

12 Ιαν 2022


10 Ιαν 2022


21 Ιουν 2021


17 Μαΐ 2021


21 Απρ 2021


9 Απρ 2021


3 Απρ 2021


16 Μαρ 2021


10 Μαρ 2021


12 Φεβ 2021


9 Φεβ 2021


3 Φεβ 2021


31 Ιαν 2021


10 Ιαν 2021


7 Ιαν 2021


15 Δεκ 2020


23 Νοε 2020


16 Νοε 2020


10 Νοε 2020


2 Νοε 2020


27 Οκτ 2020
Έγινε ενημέρωση: 5 Απρ 2021
Photo: freepik.com
Είναι η πρώτη φορά στους τόσους μήνες ζωής του Dear Diary, που έκανα άνω κάτω τα post που είχα δρομολογήσει προς έκδοση, γιατί πολύ απλά η πραγματικότητα που ζούμε το τελευταίο διάστημα με αναγκάζει να πάρω θέση και να εκφέρω άποψη. Μίλησα για τον κορωνοϊό και για τους συνωμότες, μίλησα και για τα οικονομικά ευτράπελα των κυβερνώντων. Και δεν ήθελα πραγματικά να ασχοληθώ άλλο με θέματα πολιτικής κατεύθυνσης. Όμως μ' όποιον μιλήσω, η συζήτηση καταλήγει στα θέματα της επικαιρότητας και όλη αυτή η ανησυχία του κόσμου, καθώς και οι εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις που ακούω, με έκαναν να προβληματιστώ.
Ποτέ δεν ήμουν φαν των ειδήσεων, αλλά στον 1 χρόνο εγκλεισμού τις αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι, γιατί αρκετά ψυχοπλακωμένοι ήμαστε αφ' εαυτού μας, δεν χρειαζόμαστε τα ΜΜΕ να μας δίνουν κλωτσιά στον πισινό να πέσουμε στον Καιάδα. Έτσι, χάνω πολλά επεισόδια και βρίσκομαι ξαφνικά με το στόμα ανοιχτό, όταν κάποιος μου αναφέρει "ρε είδες τι έγινε χτες;" "ρε, μία έκανε το εμβόλιο και έμεινε παράλυτη!" "ρε τι μ@λακίες είναι αυτές που γίνονται με τον Κουφοντίνα;" "ρε είδες πως έκαναν το παλικάρι στη Νέα Σμύρνη οι μπάτσοι;" Από όποιον και αν προέρχεται η πρώτη ενημέρωση των όσων έχω χάσει, πάω μετά η δικιά σου και το πετάω και σε 2-3 ακόμα να ακούσω κι άλλες απόψεις, να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες. Μετά διαβάζω τα σχετικά post που έχουν γράψει ή κοινοποιήσει οι φεϊσμπουκικοί μου φίλοι και τέλος κάνω και το απαραίτητο γκουκλάρισμα να διαβάσω τα καθέκαστα από ΜΜΕ, κουτσομπολίστικα και συνωμοσιολογικά blog. Έτσι πλέον, έχοντας ακούσει όλες τις απόψεις και πλευρές και με γνώμονα πάντα το "η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση", βγάζω όποιο επιφυλακτικό συμπέρασμα βγάζω, χωρίς να βάζω ποτέ το χέρι μου στην φωτιά για κανέναν π#υστη...
Photo: bbc.com
Έτσι καταλήγω για άλλη μία φορά σήμερα, να συζητώ ένα θέμα που πολλοί θεωρούν ξεκάθαρα πολιτικό, για μένα όμως δεν είναι. Δεν είμαι φανατικά πολιτικοποιημένη, δεν είμαι "οπαδός", δεν έχω καν κάποια σταθερή τοποθέτηση αριστερά - κέντρο - δεξιά. Στα 25 χρόνια που έχω αποκτήσει το δικαίωμα ψήφου, έχω ψηφίσει κυριολεκτικά τα πάντα - και τίποτα. Και μετά από 25 χρόνια έχω καταλήξει στην επιβεβαίωση της υποψίας που είχα εξ' αρχής, ότι όλοι τα ίδια σκ@τά είναι. Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Από τον Mind the GAP και μετά έκανα για πρώτη φορά στη ζωή μου μία μεταστροφή στα αριστερά. Χλιαρή μεν, αλλά προς τα εκεί έγειρε η ζυγαριά. Έχοντας λοιπόν ξεκαθαρίσει αυτό, έχω γίνει έξαλλη με όλο αυτό το πανηγύρι με τον Κουφοντίνα. Δεν με νοιάζει ρε φίλε αν αυτοί που καθάρισε το άξιζαν ή όχι. Δεν με νοιάζει αν ήταν καθίκια του κερατά. Ποιος είσαι εσύ να πάρεις τον νόμο στα χέρια σου και να γίνεσαι δικαστής και εκτελεστής; Άμα είναι έτσι, να πάρω κι εγώ ένα όπλο και να βγω να κυνηγάω τους βιαστές, παιδόφιλους, όσους δέρνουν τις γυναίκες τους, που μου τη δίνουν στα νεύρα! Σε τι διαφέρεις εσύ μ' αυτά που έκανες, από αυτούς που σκότωσαν τα παιδιά στο Πολυτεχνείο; Φονιάδες αυτοί, φονιάς κι εσύ. Ο καθένας για τα πιστεύω του! Θα μου πεις, αν δεν το κάναμε εμείς, δεν θα τους άγγιζε κανείς. Δεν θα ήταν ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι που τη γλίτωσαν.
