Σάββατο, 3 Απριλίου 2021

Photo: www.canva.com

Αγαπητοί αναγνώστες,

Ξέρω ότι το θέμα της δουλειάς μου το έχω θίξει και παλιότερα, τον Νοέμβριο συγκεκριμένα, που είχα ίσα με 5 αναγνώστες, μπορεί να λέω και πολύ... Μου φαίνεται ότι έχει περάσει μια ολόκληρη ζωή από τότε, οπότε σήμερα θέλω να επανέλθω με ένα τόπικ αφιερωμένο αποκλειστικά στους τσαμπαντζήδες. Ιτς μάι φάκιν μπλογκ αντ αιλ μπιτς ιφ αι γουαντ του, εκ του it's my party and I'll cry if I want to της Lesley Gore (αν δεν την ξέρετε την κυριούλα, ίσως ανήκετε σε λάθος γενιά ή δεν έχετε μουσική παιδεία... Just saying). Τώρα λοιπόν που έχω ίσαμε 400 followers στο φέισμπουκ, άσχετα αν με διαβάζουν ακόμα οι ίδιοι 5 ή λιγότεροι, θα το ξανά πούμε το παραμύθι γιατί το έχω φρέσκο και με τρώει.

Για μένα λοιπόν υπάρχουν πολλές κατηγορίες τσαμπαντζήδων. Είναι το σόι, οι φίλοι/γνωστοί, οι θασεκάνωφέιμουςμάναμου και προσθέστε όποιον άλλον θέτε. ΟΚ, εννοείται ότι στους συγγενείς πρώτου βαθμού θα κάνεις τσάμπα λογότυπο, όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί γουστάρεις και γιατί νιώθεις και μία υποχρέωση που σε ανέχονται θέλοντας και μη τόσα χρόνια. Σου έχουν σταθεί στα δύσκολα, έχουν ανεχτεί την γκρίνια σου και τα drama-queen ξεσπάσματά σου όταν είχες φτάσει πάτο και έσκαβες να πας πιο χαμηλά. Είναι αυτά τα πρότζεκτ που θα βάλεις όλη σου την αγάπη και θα βγει κάτι καλό τελικά, γιατί δεν το κάνεις για τα χρήματα, αλλά για την τέχνη βρε αδερφέ. Και είναι και αυτοί που δεν θα στα κάνουν αερόστατα -με το σ'μπάθειο- με τα "να το δούμε και σε Φολεγανδρί χρώμα", "μήπως δεν ταιριάζει η γραμματοσειρά", "μήπως αντί για σήμα μελισσούλα να σου στείλω φωτό το καναρίνι μου να το κάνεις σκίτσο" και άλλα τέτοια χαριτωμένα, όπου αναγκάζεσαι να λες "ναι φυσικά", ενώ μέσα σου εύχεσαι να ψοφήσει το καναρίνι τους και όποιο άλλο πουλί έχουν στο σπίτι, αέρος-εδάφους (you know what I mean). Γιατί εκτιμούν τον κόπο σου προφανώς. Ή επειδή σε έχουν ακούσει να παραληρείς, ρίχνοντας κατάρες σε άλλους πελάτες και έχει φοβηθεί το μάτι τους. Άνευ σημασίας, το αποτέλεσμα μετράει!

Μία τέτοια κατάσταση έζησα προσφάτως με την αδερφή μου, που με την καραντίνα και κλεισμένη στο σπίτι το έριξε στο πλέξιμο με βελονάκι και έχει πάθει παράκρουση. Μαζευόμαστε στη μάνα για σκ και εκείνη αν δεν τρώει, δεν κοιμάται ή δεν παίζουμε total mania (αν σας αρέσουν τα επιτραπέζια, αυτό και το taboo είναι μακράν τα καλύτερα που έχω παίξει ποτέ), είναι με τα βελονάκια στο χέρι. Αποφάσισε λοιπόν η αδερφή μου (ναι είναι η ίδια τρελή που σας έλεγα παλιά στο Τέξας, με τα καλλυντικά), να στήσει μαγαζάκι γωνία στο Etsy. Αφού καταφέραμε να καταλήξουμε σε ένα όνομα που εγώ θεωρώ πιασάρικο αλλά να καλύπτει παράλληλα και τα ατελείωτα OCD της (του γιατρού μιλάμε τώρα, όχι μ@λακίες), της έφτιαξα 5-6 λογότυπα να διαλέξει, διάλεξε κατευθείαν το ένα και that's all folks. Ούτε "θέλω χρώμα μανιταρί βορείου Ελλάδος", ούτε "να κάνουμε σήμα τον γιο μου", ούτε τίποτα. Μετά τσακωθήκαμε για να την πείσω ότι πρέπει να έχει σόσιαλ μίντια να προωθεί το μαγαζάκι, γιατί έτσι κουτουρού, σιγά μη σταυρώσει πελάτη. Βλέπετε δεν έχει σόσιαλ το κορίτσι, δεν τα θέλει, πράγματα του σατανά, ου σιξ σιξ σιξ. Με το δίκιο της. Εν πάσει περιπτώσει, φτιάξαμε και τα σόσιαλ (ακολουθήστε την ντε σε φέισμπουκ και ίνσταγκραμ), πετάει η ομάδα, η Παναγιά μαζί της τώρα! Μου υποσχέθηκε ότι κάποια στιγμή θα σας πλέξει ένα κάτι τις να το κάνουμε giveaway, οπότε αναμείνατε στο ακουστικό σας.

