Δευτέρα, 2 Νοεμβρίου 2020

Λατρεμένο μου ημερολόγιο,

Την τελευταία φορά σου μιλούσα για τα καλά της τηλεργασίας, αλλά δεν σου είπα τι επάγγελμα κάνω. Εγώ, λοιπόν, είμαι γραφίστρια, και σαν γραφίστρια θέλω να σου εξηγήσω τι εστί γραφίστας, διότι πολύς κόσμος το έχει λίγο μπερδεμένο στο κεφάλι του. Ο γραφίστας δεν είναι γραμματέας, δεν είναι κάποιος που γράφει ή δακτυλογραφεί κείμενα και δεν είναι ότι άλλο φλου έχεις στο κεφάλι σου!

Σύμφωνα με το wikipedia λοιπόν "η ειδικότητα της γραφιστικής ανήκει στις εφαρμοσμένες τέχνες και γραφίστας είναι ο σχεδιαστής και δημιουργός πρωτότυπων εικόνων, λογοτύπων, σχεδίων γραμματοσειρών και κειμένων, καθώς όλων των συνδυασμών τους σε ένα αποτέλεσμα τέτοιο που να είναι ικανό να αναπαραχθεί με τις γνωστές τεχνικές μεθόδους αναπαραγωγής σε πολυάριθμα αντίτυπα. Είναι ο δημιουργός του πρωτότυπου κάθε εντύπου (και ηλεκτρονικής αναπαράστασης) εικόνας/σχεδίου ή και πολλές φορές κινούμενης εικόνας/σχεδίου. Κάποιες φορές η γραφιστική είναι ένα αρμονικό αποτέλεσμα σύνθεσης της τυπογραφίας με εικαστικά στοιχεία (φωτογραφία, εικονογράφηση) που όλα είναι δημιουργήματα ενός και μόνο ανθρώπου με αυτή την ειδικότητα.

Ακόμη, ο γραφίστας εργάζεται σε συνθήκες γραφείου αλλά μπορεί και να επιμελείται την εκτυπωτική διαδικασία της εργασίας του. Η συνεχής του προσπάθεια για καλύτερο δημιουργικό αποτέλεσμα, όπως και τα στενά χρονικά περιθώρια, που πολλές φορές έχει, για την ολοκλήρωση μιας δουλειάς, είναι στοιχεία που τον καταπονούν σωματικά και πνευματικά. Μπορεί να του δημιουργηθούν προβλήματα στην όραση από την συνεχή χρήση του Η/Υ. Η δημιουργική διάθεση, η φαντασία, η μεθοδικότητα και η υπομονή είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του γραφίστα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στο επάγγελμα του γραφίστα είναι ότι η αξία του αποτελέσματος είναι υποκειμενική, και είναι πιθανό να αντιπαρατεθεί η γνώμη του δημιουργού με εκείνη του πελάτη, με φυσική συνέπεια και το ωράριό του να πάψει να είναι κανονικό. Για να είναι δηλαδή κανονικό το ωράριό του οφείλει να ικανοποιεί η εργασία του τις επιθυμίες του πελάτη. Αυτό συχνά έρχεται σε σύγκρουση και με την έννοια της ίδιας της δημιουργικότητας επειδή καθιστά τον γραφίστα απλά εκτελεστή ιδεών του πελάτη του".

Όλα αυτά τα λέει το wikipedia. Φαντάσου, μέχρι κι αυτό υποστηρίζει το δράμα μας! Κάτι άλλο που υποστηρίζει το δράμα μας, είναι η ομάδα "Ιστορίες Γραφιστικής Τρέλας" στο facebook, όπου μπαίνουμε όλοι οι συνάδελφοι και λέμε τον πόνο μας, ζητάμε βοήθεια και ενημερωνόμαστε για νέες γραμματοσειρές, προγράμματα κλπ. Και κάπου εδώ θα σου παραθέσω την περίληψη (έχω αφαιρέσει μερικά, γιατί δεν τα καταλαβαίνεις αν είσαι εκτός επαγγέλματος) ενός post που έκανα που έκανα στην ομάδα στα τέλη του 2015, αφού σημείωνα όλη τη χρονιά τα κουλά που άκουγα από πελάτες:

ΠΑΠΑΡΟΛΟΓΙΟ 2015

1) Δεν ξέρουμε πως να συντάξουμε το κείμενο για το τρίπτυχο που θα μπει μαζί με τους λογαριασμούς (νερού, σε νησί). Δεν μπορείτε να εμφακελώσετε τους λογαριασμούς και όταν το ετοιμάσουμε να ανοίξετε τους φακέλους και να βάλετε και αυτά μέσα για να μην καθυστερούμε;

