Τρίτη, 13 Οκτωβρίου 2020

Photo: freepik.com

Αγαπητό ημερολόγιο,

Την προηγούμενη φορά σου είπα τον πόνο μου για την τηλεόραση. Όταν μου πέρασε η τσαντίλα, συνειδητοποίησα ότι εστίασα στα κακά της τηλεόρασης, και αυτό είναι άδικο, αφού υπήρξαν σειρές που έχω αγαπήσει, και δεν είμαι η μόνη, νομίζω!

Με αφορμή τις φήμες που μιλούν για επανένωση - για ένα τελευταίο επεισόδιο - θέλω να σου πω για το "Friends", τ' αγαπημένα μου "Φιλαράκια" (μπορείτε να δείτε όλα τα επεισόδια εδώ: https://www.imdb.com/title/tt0108778/). Πόσο την έχω αγαπήσει, πόσο έχω γελάσει, πόσες φορές την έχω ξανά δει, δεν μπορώ να σου περιγράψω. Οικογενειακώς δηλαδή, μάνα και αδέρφια. Μιλάμε με ατάκες της σειράς, συνεννοούμαστε με χειρονομίες της παρέας, στέλνουμε gif στην ομαδική συνομιλία στο viber από επικές στιγμές της εκπομπής. Έχουμε ταυτιστεί με τους πρωταγωνιστές, μάλιστα κοροϊδεύουμε τη μάνα και την αδερφή μας, γιατί έχουν τόσα OCD (https://en.wikipedia.org/wiki/Obsessive%E2%80%93compulsive_disorder) που θυμίζουν Monica! Νομίζω πως είναι μακράν η καλύτερη σειρά όλων των εποχών, και ανυπομονούμε όλοι μας να δούμε το reunion, 16 χρόνια μετά την τελευταία σεζόν.

Για να μη με πεις και ξενομανή, όμως, πρέπει να σου πω ότι αγάπησα πολύ και το ελληνικό "Στο Πάρα Πέντε". Τόσο, μάλιστα, που έπεισα την κόρη μου να κάτσει να τη δει (YouTube: Greek Series) και ξετρελάθηκε κι εκείνη. Ήταν για εμένα το ελληνικό "Φιλαράκια", με εξίσου πολύ γέλιο και αξέχαστες ατάκες που χρησιμοποιώ μέχρι σήμερα. Π.χ., μου είναι αδύνατον να μην πω "ένα Πατήσι εδώ, ένα Πατήσι εκεί" κάθε φορά που κάποιος θα αναφέρει τα Πατήσια!

Για πολλά χρόνια παρακολουθούσα ανελλιπώς όλα τα CSI (Las Vegas, Miami, New York) και το Criminal Minds (παίζει στο Netflix και στο https://www.tvopen.gr/, αλλά μπορείτε να το βρείτε και στο https://www.imdb.com/title/tt0452046/). Με ενθουσιάζει η επιστήμη και οι γνώσεις που κρύβονται πίσω από την εξιχνίαση ενός εγκλήματος, όπως και ο τρόπος που σκέφτονται, ώστε να καταφέρουν να βρουν τον δολοφόνο. Κάπως έτσι ξεκίνησε η αγάπη μου για τα αστυνομικά θρίλερ, που οδήγησε στο να αποβάλλω σιγά σιγά τον φόβο μου για τα θρίλερ εν γένει, αν και κάποια είδη (βλέπε: θρησκευτικού περιεχομένου) ακόμα αρνούμαι να τα δω! Το γιατί θα στο εξηγήσω άλλη φορά, και ας με κοροϊδέψεις! Φυσικά, άλλη μια σειρά με την οποία παθιάστηκε όλος ο πλανήτης και παρέσυρε και εμένα, ήταν το Game of Thrones (https://www.imdb.com/title/tt0944947/). Τελικά βέβαια, με ξενέρωσε τελείως το τέλος και, εκ των υστέρων, νομίζω ότι δεν άξιζε τον ντόρο.