Photo: www.geckoandfly.com

Μετά στα καπάκια έσκασε μύτη ένας φίλος που ήθελε λογότυπο για την καινούργια του μπίζνα, δεν έχει μαντήλι να κλάψει γιατί καίει τα λεφτά του ακόμα σε αυτοκίνητα και γκάτζετ -σαν να είμαστε ακόμα στο 2005 νιώθω όταν μιλάω μαζί του- αφού δεν έχει αποφασίσει ακόμα να το πάρει το κορίτσι να νοικοκυρευτεί, να δω αν θα του μένουν μετά για αυτοκίνητα και 5 οθόνες στον υπολογιστή και δεν ξέρω 'γω τι άλλο εξωφρενικά ακριβό και άχρηστο γκάτζετ θα ξετρυπώσει. Προσφέρθηκε βεβαίως να πληρώσει, δεν μπορώ να πω, αλλά τι να του πάρω που του τα έχω κάνει αερόστατα τόσα χρόνια για ότι χακεριά θέλω να κάνω και δεν ξέρω πως, συν ότι τον έχω για μεσάζοντα στις επικοινωνίες με τον συγχωρεμένο (πρώην σύζυγο). Αφού κι αυτός με βοηθούσε αφιλοκερδώς, τον βοήθησα κι εγώ, το 'να χέρι νίβει τ' άλλο, you know. Ούτε αυτός μου έπρηξε τα συκώτια, δεν μπορώ να πω. Ευτυχώς που έχει και συνέταιρο πιο λογικό απ' αυτόν και κατέληξαν σε ένα λογότυπο, γιατί ο φίλος ήθελε να χρησιμοποιεί άλλο στα βίντεο, άλλο στα σόσιαλ, άλλο για watermark και δεν ξέρω τι άλλα παλαβά μου έλεγε. Διάλεξαν ένα, αυτό που ήθελε ο συνέταιρος, ο οποίος ζήτησε να το δει σε 5 χρώματα (τον προειδοποίησα να προσέξει τι χρώματα, μη μου αρχίσει τα "το χρώμα της πατημένης ασφάλτου" και "του στιφάδου στην τρίτη βράση"), διάλεξαν και το κλείσαμε κι αυτό. Καλές δουλειές αγόρια, και όταν γίνεται διάσημοι και πλούσιοι, θυμηθείτε και μένα την πτωχή πλην τίμια γραφίστρια που σας βοήθησε στα πρώτα σας βήματα να μου πετάξετε κανένα ξεροκόμματο (μη σας πάρει και σας σηκώσει), ναι; Πάει κι αυτό!

Photo: www.geckoandfly.com

Και τέλος πάμε στους τσαμπαντζήδες κατηγορίας θέλωνασαςσπάσωταμούτραγαμώτοφελέκιμου_final_revised_final_pleasedie.pdf. Αυτό το στόρι-παράδειγμα ξεκίνησε κανένα χρόνο πριν, όπου κάτι φίλοι ζήτησαν να τους φτιάξω λογότυπο. Ήξερα ότι ήταν στριμωγμένοι οικονομικά και δεν ζήτησα χρήματα. Κάναμε 300 διαφορετικά λογότυπα μέχρι να καταλήξουν, τελικά βρήκαμε ένα που τους ενθουσίασε και κλείσαμε. Πριν κλείσουμε όμως μ' αυτό το τελικό τελικό, τους τύπωσα και λίγες καρτούλες για να έχουν να μοιράζουν σ' ένα ταξίδι που θα πήγαιναν, με ένα άλλο λογότυπο που είχαμε καταλήξει τότε, κι αυτές κερασμένες από το κατάστημα. Αφού καταλήξαμε στο τελικό τελικό τελικό λογότυπο, αρχίσαμε να φτιάχνουμε τη μακέτα της κάρτας. Φτιάξαμε πάλι πόσα διαφορετικά σχέδια μέχρι να καταλήξουμε σ' αυτό που τους ενθουσίασε, όλα αυτά on the house που λέμε και στο χωριό μου. Για την εκτύπωση αυτή τη φορά, επειδή ήταν πλέον η επίσημη, τελική τελική final final κάρτα και την ήθελαν υπερπαραγωγή, και ήθελαν και σημαντική ποσότητα, δεν μπορούσα να τις κεράσω, τους μετέφερα το κόστος όπως μου το είπε το μπος, τους εξήγησα ότι θέμε και προκαταβολή πριν ξεκινήσουμε διότι έτσι λειτουργεί η επιχείρηση, είπαν μόλις έχουν θα βάλουν να προχωρήσουμε. Βρήκαν το ποσό καμιά 10αριά μέρες μετά, οκ, όλη περνάμε δύσκολα, νο πρόμπλεμ. Ξαφνικά όμως, εκεί που λέγαμε ότι δεν τις βιάζονται και όποτε είναι έτοιμες, κωλοπιλάλα, έχουμε κάτι ραντεβού και που να πάμε μάνα μου χωρίς κάρτες.