2) Μήπως δεν μου έρχεται το mail γιατί δεν είμαι στον υπολογιστή;

3) Έχω 500 ευρώ, πόσα φυλλάδια παίρνω;

4) Πότε θα πάρω τα αυτοκόλλητα? (δεν έχει δώσει οκ στη μακέτα, δεν έχει στείλει τηλέφωνα και διευθύνσεις που θέλει να μπουν πάνω)

5) Mail: Καλημέρα, ήρθε η ώρα για νέα μακέτα τιμολογίων με τα νέα στοιχεία. Πείτε μου τι ακριβώς θέλετε. Βούλα. (ούτε ποια είναι, ούτε από ποια εταιρεία, ούτε τι τιμολόγια, τίποτα... ΚΕΝΟ).

6) Γραφίστας: έχετε έτοιμο εικαστικό; – Πελάτης: ναι εδώ το έχω. – Γραφίστας: θα μας το στείλετε με ένα mail να βεβαιωθούμε ότι είναι οκ προς εκτύπωση; – Πελάτης: Μα δεν μπορώ να σας το στείλω με mail, το τυπωμένο έχω εδώ μπροστά μου…

7) Μήπως ξέρεις που βρίσκονται τα φανελάκια μου; Εγώ: Μισό να δω την μπουγάδα...

8) Πελάτης: Θέλω να μου κάνετε τιμολόγια σε Α3... Εγώ: Σιγά μη τα τυπώσουμε και σε σεντόνια. (Για τους μη γνώστες, Α3 είναι τα 2 Α4 μαζί...)

9) Άγνωστη πελάτισσα παίρνει τηλέφωνο στις 5.10: έχω έτοιμο εικαστικό για μπλοκ αυτογραφικά 50φυλλα 4χρωμα 2 όψεις Α4, θέλω 100 μπλοκ, μπορώ να τα έχω σήμερα;;; (γιατί ως γνωστόν, στον κλάδο μας όλα γίνονται μαγικά με το πάτημα ενός κουμπιού)

10) Πελάτης (στις 2μ.μ.): Θέλω 800αφίσες 70Χ100 4χρωμες, σήμερα στις 5 αλλά δε ξέρω τι ώρα θα είναι έτοιμο το εικαστικό για να σας το στείλω...

11) Μέσα στη τιμή που με χρεώσατε για τη δημιουργία λογοτύπου συμπεριλαμβάνεται και η κατοχύρωσή του στο εμπορικό επιμελητήριο;;; (εννοείται φίλε μου, και τα έξοδα του δικηγόρου μη σου πω!)