Από την άλλη, μια εικοσαετία σχεδόν πίσω, είχα πάθει τραλαλά με μια σειρά που δεν έχω βρει άλλον άνθρωπο να την έχει δει... Λεγόταν "24" και πρωταγωνιστής ήταν ο Kiefer Sutherland (https://www.imdb.com/title/tt0285331/?ref_=fn_al_tt_1). Αν δε με απατά η μνήμη μου, δεν παίχτηκε ποτέ στην ελληνική τηλεόραση. Την νοίκιαζα από video club (μη κοροϊδεύεις, 20 χρόνια πίσω δεν έβρισκες ότι ήθελες στο διαδίκτυο)! Μεγάλη ανακάλυψη τα video club, καλό μου ημερολόγιο! Εκείνο μάλιστα ήταν στη γωνία του σπιτιού που εμένα τότε στα Πετράλωνα, και ήταν ηλεκτρονικό! Επέλεγες την ταινία που ήθελες μέσω ενός touch screen, σου έλεγε το ποσό, πλήρωνες και σου έφτυνε το DVD... Ξέρεις τι σημαίνει αυτό;;; Ότι ήταν 24ωρο το μαγαζάκι! Θα στο πω, και ας με πεις "του γιατρού"... Έπαιρνα το DVD, που περιείχε όλη τη σεζόν (24 επεισόδια), καθόμουν και το έβλεπα ολονυχτία και έβγαινα στις 4-5 το πρωί, το επέστρεφα και έπαιρνα το επόμενο! Ναι, ναι, ξέρω τι σκέφτεσαι: "καμένη"! Εντάξει, ρε ημερολόγιο, 26 χρονών ήμουν, άντεχα ακόμα να πηγαίνω άυπνη για δουλειά!

Τώρα που, όχι άυπνη δεν αντέχω να πάω, αλλά ούτε 8 ώρες δεν μου φτάνουν,

ας σε καληνυχτίσω και ας πάω να οριζοντιωθώ! Τα λέμε την επόμενη φορά!

Παρασκευή, 9 Οκτωβρίου 2020

Photo: www.freepik.com

Αγαπητό ημερολόγιο,

Αφού μ' αυτά και μ' αυτά αναγκαστήκαμε να κλειστούμε σπίτι, όχι λόγω καραντίνας (ακόμα τουλάχιστον), αλλά λόγω αφραγκίας, έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο να το διασκεδάζουμε βρε αδερφέ, μη τρελαθούμε μέσα στους 4 τοίχους. Και οκ, καλό το smartphone, μπαίνεις και χαζεύεις, ενημερώνεσαι, χαζογελάς, αλλά κάποια στιγμή το μπουχτίζεις, σε πιάνει το αυχενικό σκυμμένος πάνω από το ματζαφλάρι τόσες ώρες! Άλλωστε πρέπει να δίνεις σαν γονιός το σωστό παράδειγμα στο παιδί. Δε γίνεται να του λες "ασ' το κάτω το ρημάδι, προέκταση του χεριού σου έχει γίνει!" και εσύ να είσαι τα ίδια και χειρότερα!

Καταλήγεις, λοιπόν, όπως είναι φυσικό, να ανοίξεις τηλεόραση... Και σε ρωτάω τώρα εγώ, καλό μου ημερολόγιο, τι να δεις; Reality-σκουπίδια με χαζογκόμενες και ψευτόμαγκες; Δε Νομίζω Τάκη, που έλεγε και μια διαφήμιση. Ειδήσεις; Αφού τα 'παμε, δεν τις αντέχω ρε φίλε! Τρέλα με πιάνει και αναρωτιέμαι γιατί έκανα παιδί, σε τι κόσμο το έφερα και τι κόσμο θα του παραδώσω! Σειρές; ΟΚ, δε λέω, είναι κάνα δύο που παλεύονται για να σκοτώσεις την ώρα σου χωρίς να θέλεις να κουτουλήσεις το κεφάλι σου στα ντουβάρια. Αλλά έχεις τις διαφημίσεις να σου κάνουν τα νεύρα πλεξούδες κάθε 15λεπτο.