Photo: www.geckoandfly.com

Ετοιμάζονται οι κάρτες, θέλουν παράδοση αυθημερόν, έχουν ξεχάσει τον ΦΠΑ αφού ήθελαν τιμολόγιο και υπάρχει μια αναμπουμπούλα από το πουθενά και για το τίποτα. Διότι και για τον φπα είχα ενημερώσει και ξαφνικά (ενώ έχω κάνει τόση δουλειά για την ψυχή της μάνας μου να θυμίσω) μου την λένε ότι δεν τους είχα πει τίποτα και εμμέσως πλην σαφώς μου λένε ότι τους βάζω το μαχαίρι στο λαιμό. Τουμπεκί ψιλοκομμένο εγώ, "woosah, φιλενάδα (μιλάω στον εαυτό μου) καλά να πάθεις ηλίθια που δουλεύεις τσάμπα" συνεχίζω το παραλήρημα. Δεν θέλουν να κουνήσουν τον πισινό τους να έρθουν να τις πάρουν που βιάζονται, κανονίζω να τους τις πάμε, "βγάλε το σκασμό" συνεχίζω να μιλάω μόνη μου και να μου κάνω bullying. Και το απόγευμα, σαν κλασσική μαζόχα, στέλνω να ρωτήσω αν τις παρέλαβαν και μου λένε όχι και με πιάνει πανικός "και μη το ξέχασε και δεν πήγε ο παπάρας" και να ψάχνω να τον βρω και να μην το σηκώνει. Τα νεύρα μου κουρέλια. Οι δικοί σου λοιπόν, μου λένε ότι τις θένε οπωσδήποτε την επομένη νωρίς γιατί έχουν δουλειές μετά και να βρω τρόπο να τους τις πάω εγκαίρως! Ακούς; Ακούω να λες! Και κερατάς και δαρμένος. Κυρία όμως εγώ... Δεν απάντησα όπως ήθελα "ρε πάρτε τους πισινούς σας και τραβάτε στην εταιρία να τις πάρετε που μου απαιτείτε κιόλας, λογότυπο και μακέτα κάρτας δωρεάν πήρατε, μάνι μάνι 230 ευρώ κέρδος και επειδή πληρώσατε την εκτύπωση έχετε και αξιώσεις;" Τελικά ο άνθρωπας πήγε -δόξα να 'χεις Γιαραμπί μου- παρέδωσε αυθημερόν, ικανοποιημένοι οι πελάτες, καταπληκτικό το μακέτο τούτο, πολύ ωραία και η εκτύπωση. Ηρεμώ εγώ, "χαλάλι κορίτσι μου, δεν πειράζει που εσένα δεν σε ξελάσπωσε κανείς στα δύσκολα, έκανες την καλή σου την πράξη, βλέπει το σύμπαν, αφού το λέει ο γ@μημένος ο Κοέλιο, κάποια στιγμή θα συνωμοτήσει υπέρ σου", συνεχίζει ωστόσο το παραλήρημα. Και εκεί πάνω μου πετάνε την ατάκα που με αποτελειώνει ΕΒΡΙ ΦΑΚΙΝ' ΤΑΪΜ! "Από εδώ και πέρα, θα το βλέπεις παντού αυτό το λογότυπο και θα καμαρώνεις".

Photo: www.geckoandfly.com

Ναι, σαφώς και θα καμαρώνω, θα καμάρωνα και να με είχες πληρώσει. Δεν θα καμαρώνω περισσότερο επειδή δούλεψα τσάμπα. Αλλά με το καμάρι δεν μπορώ να πληρώσω το νοίκι μου, το φως, το νερό, το τηλέφωνο. Δεν μπορώ να φάω το καμάρι μου, ούτε να το ντυθώ. Δεν είναι ανταμοιβή το καμάρι παιδιά. Αφού εκμεταλλεύτηκες την γνωριμία μας, αφού εις γνώσει μου σε άφησα να με εκμεταλλευτείς, το σωστό δεν είναι να πεις "θα βλέπεις παντού τη δουλειά σου και θα είσαι περήφανη". Το σωστό είναι να πεις "όταν ήμαστε λίγο καλύτερα οικονομικά/σταθούμε στα πόδια μας/αρχίσουμε να βγάζουμε κανένα φράγκο από αυτή τη δουλειά, θα σε πληρώσουμε για την δουλειά σου". Ή έστω "θα σε συστήσουμε σε όλο τον κύκλο μας, επαγγελματικό και οικογενειακό". Έστω... Στην τελική πες ένα σκέτο γ@μήδι "έκανες καταπληκτική δουλειά, σ΄ευχαριστώ" και ασ' το να πάει στο διάολο. Ακόμα και αν μπεις στη λίστα Forbes κάποτε, όσο και να καμαρώνω εγώ, κανείς δεν θα ξέρει ποιος σου το έφτιαξε αυτό το λογότυπο. Δεν μπορώ να βάλω, βλέπεις, το λογότυπό μου, στο λογότυπό σου για να κατοχυρώσω την δουλειά μου ή για να κερδίσω πελάτες. Δεν είναι φυλλάδιο, δεν μπορώ να διαφημιστώ μέσω του λογοτύπου που σου έκανα. Οπότε, καλό είναι να αφήσετε τα μεγάλα λόγια, και να επικεντρώνεστε στις πράξεις. Μην υποσχεθείτε τίποτα, αλλά δείξτε έμπρακτα την εκτίμησή σας, φροντίζοντας να μας στείλετε πελάτες που θέλουν και μπορούν να πληρώσουν. Τα λόγια είναι φτώχια!

Τετάρτη, 31 Μαρτίου 2021

Αγαπητοί αναγνώστες,

Photo: protothema.gr Κυμπουρόπουλος και Πολάκης

Όταν δύο χρόνια πριν ο Πολάκης, τότε αναπληρωτής Υπουργός Υγείας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, επιτέθηκε στον υποψήφιο ευρωβουλευτή της Ν.Δ. Στέλιο Κυμπουρόπουλο, όλοι, ανεξαιρέτως πολιτικών πεποιθήσεων, το θεωρήσαμε ανήθικο και το κατακρίναμε. Δεν ξέρω αν θυμάστε τον κ. Κυμπουρόπουλο, τον ΑμΕΑ που στα 15 του έγινε αφορμή να αλλάξει ο νόμος περί σημαιοφόρων στις σχολικές παρελάσεις, που εντέλει πήρε πτυχίο Ιατρικής και εργάστηκε στην ψυχιατρική κλινική του "Αττικόν"; Τον θυμηθήκατε; Μπράβο!

Η άμβλωση...