Λοιπόν, φίλε πελάτη, να σου εξηγήσω τα εξής: Ο γραφίστας δεν τα κάνει όλα μαγικά πατώντας 2 κουμπιά! Σοκαριστικό ε; Κάποιες φορές χρειάζεται και επιπλέον χρόνο για να του έρθει έμπνευση. Επίσης, ακόμα και αν καταφέρει να σου παραδώσει τη μακέτα που θες σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να πληρωθεί και ψίχουλα αφού του πήρε μόνο 2 ώρες. Έχε υπόψη σου ότι μπορεί να του πήρε 20 χρόνια για να μάθει να το κάνει αυτό σε 2 ώρες. Τον πληρώνεις και για την ιδέα του και για την τεχνογνωσία του! Αν είναι όλα τόσο εύκολα γιατί δεν τα κάνεις μόνος σου; Και φίλε πελάτη, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δίνεις αδιαμαρτύρητα 50αρικα σ' έναν ηλεκτρολόγο ή υδραυλικό που θα έρθει να ασχοληθεί μισή ώρα με κάτι που δεν ξέρεις να φτιάξεις μόνος σου, κι άλλα 50αρικα στην κοπέλα που θα σου κάνει τα νύχια, την κομμώτρια που θα σου κάνει μπούκλες το μαλλί ή την make up artist που θα σε βάψει αλλά ζορίζεσαι να βάλεις το χέρι στην τσέπη όταν ο γραφίστας έβγαλε τα μάτια του Χ ώρες για να σου δημιουργήσει το λογότυπο για την επιχείρησή σου, ένα λογότυπο που θα χρησιμοποιήσεις παντού και για πάντα και που θα είναι η εικόνα της δουλειάς σου προς τα έξω. Και ακόμη, φίλε πελάτη, μην λες στον γραφίστα παπαρίτσες του τύπου "εγώ θα σε κάνω διάσημο / θα σου στείλω πολλούς πελάτες / θα αναδείξω το έργο σου σε χιλιάδες κόσμο" κλπ. Σε κανέναν δεν αρέσει να δουλεύει τσάμπα και να πληρώνεται με υποσχέσεις. Και με τις υποσχέσεις που θα του δώσεις, ο γραφίστας δεν μπορεί να πληρώσει ενοίκιο, σουπερμάρκετ και λογαριασμούς. Πρέπει κάπως να ζήσει κι αυτός! Αν εσύ τώρα ξεκινάς την δουλειά σου και είσαι στρυμωγμένος οικονομικά, τον γραφίστα δεν τον ενδιαφέρει, όπως δεν ενδιαφέρει τον λογιστή, τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού που νοίκιασες, τον προμηθευτή, τον υπάλληλό σου κλπ. Και όταν εσένα η δουλειά σου θα πιάσει και θα αποδίδει, δεν νομίζω ότι θα πεις "μωρέ, τώρα που κονομάω, ας πάω να πληρώσω και το κορόιδο που μου έφτιαξε τσάμπα το σήμα μου". Και αν τελικά συμφωνήσει να σου κάνει κάτι αφιλοκερδώς, γιατί τον εκβίασες ψυχολογικά (είμαι η κουμπάρα της αδερφής σου / είμαι ο κολλητός σου / είμαι η αγαπημένη ανιψιά της τριτοξαδέρφης της μάνας σου κ.λπ.), διάλεξε μία από τις ρημαδοπροτάσεις που θα σου κάνει και βούλωσέ το! Μην έχεις και απαιτήσεις και αρχίζεις τα ξινά τύπου "μμμ δεν ξέρω, κάτι του λείπει", "μήπως να το δούμε πιο minimal;" "δεν είναι εγώ, ρε παιδί μου" και άλλα τέτοια χαριτωμένα, διότι "σου χαρίζουν γάιδαρο και τον κοιτάς στα δόντια", που λέει ο σοφός λαός.

Θέλω τέλος να σου πω, φίλε πελάτη, ότι ο ξάδερφός σου (γνωστός στον κλάδο και ως ξαδερφίστας) που ξέρει λίγο photoshop ΔΕΝ είναι γραφίστας. Αν πήγες σ' αυτόν να σου φτιάξει λογότυπο, αφίσα, κάρτα ή το κέρατό μου το τράγιο, μην σκίζεις τα ιμάτιά σου όταν μετά ο κανονικός γραφίστας σου πει ότι αυτό το πράγμα δεν μπορεί να τυπωθεί, δεν μπορεί να γίνει ταμπέλα κ.λπ., και ότι για να γίνει αυτό θα πρέπει να ξανά σχεδιαστεί από την αρχή, και άρα να χρεωθείς extra. Ότι πληρώνεις παίρνεις φίλε μου! Σεβάσου την δουλειά του, όπως θέλεις να σέβονται και την δική σου! Και μελέτησε λίγο την φωτό πάνω, όλα δικά σου δεν γίνεται!

Αυτά!

Σάββατο, 31 Οκτωβρίου 2020

Photo: freepik.com

Αγαπητό ημερολόγιο,

Τις προηγούμενες μέρες (πριν την χτεσινή ανακοίνωση των νικητών για το giveaway) σου γκρίνιαζα για τον κορωνοϊό και για την ζούγκλα της ασφάλτου. Και αυτό με φέρνει στο σημερινό θέμα για το οποίο θα ζαλίσω τ' αυτιά: την τηλεργασία. Μιλάμε για ΜΕΓΑΛΗ ανακάλυψη! Πρέπει να είναι η μεγαλύτερη χαρά της εργαζόμενης μάνας και συζύγου. Ή, τουλάχιστον, θα έπρεπε να είναι.

Λόγω της όλης κατάστασης με τον κώλο - ιό, οι επιχειρήσεις που έχουν υπαλλήλους γραφείου, υποχρεούνται να βγάλουν το 40% σε τηλεργασία, τουτέστιν εργασία από το σπίτι. Το έζησα βέβαια και στο lockdown... Όνειρο! Τι χαρά είναι τούτη, να μην ξυπνάς σαν την τρελή κάθε πρωί να σημαιοστολιστείς και να βαφτείς για να πας στο γραφείο. Φοράς ότι να 'ναι, πας το παιδί σχολείο, γυρίζεις σπίτι και μέχρι να πάει 9 και να πιάσεις δουλειά, προλαβαίνεις να απλώσεις το πλυντήριο που έβαλες τη νύχτα, ή να αδειάσεις το πλυντήριο πιάτων, να πλύνεις τα πιάτα, να στρώσεις κρεβάτια...