Εντάξει, θα είμαι ειλικρινής. Μερικές διαφημίσεις είναι πραγματικά καταπληκτικές! Αν ήξερα ποιοι κατεβάζουν αυτές τις ιδέες, θα τους έδινα συγχαρητήρια! Κάποιες σε συγκινούν, άλλες σε κάνουν να γελάς, με κάποιες σου μένουν οι ατάκες για χρόνια. Το αστείο είναι ότι σου μένουν οι ατάκες μεν, έχεις ξεχάσει το διαφημιζόμενο προϊόν, δε! (βλέπε: "Δε Νομίζω Τάκη", που ανέφερα παραπάνω).

Βάζουν και καμιά ταινία της προκοπής, που και που. Αλλά, φυσικά, τις καλύτερες τις βάζουν 11 η ώρα το βράδυ, μεταξύ Δευτέρας και Πέμπτης. Δε μπορώ να σου περιγράψω πόσο έξαλλη με κάνει αυτό! Ότι τι δηλαδή; Είμαστε όλοι αργόσχολοι και μπορούμε να κάτσουμε μέχρι τις 2 τη νύχτα να την δούμε; Εδώ 11 η ώρα βαράω ντάγκλες! Και αν, πάρα ταύτα, αποφασίσω να κάτσω να τη δω, στο 2ο διάλειμμα για διαφημίσεις έχω γείρει και τον έχω γλυκοπάρει και τελικά, θα ξυπνήσω με κανέναν έντονο ήχο, απλά για να μεταφερθώ στο κρεβάτι πριν γίνω σίγμα τελικό.

Και το ΣΚ που έχουμε κλειστεί μέσα οικειοθελώς, αγαπητό ημερολόγιο, σε ταράζουν στην ελληνική ταινία. Εντάξει, καλές είναι, δε λέω, αλλά νισάφι πΓια! Πάρτε το λίγο αλλιώς, εσείς που βγάζετε το πρόγραμμα! Βάλτε την πρεμιέρα Παρασκευή ή Σάββατο 9-10 η ώρα και αφήστε τις ελληνικές για μεσεβδόμαδα. Που ξέρετε; Μπορεί να εκπλαγείτε! Όλα εγώ θα σας τα λέω;

Νευρίασα τώρα, πάω να κάνω καμιά μακέτα! Άντε γειά!

Δευτέρα, 5 Οκτωβρίου 2020

Photo: www.freepik.com

Αγαπητό ημερολόγιο,

Θυμάσαι τις προάλλες που σου έλεγα ότι πήραν φωτιά τα πληκτρολόγια να ψάχνω το θέμα του blog; Εντάξει, δεν είναι ότι δεν είχα διαβάσει ποτέ μου blog ξανά, αλλά θέλεις να δεις πολλά για να έχεις μια πιο σφαιρική άποψη, όσο να πεις. Η αλήθεια είναι ότι δεν τα πήγα και πολύ καλά στο στήσιμο. Κάπου τα 'κανα σαλάτα με τις γραμματοσειρές (γραφίστρια σου λέει μετά!), αλλά και αυτά τα ευλογημένα τα site κατασκευής ιστοσελίδων, αλλιώς σου τα δείχνουν στην προεπισκόπηση, αλλιώς μετά! Μετά όμως είναι αργά για δάκρια, κουκλίτσα μου!