Τελικά και ευρωβουλευτής έγινε και όλα καλά, όλα ανθηρά. Ο κ. Κυμπουρόπουλος λοιπόν, ετών 35 σήμερα, με νοτιαία μυική ατροφία, με ειδίκευση στις ψυχοσεξουαλικές διαταραχές, τον Νοέμβριο του περασμένου έτους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ και όσοι έχουμε γενικώς την αντίληψη ότι κι αυτοί άνθρωποι είναι και δεν μπορούμε ούτε να τους πλακώνουμε στις φάπες όπου τους συναντάμε, ούτε να τους θεωρούμε υποδεέστερους, τον χειροκροτήσαμε για μία ακόμη φορά. Και εκεί που λες, ευτυχώς που μπήκε ένας ΑμΕΑ στην Ευρωβουλή να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των μειονοτήτων, των αδικημένων και καταφρονημένων, έρχεται ο δικός σου και ψηφίζει κατά του δικαιώματος των γυναικών στην άμβλωση. Ίσως το έκανε χωρίς να το αντιληφθεί, στο πλαίσιο του γενικότερου ψηφίσματος για τα παιδικά δικαιώματα. Ίσως εκ παραδρομής όπως έκανε και ο Ζαγοράκης στο θέμα των ΛΟΑΤΚΙ. Δεν ξέρω και δε με νοιάζει.

Photo: www.thejakartapost.com

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί είναι ακόμα θέμα προς συζήτηση και ψηφοφορία στον 21ο αιώνα αυτό, και πως αφορά οποιονδήποτε άλλο μια τέτοια απόφαση πέρα από την εκάστοτε γυναίκα που αντιμετωπίζει μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη... Γιατί πρέπει να αποφασίζουν τι θα κάνω εγώ με το σώμα μου και με ένα μωρό που δεν μπορώ, δεν μου επιτρέπουν ή δεν θέλω να μεγαλώσω, μία χούφτα δυσκοίλιοι στην Ευρωβουλή. Κουμάντο στις τσουτσούνες σας κύριοι. Να ελέγχετε κι εσείς που τις βάζετε, να τους φοράτε σκουφάκι, να μάθετε να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας αντί να σφυρίζετε αδιάφορα και μετά να εκφέρετε άποψη. Διότι, όπως πολύ σωστά είπε η θεία Πόλι Γκρέι στην σειρά Peaky Blinders "για την γυναίκα υπάρχει όνομα: πουτάνα, για το παιδί που γεννιέται υπάρχει όνομα: μπάσταρδο. Για τον άντρα δεν υπάρχει όνομα". Το οποίο μας φέρνει και στο θέμα που θέλω να αναλύσω πραγματικά. Την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία. Αυτή την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση που θα δίδασκε στον κάθε φαλλοκράτη, κομπλεξικό, που με αφορμή τον κ. Κυμπουρόπουλο, ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να κάνει σχόλια, όπως αυτό που κοινοποίησε έξαλλη, η συγγραφέας Φυστίκι ΠουΚυλάει: "αφού η γυναίκα μόνο έχει δικαίωμα στο σώμα της, ας κλείσει τα μπούτια της αντί να σκοτώσει το παιδάκι. Τέτοια πόρωση πια;" Τα σχόλια δικά σας!

Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση...

Photo: ppsathas.com

Το αναμασάμε τόσα χρόνια εδώ στο Ελλαδιστάν, το συζητάμε, το ξανά συζητάμε αλλά τίποτα... Στα λόγια έχουμε μείνει, όπως σε τόσα και τόσα άλλα. Πήγα την κόρη μου το Σεπτέμβριο για check up και συζητήσαμε με την παιδίατρο για το εμβόλιο κατά του HPV. Μου είπε ότι καλό είναι να το καθυστερήσουμε όσο το παιδί δεν έχει ενεργή σεξουαλική ζωή γιατί θεωρεί ότι περνώντας τα χρόνια μειώνονται τα αντισώματα που δημιουργεί. Μου είπε, επίσης, ότι κάποια κορίτσια που έχει από μωρά (όπως η δική μου καλή ώρα) της το ζητάνε από μόνες τους στα 12-13 όταν αρχίζουν και έχουν σεξουαλικές επαφές. Ας μη κάτσουμε τώρα να το παίξουμε σοκαρισμένοι και τα σχετικά, όλοι ξέρουμε ότι συμβαίνει. Ούτε θα κάτσουμε να αναλύσουμε αν είναι σωστό ή λάθος, αν το κοριτσάκι που ολοκληρώνει σε τόσο μικρή ηλικία είναι "πουτ@νάκι" και δεν ξέρω 'γω τι άλλο, γιατί θα γίνω τρελή. Όλοι έχουμε υπάρξει παιδιά και όλοι ξέρουμε ότι την σεξουαλικότητα και τις ερωτογενείς ζώνες μας τις έχουμε ανακαλύψει πολύ νωρίτερα. Έρευνες έχουν δείξει ότι ήδη από το 11ο έτος, το 90% των αγοριών και το 70% των κοριτσιών αυτοικανοποιούνται. Ένα στάδιο απόλυτα φυσιολογικό στην ανάπτυξή τους, το οποίο δεν πρέπει να ενοχοποιούμε ως γονείς και κοινωνία.

Η στάση των γονιών...

Photo: mibebeyyo.elmundo.es

Ας μην ξεχνάμε ότι μερικές γενιές πίσω τα κορίτσια τα πάντρευαν σ' αυτή την ηλικία και είχαν ήδη αποκτήσει παιδί πριν τα 18 τους. Δεν είναι της παρούσης να συζητήσουμε για το πόσο σωστό ή λάθος ήταν αυτό. Η ουσία είναι ότι όπως και τα αγόρια, έχουν δικαίωμα να ολοκληρώσουν σεξουαλικά όποτε εκείνα νοιώσουν έτοιμα. Δεν είναι δουλειά των γονιών να τα τρομοκρατήσουμε, να ενοχοποιήσουμε το σεξ και να τα γεμίσουμε ταμπού. Δεν είναι αυτό σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Δική μας δουλειά είναι να τα προετοιμάσουμε γι' αυτό που συμβαίνει στο σώμα τους, για όσα νιώθουν και για το τι επίκειται. Ώστε όταν αποφασίσουν να φτάσουν στην ολοκλήρωση, να είναι σίγουρα ότι το θέλουν πραγματικά και δεν το κάνουν από μαγκιά, ότι το θέλουν με τον συγκεκριμένο άνθρωπο και δεν το κάνουν γιατί εκβιάστηκαν ψυχολογικά και κυρίως ότι θα πάρουν όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις ώστε να μην κολλήσουν τίποτα και να μην καταλήξουν με μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη σ' έναν κόσμο όπου άλλοι αποφασίζουν τι μπορεί να γίνει μ' αυτό και όχι τα ίδια.

