Τρίτη, 13 Οκτωβρίου 2020

Photo: freepik.com

Αγαπητό ημερολόγιο,

Την προηγούμενη φορά σου είπα τον πόνο μου για την τηλεόραση. Όταν μου πέρασε η τσαντίλα, συνειδητοποίησα ότι εστίασα στα κακά της τηλεόρασης, και αυτό είναι άδικο, αφού υπήρξαν σειρές που έχω αγαπήσει, και δεν είμαι η μόνη, νομίζω!

Με αφορμή τις φήμες που μιλούν για επανένωση - για ένα τελευταίο επεισόδιο - θέλω να σου πω για το "Friends", τ' αγαπημένα μου "Φιλαράκια" (μπορείτε να δείτε όλα τα επεισόδια εδώ: https://www.imdb.com/title/tt0108778/). Πόσο την έχω αγαπήσει, πόσο έχω γελάσει, πόσες φορές την έχω ξανά δει, δεν μπορώ να σου περιγράψω. Οικογενειακώς δηλαδή, μάνα και αδέρφια. Μιλάμε με ατάκες της σειράς, συνεννοούμαστε με χειρονομίες της παρέας, στέλνουμε gif στην ομαδική συνομιλία στο viber από επικές στιγμές της εκπομπής. Έχουμε ταυτιστεί με τους πρωταγωνιστές, μάλιστα κοροϊδεύουμε τη μάνα και την αδερφή μας, γιατί έχουν τόσα OCD (https://en.wikipedia.org/wiki/Obsessive%E2%80%93compulsive_disorder) που θυμίζουν Monica! Νομίζω πως είναι μακράν η καλύτερη σειρά όλων των εποχών, και ανυπομονούμε όλοι μας να δούμε το reunion, 16 χρόνια μετά την τελευταία σεζόν.

Για να μη με πεις και ξενομανή, όμως, πρέπει να σου πω ότι αγάπησα πολύ και το ελληνικό "Στο Πάρα Πέντε". Τόσο, μάλιστα, που έπεισα την κόρη μου να κάτσει να τη δει (YouTube: Greek Series) και ξετρελάθηκε κι εκείνη. Ήταν για εμένα το ελληνικό "Φιλαράκια", με εξίσου πολύ γέλιο και αξέχαστες ατάκες που χρησιμοποιώ μέχρι σήμερα. Π.χ., μου είναι αδύνατον να μην πω "ένα Πατήσι εδώ, ένα Πατήσι εκεί" κάθε φορά που κάποιος θα αναφέρει τα Πατήσια!

Για πολλά χρόνια παρακολουθούσα ανελλιπώς όλα τα CSI (Las Vegas, Miami, New York) και το Criminal Minds (παίζει στο Netflix και στο https://www.tvopen.gr/, αλλά μπορείτε να το βρείτε και στο https://www.imdb.com/title/tt0452046/). Με ενθουσιάζει η επιστήμη και οι γνώσεις που κρύβονται πίσω από την εξιχνίαση ενός εγκλήματος, όπως και ο τρόπος που σκέφτονται, ώστε να καταφέρουν να βρουν τον δολοφόνο. Κάπως έτσι ξεκίνησε η αγάπη μου για τα αστυνομικά θρίλερ, που οδήγησε στο να αποβάλλω σιγά σιγά τον φόβο μου για τα θρίλερ εν γένει, αν και κάποια είδη (βλέπε: θρησκευτικού περιεχομένου) ακόμα αρνούμαι να τα δω! Το γιατί θα στο εξηγήσω άλλη φορά, και ας με κοροϊδέψεις! Φυσικά, άλλη μια σειρά με την οποία παθιάστηκε όλος ο πλανήτης και παρέσυρε και εμένα, ήταν το Game of Thrones (https://www.imdb.com/title/tt0944947/). Τελικά βέβαια, με ξενέρωσε τελείως το τέλος και, εκ των υστέρων, νομίζω ότι δεν άξιζε τον ντόρο.

Από την άλλη, μια εικοσαετία σχεδόν πίσω, είχα πάθει τραλαλά με μια σειρά που δεν έχω βρει άλλον άνθρωπο να την έχει δει... Λεγόταν "24" και πρωταγωνιστής ήταν ο Kiefer Sutherland (https://www.imdb.com/title/tt0285331/?ref_=fn_al_tt_1). Αν δε με απατά η μνήμη μου, δεν παίχτηκε ποτέ στην ελληνική τηλεόραση. Την νοίκιαζα από video club (μη κοροϊδεύεις, 20 χρόνια πίσω δεν έβρισκες ότι ήθελες στο διαδίκτυο)! Μεγάλη ανακάλυψη τα video club, καλό μου ημερολόγιο! Εκείνο μάλιστα ήταν στη γωνία του σπιτιού που εμένα τότε στα Πετράλωνα, και ήταν ηλεκτρονικό! Επέλεγες την ταινία που ήθελες μέσω ενός touch screen, σου έλεγε το ποσό, πλήρωνες και σου έφτυνε το DVD... Ξέρεις τι σημαίνει αυτό;;; Ότι ήταν 24ωρο το μαγαζάκι! Θα στο πω, και ας με πεις "του γιατρού"... Έπαιρνα το DVD, που περιείχε όλη τη σεζόν (24 επεισόδια), καθόμουν και το έβλεπα ολονυχτία και έβγαινα στις 4-5 το πρωί, το επέστρεφα και έπαιρνα το επόμενο! Ναι, ναι, ξέρω τι σκέφτεσαι: "καμένη"! Εντάξει, ρε ημερολόγιο, 26 χρονών ήμουν, άντεχα ακόμα να πηγαίνω άυπνη για δουλειά!

Τώρα που, όχι άυπνη δεν αντέχω να πάω, αλλά ούτε 8 ώρες δεν μου φτάνουν,

ας σε καληνυχτίσω και ας πάω να οριζοντιωθώ! Τα λέμε την επόμενη φορά!