Photo: sputniknews.gr
Εν πάσει περιπτώσει, τα κατάφερες και τους έφαγες; Συγχαρητήρια και σ' εσένα και σε όλη την ομάδα. Την πάτησες και σε τσάκωσαν; Συγχαρητήρια και στην αντίπερα όχθη που τα κατάφερε και σε μπαγλάρωσε! Από τη στιγμή που πήρες το νόμο στα χέρια σου σαν άλλος ήρωας της Marvel, πρέπει να δεχτείς και τις συνέπειες των πράξεών σου. Ο νόμος λέει λοιπόν ότι θα κάτσεις εκεί να σαπίσεις στη φυλακή. Φυλακή είναι, όχι δουλειά να παίρνεις άδειες να πα να πάρεις τον αέρα σου. Ανθρώπινες ζωές αφαίρεσες και αν βρισκόσουν σε άλλες χώρες θα ήταν πολύ χειρότερα τα πράγματα για εσένα φίλε μου. Αν ήθελες φυλακή - ξενοδοχείο, ας πήγαινες να εγκληματήσεις στην Γροιλανδία. Κακώς λοιπόν ο Τσίπρας σου έδωσε το ελεύθερο να μπαινοβγαίνεις και πολύ καλώς ο Κούλης σου έκοψε τη φόρα που είχες πάρει. Τώρα αποφάσισες να κάνεις απεργία πείνας γιατί θέλεις να μεταφερθείς σε αγροτικές φυλακές, να την περνάς ζάχαρη, μαζί με τους light κατάδικους κι εσύ, ο φονιάς / τρομοκράτης. Φονιάς, θα μου πεις, για τους προδότες του έθνους, σύμφωνα με την δική σας αντίληψη των πραγμάτων. Το ίδιο κάνει όμως, μη τα ξανά λέμε. Φονιάς είσαι. Δικαίωμά σου είναι να κάνεις απεργία πείνας, όπως έκανε και η καημενούλα η κα. Τσοχατζόπουλου. Γιατί πρέπει να εμπλακούμε όλοι εμείς και να ασχολούμαστε με το αν έφαγες ή όχι, να γίνονται πορείες και διαμαρτυρίες και να επεμβαίνουν εισαγγελείς, γραμματείς και φαρισαίοι, δεν το έχω καταλάβει. Δεν βγήκαμε να κάνουμε πορείες όταν έκλεισαν φυλακή εκείνη την ταλαίπωρη γυναίκα που είπε ψέματα ότι έχει απολυτήριο γυμνασίου για να μπει καθαρίστρια, να έχει να ταΐσει την οικογένειά της, και κάνουμε ρε φίλε, για τον Κουφοντίνα! Σε τι κόσμο ζούμε και φέρνουμε παιδιά, δε θα πάψει ποτέ να με εκπλήσσει!
Photo: enikos.gr
Θα μου πείτε όλοι εσείς οι ακρο-αριστεροί / αναρχικοί που ζείτε το κομμουνιστικό παραμύθι σας σ' έναν καπιταλιστικό κόσμο, ότι μάχεστε για τον συναγωνιστή που θυσιάστηκε για τον αγώνα. Και δεν είναι συναγωνιστής σας η κυρά-καθαρίστρια; Δεν είναι συναγωνιστές σας τόσοι και τόσοι άλλοι που αδικούνται κατάφορα από το σύστημα συνέχεια; Γιατί δεν βγήκατε ρε να κάνετε πορεία διαμαρτυρίας γι' αυτούς και κόπτεστε τώρα για το αν έκανε μαμ ο Κουφοντίνας και αν θα μεταφερθεί στις φυλακές της αρεσκείας του; Κάπου λίγο ντροπή! Ο Κουφοντίνας, όπως ο καθένας μας, όπως στρώνει κοιμάται. Αν θέλει να τον βλέπετε σαν εθνικό ήρωα, να κάτσει να εκτίσει την ποινή του με αξιοπρέπεια και όχι να κλαίγεται σαν κακομαθημένο σκ@τόπαιδο. Ο Αθανάσιος Διάκος δεν κλάφτηκε, πέθανε με το κεφάλι ψηλά και έμεινε στην ιστορία σαν ήρωας. Ο Γαβαλάς το δέχτηκε πιο αντρίκεια από σένα ρε σύντροφε. Κιχ δεν έβγαλε, εξέτισε την ποινή του αξιοπρεπέστατα και δεν ακούστηκε ούτε μία φορά να κλαίγεται.
Ζούμε, σε παγκόσμιο επίπεδο, πρωτόγνωρες καταστάσεις. Προστέθηκαν στα καθημερινά μας προβλήματα και άγχη, ένα σωρό ακόμη. Κόσμος πεθαίνει, κόσμος χάνει τις δουλειές του, τις επιχειρήσεις του, τα πάντα. Και εμείς σκίζουμε τα ιμάτιά μας για τα αιτήματα του Κουφοντίνα, τρωγόμαστε μεταξύ μας για το αν είναι σωστό ή λάθος, αν έχει δίκιο ή άδικο, αν πρέπει να του γίνει το χατίρι ή όχι; Έχουμε κάψει φλάντζα μου φαίνεται! Αν θέλετε να το παίξετε επαναστάτες, να βρείτε μία σοβαρή αιτία. Δεν είστε James Dean και δεν θα γίνεται! Αυτά! Δεν μεταδίδω άλλο!
Στον καπιταλισμό ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται τον άνθρωπο.
Στον κομουνισμό, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο...
Τζον Κένεθ Γκάλμπρεϊθ, Οικονομολόγος
15 Οκτωβρίου1908 - 29 Απριλίου2006
Yorumlar