Το σχολείο...

Photo: www.mystateline.com

Επειδή όμως, κακά τα ψέματα, δεν είναι εύκολες αυτές οι συζητήσεις με το παιδί σου, ούτε για σένα ως γονιό, ούτε για εκείνο ως παιδί, το ιδανικότερο θα ήταν να υπάρχει σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία. Τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων είναι συχνά: 1 στα 6 κορίτσια και 1 στα 12 αγόρια καταγγέλλουν ότι έχουν πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης, ποσοστά που όμως δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα, καθώς τα δύο τρίτα δεν το αποκαλύπτουν ποτέ. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι η ενημέρωση σχετικά με το ανθρώπινο σώμα, τις βιολογικές λειτουργίες της αναπαραγωγής, τις σχέσεις των φύλων, καθώς και η προετοιμασία για τους κινδύνους που μπορούν να προκύψουν μέσω της σεξουαλικής δραστηριότητας. Στόχος είναι τα παιδιά να μάθουν τρόπους επικοινωνίας και να λαμβάνουν υπεύθυνα αποφάσεις που αφορούν τη μετέπειτα σεξουαλική ζωή τους.

Συμπέρασμα...

Μέσω της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης τα παιδιά μαθαίνουν ότι δεν φταίνε ΠΟΤΕ τα ίδια, ενημερώνονται για τα δικαιώματά τους, διδάσκονται πληροφορίες σχετικά με την κακοποίηση, ενισχύεται η πεποίθηση ότι το σώμα τους τους ανήκει, διδάσκονται να λένε όχι, μαθαίνουν που μπορούν να απευθυνθούν για βοήθεια, καθώς και να εμπιστεύονται το ένστικτό τους όταν νιώθουν άβολα και να θέτουν ερωτήσεις όταν κάτι τα μπερδεύει ή τα κάνει να νιώθουν περίεργα και τέλος, κάνει σαφές στα παιδιά ότι οφείλουν να σέβονται τα άλλα παιδιά. Η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες στην Ευρώπη που δεν έχει ενσωματώσει στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα των σχολείων το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, παρότι πλήθος ερευνών έχουν αποδείξει ότι αποτελεί βασική στρατηγική πρόληψης της σεξουαλικής τους κακοποίησης αφού το σχολείο είναι το καταλληλότερο μέρος καθώς η ενημέρωση είναι καθολική και έτσι αποφεύγεται ο στιγματισμός των ατόμων που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο. Ας σταματήσουμε λοιπόν να ζητάμε την γνώμη του Ευρωκοινοβουλίου, της εκκλησίας και των αντρών για την άμβλωση και ας προσπαθήσουμε να επικεντρωθούμε στην πρόληψη. Διότι πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία. Για τα πάντα. Ας σταματήσουμε πια αυτόν τον γελοίο πουριτανισμό που μας διακατέχει ως λαό, ας βάλουμε την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία, ώστε οι γιοί μας να μάθουν να σέβονται τα κορίτσια του κόσμου και τα κορίτσια μας να μάθουν να προφυλάσσονται από λάθος αποφάσεις και επιλογές, με ότι αντίκτυπο μπορεί αυτό να έχει στη ζωή τους.

Είναι θλιβερό που οι πιο υπέροχες σεξουαλικές μας εμπειρίες μας κάνουν να αισθανόμαστε ένοχοι, ντροπιασμένοι, αμήχανοι και ανώμαλοι.

Sue Johanson, Καναδή συγγραφέας, ετών 90

Κυριακή, 28 Μαρτίου 2021

Photo: freepik.com

Αγαπητοί αναγνώστες,

Έχοντας απογοητευτεί τρομερά από την έλλειψη συμμετοχής στο τελευταίο μου giveaway, που κατά τη γνώμη μου ήταν και το πιο ιδιαίτερο, άρχισα για μία ακόμη φορά να αμφισβητώ τόσο την απόφασή μου να ξεκινήσω blog, όσο και την θεματολογία μου και ιδιαίτερα το γεγονός ότι δεν μιλάω για ένα συγκεκριμένο θέμα, όπως τόνιζαν όλα τα συμβουλευτικά blog / site που διάβασα πριν ξεκινήσω. Βέβαια, για να πω την αλήθεια, αυτή την αμφιβολία και το άγχος, τα έχω κάθε, μα κάθε φορά που ξεκινάω να γράψω για όποιο θέμα μου κατέβηκε στο κεφάλι. Έτσι σκέφτηκα να κάνω μία αναζήτηση για τα πιο πετυχημένα blog, πως ξεκίνησαν και την θεματολογία τους, μήπως βρω κάτι που να μου αρέσει και εστιάσω σε ένα πιο συγκεκριμένο θέμα, αντί να γράφω ότι μου καπνίζει κάθε φορά. Ξέροντας καλά τον εαυτό μου, το έβρισκα απίθανο να συμβεί κάτι τέτοιο, αφού το μυαλό μου είναι ένας αχταρμάς εντελώς διαφορετικών σκέψεων, ιδεών, αντιλήψεων και επιθυμιών. Αν έπρεπε να απεικονίσω τις σκέψεις μου σ' έναν πίνακα, θα έμοιαζε με έργο του Νταλί αναμφισβήτητα.

