi, Deep Purple, Whitesnake & Judas Priest. Είδα και τον Παπακωνσταντίνου που άνοιξε την συναυλία των Deep Purple, και πιο μικρή είχα δει τους Πυξ Λαξ στο Λυκαβηττό. That's all folks! Κάθε χρόνο λέω θα πάω το παιδί έστω στους Scorpions, αλλά ποτέ δεν βγαίνουν τα οικονομικά. Πρόπερσι ήθελα να την πάω Iron Maiden στο Rockwave αλλά ήταν μεσεβδόμαδα. Θέλαμε να πάμε και με τη μάνα, την μικρή αδερφή και τη κόρη μου στον Sting στο Ηρώδειο, αλλά οι τιμές ήταν εξωφρενικές. Ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρω να την πάω σε μια ροκ συναυλία... Και ελπίζω κι εκείνη κάποια στιγμή να γυρίσει στα παιδικά της ακούσματα όπως κι εγώ, που στην κοιλιά της μάνας της άκουγε Motorhead, Metallica και AC/DC και τώρα ακούει Snik και Φουρέιρα... Αρκετά όμως μακρηγόρησα για την ροκ. Η αλήθεια είναι ότι, παρότι είναι η αγαπημένη μου μουσική, είμαι βολικός άνθρωπος και περνάω καλά παντού, αρκεί να έχω καλή παρέα και πολύ αλκοόλ. Από ρεμπετάδικο μέχρι καμένο ελληνάδικο.

Μόνο τα πανηγυρτζίδικα δεν αντέχω με τίποτα!

Σκότωσέ με καλύτερα!