Μετά παίρνεις το καφεδάκι σου, στρώνεσαι στον υπολογιστή, βάζεις τη μουσικούλα που γουστάρεις, συνδέεσαι με τον υπολογιστή του γραφείου και κάνεις τη δουλίτσα σου. Όχι ότι στο γραφείο δεν μπορώ να πιώ καφέ, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να ακούσω μουσική (κανείς δεν ακούει αυτά που ακούω! το κλασικό δράμα του rock/heavy metal) και δεν μπορώ να καπνίσω όσο δουλεύω, το οποίο με τσιτώνει όταν πνίγομαι στη δουλειά. Και όταν έχεις κενό από τη δουλειά (περιμένοντας απαντήσεις από πελάτες), σηκώνεσαι, βάζεις το φαΐ να γίνεται, ρίχνεις κάνα σκούπισμα - σφουγγάρισμα... Συνεχίζεις δουλειά - σταματάς για φαγητό - συνεχίζεις - σταματάς, πας να πάρεις εσύ η ίδια το παιδί σου από το σχολείο και πάει λέγοντας. You get the point, που λένε και στο χωριό μου. Και το κυριότερο, δεν είσαι με το ρολόι στο χέρι, 5 η ώρα να γίνεις μπουχός από το γραφείο για να προλάβεις να πάρεις το παιδί απ' όπου το έχεις παρκαρισμένο και να τρέχεις πανικόβλητη να το πας αγγλικά, χορό η όποια άλλη δραστηριότητα. Μπορείς να δουλέψεις ότι ώρα σε βολεύει, χωρίς κανένα άγχος.

Νομίζω ότι είναι win-win κατάσταση για εργοδότες και εργαζόμενους. Τουλάχιστον εγώ δεν είχα πρόβλημα να δουλέψω σαββατοκύριακο, να δουλέψω μέχρι τις 11 το βράδυ, οτιδήποτε. Και σκασίλα μου να πληρωθώ έξτρα από τη στιγμή που έχω ευέλικτο πρόγραμμα που μου επιτρέπει να είμαι συνεπείς και στις υπόλοιπες υποχρεώσεις μου στο σπίτι και στην οικογένειά μου. Τουλάχιστον εγώ έτσι το βλέπω. Οπότε να και κάτι θετικό που βγήκε από όλη αυτή την κορωνοϊστορία. Ξέρω ότι δεν θα κρατήσει για πάντα και ότι απέχουμε πολύ από το να φτάσουμε σ' αυτό το εργασιακό επίπεδο, όμως όσο κρατήσει θα το απολαύσω με όλο μου το είναι.

Είναι τόσο όμορφο να μπορείς να πηγαίνεις να παίρνεις το παιδί σου από το σχολείο και να γλιτώνεις από τις ενοχές ότι το φορτώνεις αλλού και ότι μεγαλώνει σαν αδέσποτο. Να έχεις αυτό το μισάωρο να μιλήσεις μαζί του για το πως ήταν η μέρα του πριν στρωθεί πάλι στο διάβασμα. Να κάνεις τα ψώνια σου το πρωί και όχι σχολώντας σαν την τρελή. Να έρχεται το Σάββατο και το σπίτι σου να μην είναι σαν βομβαρδισμένο τοπίο, αλλά καθαρό και συμμαζεμένο, ώστε να έχεις χρόνο να κάνεις άλλες δουλειές που παραμελείς γιατί δεν προλαβαίνεις, όπως το να ανέβεις στη σκάλα και να ξεσκονίσεις τα φωτιστικά, λέω εγώ τώρα τυχαία ένα παράδειγμα...

Και μέσα σε οοοόλα αυτά, γλιτώνεις τα πολλά σούρτα-φέρτα με το αμάξι, τον παραλογισμό που συναντάς στο δρόμο, τον κίνδυνο να σου σπάσουν τα νεύρα πρωί πρωί, το ενδεχόμενο να βρίσεις κάποιον ανισόρροπο που θα κατέβει να σε πλακώσει στο ξύλο και συνεπώς, τον ψυχολόγο και τα lexotanil! Τι σου έλεγα;;; Win - win η κατάσταση!