Και εντέλει είχα δίκιο. Τα θέματα στα οποία θα μου άρεσε να εστιάσω, απαιτούν κεφάλαιο το οποίο δεν μπορώ να διαθέσω (βλέπε τεχνολογία / gadgets / ταξίδια) και τα θέματα που δεν απαιτούν χρήματα, δεν θα μπορούσα με τίποτα να ασχοληθώ (βλέπε gossip). Ωστόσο, η έρευνά μου αυτή καθαυτή μου αποκάλυψε blogs και εισοδήματα που δεν γνώριζα και με εντυπωσίασε τόσο, που αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας.

Το μαγικό διαδίκτυο...

Photo: freepik.com

Το διαδίκτυο γεμάτο χιλιάδες terabyte ψηφιοποιημένων πληροφοριών, αποτελεί ένα θέαμα δεδομένων που κινούνται σε όλο τον κόσμο, αόρατα στο γυμνό μάτι, επιτρέποντάς μας να βλέπουμε, να συνομιλούμε και να ανακαλύπτουμε τον κόσμο σε πραγματικό χρόνο. Είναι ένα σύστημα μηχανημάτων που εκτείνεται από ήπειρο σε ήπειρο, εισχωρώντας στα smart phone μας και ζώντας σ' έναν μαγικό αιθέρα που οι περισσότεροι από εμάς αδυνατούμε να αφομοιώσουμε. Μεταξύ αυτών των δεδομένων είναι πληροφορίες που αναζητούμε σε καθημερινή βάση σε μία προσπάθεια να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Αυτές οι πληροφορίες βρίσκονται σε ιστοσελίδες που κατακλύζουν το διαδίκτυο, συνδεδεμένες μεταξύ τους μέσω υπερσυνδέσμων που δημιουργούν έναν περίπλοκο ιστό, ψηφιακά πλεγμένο από τα μυαλά δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ο τεράστιος αριθμός ιστότοπων μπορεί να μας αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Σκεφτείτε μόνο ότι το 2014 υπήρχαν ένα δισεκατομμύριο ενεργοί ιστότοποι, ενώ σήμερα σχεδόν 1000 ιστότοποι δημιουργούνται κάθε λεπτό, σε καθημερινή βάση!

Ωστόσο, παρά των αριθμό των ιστότοπων, αυτοί που προσφέρουν περιεχόμενο που ενδιαφέρει τον κόσμο, φαίνεται να είναι πολύ λίγοι συγκριτικά. Το καλό περιεχόμενο είναι ένας από τους βασικούς λόγους επισκεψιμότητας και χωρίς αυτό κανένας ιστότοπος, μεγάλος ή μικρός, δεν μπορεί να πετύχει. Τα blog είναι το μέσον για να προσφέρει κανείς αυτό το αξιόλογο περιεχόμενο σε ένα παγκόσμιο κοινό. Τα blog παρέχουν έναν κόμβο για μαθήματα, οδηγίες και χρήσιμες πληροφορίες. Είμαστε όλοι ειδικοί στην εύρεση πληροφοριών στον ιστό, χάρη στην Google. Παρά τα χιλιάδες ιστολόγια που γεννιούνται κάθε λεπτό, οι περισσότεροι άνθρωποι που ξεκινούν ένα blog φαίνεται πως δεν είναι πραγματικά αποφασισμένοι, αφού η επιτυχία στο blogging απαιτεί συνέπεια και σταθερή ποιότητα. Όπως μ' ένα δημοφιλές περιοδικό ή εφημερίδα, πρέπει ο blogger να προσαρμόζει συνεχώς την ύλη του αν θέλει να πετύχει, κάτι που δεν το καταλαβαίνουν όλοι. Οι περισσότεροι που αποφασίζουν να το επιχειρήσουν δελεάζονται από τη διαφημιστική εκστρατεία του διαδικτύου, όπου τους υπόσχονται τον ουρανό με τ' άστρα, με την δυνατότητα να κερδίζουν χιλιάδες ευρώ την ημέρα χωρίς κανέναν κόπο. Τελικά όμως, αν το ψάξεις, δεν είναι καθόλου έτσι. Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι τα περισσότερα blogs δεν καταφέρνουν να αποφέρουν έστω και μερικά ευρώ, πόσο μάλλον τεράστια χρηματικά ποσά.

Έχοντας ξεκαθαρίσει όλα τα παραπάνω, πρέπει τώρα να σας πω ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που βγάζουν εξωφρενικά ποσά από τα blog τους, ξεπερνώντας κατά πολύ το ετήσιο εισόδημα πολλών στελεχών επιχειρήσεων, και αφήνοντας εμάς να αναρωτιόμαστε πώς το κατάφεραν. Το blogging είναι ένας πολύ προσοδοφόρος τομέας αλλά για να φτάσεις εκεί, απαιτείται επίπονη δουλειά, ειδικά αν κάποιος τα κάνει όλα μόνος του. Αυτοί που επέμειναν και δεν τα παράτησαν, αποκομίζουν τα οφέλη σήμερα. Το καλύτερο με το blogging είναι ότι αποφέρει παθητικό εισόδημα. Σίγουρα δεν είναι εύκολο, όμως αξίζει τον κόπο. Τα ακόλουθα 10 άκρως πετυχημένα blogs έχουν τουλάχιστον 1 εκατομμύριο δολάρια σε ετήσια έσοδα! Και τελικά, για να το καταφέρει κανείς, σύμφωνα τουλάχιστον με το Forbes, το μόνο που χρειάζεται είναι επιμονή, προσήλωση στην ποιότητα και να χτίζεις αργά το κοινό σου με την πάροδο του χρόνου. Δεν γίνεται μαγικά, εν μία νυκτί.