Το άλλο πρόβλημα με το οποίο ήρθα αντιμέτωπη είναι το φλου blog αυτό καθαυτό (φοβερή ιδέα, μπράβο κορίτσι μου!). Όπως αντελήφθην, αν δεν έχεις συγκεκριμένη θεματολογία, δεν ξέρεις τι SEO (Search Engine Optimization) να βάλεις για να βγαίνει στο Google search το ρημάδι το blog σου. Οπότε, κατά πως το κόβω, και αυτό το εγχείρημα θα είναι άλλο ένα ναυάγιο στη ζωή μου... Πολλά τα ναυάγια, οπότε μάλλον δεν κάνω για καπετάνιος, αλλά ας αφήσουμε να το δείξει η νεκροψία αυτό, καθότι η Ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!

Τέλος πάντων, ξεφύγαμε από το θέμα μας, το οποίο ήταν τα blog. Υπάρχουν άπειροι εκεί έξω που βγάζουν χρήμα με το τσουβάλι, youtubers, Instagram influences (ή trend setters όπως μετονομάστηκαν προσφάτως), bloggers, tiktokers και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Θέματα; Make up, lifestyle, ταξίδια, μόδα, gamers, χιουμοριστικά σκετσάκια και χορογραφίες. Το μακιγιάζ είναι ένα πάθος που απέκτησα και εγώ τα τελευταία χρόνια, αλλά γι' αυτό θα μιλήσουμε άλλη φορά. Με το lifestyle και τη μόδα δεν το 'χω καθόλου, όχι από επιλογή απαραίτητα, αλλά και αυτό είναι άλλη μια μεγάλη συζήτηση για μια άλλη μέρα. Ταξίδια; Ποιος δεν θα 'θελε να γυρνάει τον κόσμο και να πληρώνεται γι' αυτό; Αλλά, φαντάζομαι, ότι πρώτα πρέπει να πληρώσεις από την τσέπη σου, πριν αρχίσει να σε πληρώνει όλο αυτό. Οπότε, ούτε να το σκεφτώ, καλό μου ημερολόγιο! Εδώ δεν τολμώ να πάω μέχρι την πλατεία για ένα ποτό, τα ταξίδια με μάραναν! Και τέλος, οι Gamers... Μπράβο στα παιδιά που βρήκαν τρόπο να κονομάνε κάνοντας live streaming την διασκέδασή τους, αλλά "I'm too old for this shit", όπως λένε και στο χωριό μου!

Τυχεροί, οι άνθρωποι που βρήκαν έτσι αβασάνιστα το σκοπό τους σ' αυτή τη ζωή. Τους θαυμάζω και τους ζηλεύω!

Εν πάσει περιπτώσει, η αλήθεια είναι ότι κυρίως ενημερωτικά blog διαβάζω μιας και δεν θέλω να βλέπω ειδήσεις καθότι ψυχοπλακώνομαι, και μαμαδομπλόγκ. Το queen.gr έχει συχνά πυκνά ενδιαφέροντα και καλογραμμένα άρθρα, όπως και το mama365.gr. Την Πηνελόπη Αναστασοπούλου (ladylike.gr) την αγαπώ, ίσως γιατί ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία μου ως "untraditional εργαζόμενη-σύζυγος-μάνα". Τους travel bloggers δεν τους παρακολουθώ γιατί στεναχωριέμαι κάθε φορά που συνειδητοποιώ ότι δεν θα επισκεφθώ ούτε το απειροελάχιστο των χωρών που ονειρευόμουν μικρή. Παρ' όλα αυτά, το athensvoice.gr (https://www.athensvoice.gr/life/travel/abroad/453228_12-ellines-travel-bloggers-gia-na-akoloythiseis-os-tin-alli-akri-toy) έχει κάνει μια πολύ ωραία παρουσίαση 12 Ελλήνων travel bloggers, για να πάρει κανείς μια γεύση, ή να πάθει μια κατάθλιψη, ανάλογα.

Αυτά για σήμερα, αγαπητό ημερολόγιο, σ' αφήνω τώρα να πιάσω καμιά κατσαρόλα, γιατί καλό το blogging, αλλά δεν τρώγεται!

Φιλάκια!