Ξέρω ότι πολλές μαμάδες που έχουν βγει σε τηλεργασία από τον Μάρτιο, έχουν εκνευριστεί και θέλουν να γυρίσουν στο γραφείο. Λίγο γιατί βαρέθηκαν να είναι με τις φόρμες όλη μέρα στο σπίτι και θέλουν λίγο να ντυθούν και να σημαιοστολιστούν και λίγο γιατί βαρέθηκαν όλη μέρα στο σπίτι με τα κουτσούβελα να τις τρελαίνουν! Δεν ξέρω και εγώ μακροπρόθεσμα αν θα άλλαζα γνώμη για την τηλεργασία, δεν παίρνω και όρκο. Όμως, βρε κορίτσια, σημαιοστολιστείτε για να πάτε μια βόλτα και αφιερώστε χρόνο στα παιδιά σας, τώρα που μπορείτε! Σε λίγα χρόνια θα μεγαλώσουν, θα σουρτουκεύουν με τις παρέες τους και το σπίτι θα είναι ξενοδοχείο για μπάνιο, ύπνο και φαγητό. Απολαύστε το όσο κρατήσει και μην παραπονιέστε!

Αυτά για σήμερα! See you later alligator!

Παρασκευή, 30 Οκτωβρίου 2020

Photo: freepik.com

Αγαπητό ημερολόγιο,

Ο διαγωνισμός για τα βιβλία έληξε και για να γιορτάσουμε τον ένα μήνα ύπαρξής μας, ανακοινώνουμε σήμερα την τυχερή! Η κλήρωση έγινε, όπως είπαμε, με το random number generator της Google. Πριν ανακοινώσουμε όμως την νικήτρια, θέλω να ευχαριστήσω τις εξής 3 φίλες που συμμετείχαν! Δεν απογοητεύομαι που ήταν μόνο τρεις, σ' έναν κόσμο που ελάχιστοι πλέον διαβάζουν βιβλία και οι περισσότεροι προτιμάνε να ξεκουτιένονται στα social, δεν περίμενα κάτι άλλο από ένα blog που μόλις έκανε τα πρώτα του βήματα! Αφού ο διαγωνισμός είχε μόνο τρεις συμμετοχές, αν οι δύο δεν είχαν διαλέξει ακριβώς τα ίδια βιβλία, θα έπαιρναν και οι τρεις τα βιβλία που διάλεξαν! Αλλά τώρα θα δώσω στις δύο. Δεν τράβηξα βίντεο την κλήρωση γιατί ήταν τουλάχιστον γελοίο με 3 νούμερα μόνο...

Η αλήθεια είναι ότι δεν φανταζόμουν ότι σε μόλις έναν μήνα θα είχαμε 68 φίλους, έστω και "εικονικούς" που έκαναν like στη σελίδα στο facebook και ας μην έχουν διαβάσει ούτε μισό άρθρο! Εύχομαι κάποτε να βρίσκουν τα άρθρα μου αρκετά ενδιαφέροντα ή διασκεδαστικά ώστε να τα διαβάζουν, έστω και αυτοί οι 68!

Ας μην πολυλογώ όμως και σας κρατάω σε αγωνία! Ο νικητής είναιιιιιιι (drum roll please!) η ΑΙΜΙΛΙΑ ΜΠΟΥΡΔΑΚΗ, που επέλεξε τα βιβλία "ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ" και "Η ΚΥΡΙΑ ΑΓΚΑΛΙΤΣΑ"! Κάπου εδώ θα σου ζητούσα φίλη μου να στείλεις με μήνυμα τα προσωπικά σου στοιχεία, αλλά θα στα στείλω στην δουλειά σου, που και την διεύθυνση ξέρω, και ότι είσαι εκεί όλη μέρα ξέρω! Η Αιμιλία είναι ο νικητής που έβγαλε λοιπόν η κλήρωση. Οι άλλες δύο που μπήκαν στον κόπο να δηλώσουν συμμετοχή είναι η ΧΑΡΑ ΔΡΑΓΑΣΗ και η ΑΛΕΞΙΑ ΚΙΟΡΤΕΒΕ, που διάλεξαν ακριβώς τα ίδια βιβλία: "ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΔΕΝ ΦΟΡΑΝΕ ΝΥΦΙΚΟ" και "ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΓΚΙΟΥΛΙΒΕΡ". Ξανά έκανα κλήρωση ανάμεσα στις δύο τους λοιπόν και βγήκε η ΑΛΕΞΙΑ, οπότε εκείνη θα είναι η δεύτερη νικήτριά μας! ΧΑΡΑ, σ' ευχαριστώ για την υποστήριξη και επιφυλάσσομαι!

Καλή ανάγνωση κορίτσια!