Photo: freepik.com

Νο.10: "Tuts+" - 175.000 δολάρια ανά μήνα

Ιδρύθηκε το 2006 από τους Collis Ta'eed, Cyan Claire και Jun Rundelivering και προσφέρει εξαιρετικά μαθήματα κωδικοποίησης σε σχεδιαστές και προγραμματιστές σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους προέρχεται από τις συνδρομές μελών, καθώς και από την προμήθεια από πωλήσεις ψηφιακών αγαθών στην πλατφόρμα τους.

Νο.9: "Smashing Magazine" - 215,000 δολάρια ανά μήνα

Το Smashing Magazine ιδρύθηκε και αυτό το 2006, από τους Sven Lennartz και Vitaly Friedman, με σκοπό την εκπαίδευση των ατόμων στη σχεδίαση και ανάπτυξη ιστοσελίδων, προσφέροντας απίστευτα χρήσιμο περιεχόμενο σε όσους θέλουν να μάθουν οποιαδήποτε από αυτές τις προσοδοφόρες δεξιότητες. Από το 2012 φιλοξενεί συνέδρια ανάπτυξης ιστοσελίδων, που πραγματοποιούνται σε διάφορες πόλεις σε όλο τον κόσμο και χρηματοδοτούνται από μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στον κλάδο της τεχνολογίας. Τα έσοδά τους προέρχονται κυρίως από συνδρομές μελών.

Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις μου κάνει εντύπωση που στην εποχή μας, όπου μπορείς να βρεις σχεδόν οποιοδήποτε tutorial δωρεάν στο YouTube, καταφέρνουν και έχουν τέτοιο περιεχόμενο, ώστε να αξίζει κανείς να πληρώνει συνδρομή!

Νο.8: "Gizmodo" - 325,000 δολάρια ανά μήνα

Ξεκίνησε το 2002 και επικεντρώνεται σε θέματα όπως ο σχεδιασμός και η τεχνολογία, ενώ παράλληλα αναφέρεται σε πολλούς τομείς της επιστήμης, ακόμη και της πολιτικής. Ξεκίνησε από τον Peter Rojas και έγινε δημοφιλές πολύ γρήγορα, μέσω συνεργασιών με ποικιλία διεθνών εταιρειών, ενώ πολύ γρήγορα μετέφρασε το περιεχόμενό του σε πολλές γλώσσες (γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά και πορτογαλικά). Τα μεγαλύτερα έσοδα του Gizmodo προέρχονται από τις διαφημίσεις.

Νο.7: "Perez Hilton"- 575,000 δολάρια ανά μήνα

Το PerezHilton (αρχικά PageSixSixSix.com) είναι ένα αμφιλεγόμενο κουτσομπολίστικο blog που διευθύνεται από τον Mario Armando Lavanderia Jr., ο οποίος αποφοίτησε από το NYU με υποτροφία και ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός. Παράλληλα με την ηθοποιία, ξεκίνησε και το blog του. Και ενώ η καριέρα του ως ηθοποιού δεν άκμασε, το blog του θριάμβευσε. Σήμερα το Perez Hilton του αποφέρει κέρδη κυρίως από διαφημίσεις, ενώ ο ίδιος ο Lavanderia εμφανίζεται στην τηλεόραση ως σχολιαστής σε κουτσομπολίστικες εκπομπές.

Νο.6: "CopyBlogger" - 1.000,000 δολάρια ανά μήνα

Ο Brian Clark, ειδικός στον τομέα του διαδικτυακού μάρκετινγκ από το 1998 ξεκίνησε το CopyBlogger το 2006, με κεφάλαιο μόλις 1.000 δολάρια, προσφέροντας μερικές από τις πιο χρήσιμες διαδικτυακές συμβουλές μάρκετινγκ στον κόσμο. Σήμερα η Rainmaker Digital, μητρική του CopyBlogger, με περισσότερους από 200.000 πελάτες, κυκλοφορεί συνεχώς χρήσιμα διαδικτυακά εργαλεία για ψηφιακούς εμπόρους και εκπαιδεύει διαρκώς το κοινό του σχετικά με τρόπους με τους οποίους μπορεί να επεκτείνει την εμβέλειά του μέσω των social media, του blogging και βελτιστοποίηση μηχανών αναζήτησης.

Νο.5: "TechCrunch" - 2.500,000 δολάρια ανά μήνα

Το TechCrunch είναι από τα πιο πετυχημένα blog με θέμα την τεχνολογία. Ιδρύθηκε το 2005 από τους Michael Arrington και Keith Teare από τους οποίους το αγόρασε το 2010 η AOL. Σήμερα, πολλοί αξιοσημείωτοι αρθρογράφοι του blog προσφέρουν σημαντικότατες πληροφορίες για την εύρεση επιχειρηματικών κεφαλαίων, ενώ το blog διοργανώνει τα συνέδρια Disrupt σε διάφορες τοποθεσίες ανά τον κόσμο, με ιδρυτές εταιριών να ανταγωνίζονται για ένα βραβείο (επιταγή) που θα τους βοηθήσουν να προωθήσουν τις εταιρείες τους.

Νο.4: "Mashable" - 2.000,000 δολάρια ανά μήνα

Το 2005, από το σπίτι του στη Σκωτία, ο Pete Cashmore ξεκίνησε το "Mashable", γράφοντας ποιοτικά αλλά με τυχαία θεματολογία. Το 2009 το Time Magazine ονόμασε το Mashable ένα από τα 25 καλύτερα blogs στον κόσμο. Έκτοτε έχει αναπτυχθεί σε μέγεθος, χρησιμοποιώντας τα social media (Facebook και Twitter) ώστε να προσεγγίζει περισσότερους αναγνώστες, ενώ τα έσοδά του προέρχονται κυρίως από διαφημίσεις. Λέτε το Dear Diary να ακολουθήσει τα βήματα του Mashable;;

No.3: "Moz" - 4.250,000 ανά μήνα

Ο Rand Fishkin είναι ο "πατέρας" του πιο επιτυχημένου blog στον κόσμο, όσον αφορά την βελτιστοποίηση μηχανών αναζήτησης. Η εταιρεία, η οποία αρχικά ξεκίνησε ως οικογενειακή επιχείρηση σχεδιασμού, τελικά μετατράπηκε σε κατάστημα βελτιστοποίησης μηχανών αναζήτησης, με το blog να παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο στην απόκτηση τεράστιου κοινού και διεθνή προβολή. Σήμερα του αποφέρει ένα εντυπωσιακό εισόδημα, κυρίως από συνδρομές μελών στους οποίους διαθέτει επαγγελματικά εργαλεία και υπηρεσίες ώστε να αποκτήσουν προβολή και αναγνώριση στο διαδίκτυο.

Νο.2: "Engadget" - 5.500,000 ανά μήνα

Το Engadget είναι ένα ακόμη άκρως δημοφιλές blog με ταπεινές ρίζες που ιδρύθηκε και αυτό από τον Peter Rojas του Gizmodo την ίδια εποχή (2002). Παρέχει συμβουλές και κριτικές για την τεχνολογία και τα ηλεκτρονικά είδη ευρείας κατανάλωσης, ενώ αγοράστηκε από την AOL από το 2005. Η εταιρεία θησαυρίζει από τις διαφημίσεις και απασχολεί έναν μεγάλο αριθμό συγγραφέων που παρέχουν χρήσιμες συμβουλές για κάθε τύπο gadget.

Νο:1: "Huffington Post" - 14.000,000 ανά μήνα

Το δημοφιλέστατο Huffington Post της Arriana Huffington είναι ένας θρύλος. Ξεκίνησε το 2005, παρέχοντας μια πολύ φιλελεύθερη άποψη για τη ζωή και την πολιτική. Το 2011, η Huffington (ελληνικής καταγωγής), πούλησε το blog στην AOL για 315 εκατομμύρια δολάρια(!) και ενώ αρχικά παρέμεινε ως αρχισυντάκτης, αργότερα παραιτήθηκε. Κύρια πηγή εσόδων είναι οι διαφημίσεις. Είναι μακράν το πιο επιτυχημένο blog του είδους του, το οποίο σήμερα εκτιμάται σε πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια, καθιστώντας το μια έξυπνη επένδυση για την AOL.

Συμπέρασμα...

Photo: freepik.com

Ομολογώ πως μετά από αυτή μου την ανακάλυψη, αναπτερώθηκε το ηθικό μου και ανανεώθηκε το κουράγιο μου να συνεχίσω το blog μου και ας με διαβάζουν μια χούφτα άνθρωποι. Μπορεί, όπως όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες, το ταλέντο μου να αργήσει να αναγνωριστεί, ίσως και μετά θάνατον, αλλά ο επιμένων νικά! Εξίσου σημαντική "ένεση" κουράγιου αποτέλεσε η φίλη μου η Αιμιλία, η νικήτρια - μοναδική συμμετέχουσα του διαγωνισμού. Η Αιμιλία που στην πρώτη καραντίνα πέρυσι μου έστειλε με κούριερ υλικά για να κάνω ντεκουπάζ με την κόρη μου και που υπέμεινε τα τηλέφωνα και τις ερωτήσεις και απορίες μου με γαϊδουρινή υπομονή. Η Αιμιλία που με πήρε γελώντας όταν την 1η Μαρτίου ανέβηκε το post που την ανακήρυττε νικήτρια του διαγωνισμού άνευ συμμετοχών και μου είπε "Ρε γαμώτο, στεναχωριέμαι! Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν τσουλάει το blog σου, εγώ σε διαβάζω και γελάω πολύ, είναι σαν να σε έχω μπροστά μου να μου τα λες". Ίσως γιατί ξέρει πως λέω ότι λέω, σε αντίθεση με όσους δεν με γνωρίζουν. Η Αιμιλία λοιπόν, το πήρε τόσο ζεστά, που άρχισε να στέλνει προσκλήσεις σε γνωστούς και αγνώστους, μέσω της δικής της σελίδας "Φίλων Δημιουργίες" και μέσα σε 9 μέρες διπλασίασε του ακολούθους μου στο Facebook. Αλλά το καλύτερο δώρο που μου έκανε η Αιμιλία, είναι που μου είπε ότι ένας φίλος της που δέχτηκε την πρόσκλησή της και ακολούθησε το Dear Diary στο facebook, αφού διάβασε 2 άρθρα την πήρε τηλέφωνο και η συζήτηση κατέληξε με εκείνον να λέει "ωραία γράφει η κοπέλα πάντως". Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να ξέρεις ότι ένας άγνωστος εκτίμησε αυτό που κάνεις. Γιατί μιλάμε για κατάθεση ψυχής από μεριάς μου. Χώρια ο χρόνος και η ενέργεια. Από τους φίλους το ξέρεις, το περιμένεις και σαφώς το εκτιμάς. Η επιβεβαίωση όμως έρχεται απ' όσους δεν σε ξέρουν. Δεν μπορούν να σε κάνουν εικόνα πως τα λες και να γελάνε. Είναι η ελπίδα ότι κάποιος εκεί έξω "σε πιάνει" και ας μην σ' έχει συναντήσει ποτέ.

Σ' ευχαριστώ λοιπόν κι εσένα, από τα βάθη της καρδιάς μου,

φίλε της Αιμιλίας, όποιος και αν είσαι!

Εύχομαι να συνεχίσεις να με διαβάζεις και να συνεχίσει να σου αρέσει

ο τρόπος που γράφω!