Δευτέρα, 19 Ιουλίου 2021

Αγαπητοί αναγνώστες,

Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, πιθανόν όσοι δεν έχετε παιδιά στο σχολείο να μην έχετε πάρει χαμπάρι, όμως τώρα τελευταία όλο ανακοινώνονται νέες αποφάσεις της Κεραμέως για την παιδεία, που ως επί το πλείστον κάνουν έξαλλους γονείς και εκπαιδευτικούς, όχι άδικα πολλές φορές. Δεν έχω καμία πρόθεση να το παίξω έξυπνη ή να το αναλύσω σε βάθος, δεν είμαι ειδική, δεν έχω τις γνώσεις και δεν ξέρω πως λειτουργεί το σύστημα, τι χρειάζεται για να λειτουργεί και τι πρέπει να γίνει για να βελτιωθεί. Όπως όλοι, κρίνω εκ του αποτελέσματος και το συμπέρασμα όλων μας είναι ότι η παιδεία σ' αυτή τη χώρα έχει μείνει αιώνες πίσω και είναι αναποτελεσματική τελικά.

Ξέρω ότι έχω αναφερθεί κι άλλες φορές στο παρελθόν στην παιδεία και ότι επαναλαμβάνομαι, όμως βλέπω να γίνεται τόσος ντόρος στην σελίδα του φούμπου της ένωσης συλλογών γονέων της περιοχής μας με κάθε ανακοίνωση του υπουργείου, με τις αντιδράσεις κάθε φορά να είναι αρνητικές, που δεν μπορώ παρά να μην το σχολιάσω. Στο θέμα της θητείας των διευθυντών ήμουν κι εγώ αρνητική, καθ' ότι 6 χρόνια δημοτικό ήταν παρ' τον έναν και χτύπα τον άλλον. Λυσσάξαμε να φύγει ο πρώτος και τελικά πέσαμε σε χειρότερη, τεμπέλα, χειριστική και παρλαπίπω. Είχα κουραστεί πια να τσακώνομαι, τον τελευταίο χρόνο έλεγα "δε βαριέσαι, τελευταία χρονιά, άντε να φύγουμε να ησυχάσουμε" και τα πέρασα όλα αβαβά, παρά το γεγονός ότι πολλές φορές άκουγα ιστορίες που μ' έκαναν να βλέπω κόκκινο. Το να επεκτείνεις την θητεία και τις αρμοδιότητες ενός ατόμου που δεν ελέγχεται από πουθενά για την ικανότητά του, ούτε καν σαν δασκάλου, πόσο μάλλον σαν διευθυντή, είναι επιεικώς γελοίο, επικίνδυνο και ανάρμοστο. "Δώσε θάρρος στο χωριάτη, να σ' ανέβει στο κρεβάτι". Αυτό συμβαίνει όταν κάνεις κάποιον ξαφνικά απόλυτο άρχοντα, με υπερβολικές εξουσίες και ελευθερίες. Είναι δυνατόν να αξιολογεί ο διευθυντής τους εκπαιδευτικούς; Είναι δυνατόν ο διευθυντής να αξιολογεί και να κατατάσσει τους μαθητές; Ποιος εγγυάται σε δασκάλους και μαθητές ότι αυτό θα γίνεται αξιοκρατικά και όχι ρουσφετολογικά, με μόνο κριτήριο τις συμπάθειες ή αντιπάθειες του εκάστοτε διευθυντή, είτε μιλάμε για τους δασκάλους, είτε για τους μαθητές και τους γονείς τους;

Μαθητές δύο ταχυτήτων...

Photo: freepik.com

Πρόσφατα όμως διάβασα την ανακοίνωση ότι πλέον τα παιδιά δεν θα μοιράζονται αλφαβητικά σε τμήματα, αλλά σε ομάδες "δυνατοτήτων" ας το πούμε. Συγκεκριμένα λέει ότι ο Σύλλογος Διδασκόντων δύναται να καθορίζει κριτήρια με τα οποία θα κατανέμονται οι μαθητές σε τμήματα, όπως είναι η ποσοτική αναλογία μαθητών, οι μαθησιακές ανάγκες τους και η διαμόρφωση ομάδων με στόχο την μαθησιακή πρόοδο και κοινωνική ένταξή τους. Δεν είδα ούτε ένα θετικό σχόλιο στην δημοσίευση αυτή, όλοι μιλούσαν για διαχωρισμό, διχόνοια και ταμπέλες. Και αναρωτήθηκα γιατί όλοι αντιδρούν έτσι, αφού εγώ το βρήκα πολύ σωστό. Τόσα χρόνια λέμε ότι δεν γίνεται όλα τα παιδιά να είναι ίδια, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες δυνατότητες και ότι ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος αν το σχολείο προσπαθούσε να ανακαλύψει το ταλέντο και την κλίση του κάθε παιδιού και να το βοηθήσει να το αναπτύξει, παρά να τα βάζουμε όλα στο ίδιο καζάνι και να απαιτούμε από ένα ψάρι να μάθει να σκαρφαλώνει ένα δέντρο και από μια μαϊμού να αναπνέει μέσα στο νερό. Η δική μου σκέψη ήταν ότι είναι προτιμότερο τα παιδιά να είναι χωρισμένα σε τμήματα διαφορετικών ταχυτήτων ανάλογα με τις δυνατότητές τους, παρά να είναι ανάκατα σ' ένα τμήμα όπου ο δάσκαλος θα αναγκάζεται να ρίχνει μία εκ των δύο "ομάδων", είτε προχωρώντας με τον ρυθμό των πιο "γρήγορων", αφήνοντας κενά στους μεν, είτε με τον ρυθμό των πιο "δύσκολων", κρατώντας πίσω τους δε.

Το ίδιο βράδυ το συζήτησα με την κουμπάρα (πίνοντας βότκες, γιατί έτσι γίνονται όλες οι σοβαρές συζητήσεις, όλοι το ξέρουμε αυτό) και μου εξήγησε, ότι το θέμα δεν είναι ο διαχωρισμός αυτός καθαυτός, αλλά το ποιος θα τον κάνει και με τι κριτήρια. Όπως επίσης, το θέμα είναι με τι γνώσεις και προσόντα θα αναλαμβάνει ο κάθε δάσκαλος το κάθε τμήμα. Γιατί κανείς δεν θα θέλει το τμήμα με τους μέτριους ή "κακούς" μαθητές. Φυσικά, έχει δίκιο. Όλο αυτό είναι πολύ σωστό, αρκεί να υπάρχει το κατάλληλο υπόβαθρο να το υποστηρίξει. Έτσι άρπα κόλα που γίνονται όλα σ' αυτή τη χώρα, που η όλη προετοιμασία των δασκάλων θα είναι μερικά ταχύρρυθμα σεμινάρια, βοήθειά μας. Αν έλεγε το υπουργείο ότι όλο αυτό θα ξεκινήσει για τους μαθητές που θα πάνε φέτος 1η δημοτικού και 1η γυμνασίου ίσως, όπου και αυτή η χρονιά θα ήταν χρονιά αξιολόγησης των παιδιών, ενώ παράλληλα θα προετοιμάζονταν καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου οι εκπαιδευτικοί, ώστε να μπορεί να γίνει αυτός ο διαχωρισμός από την 2η τάξη του δημοτικού/γυμνασίου, τότε ίσως θα ήταν πιο εύκολα αποδεκτό από τους γονείς. Το ν' αποφασίζεις κάτι τέτοιο ξαφνικά μέσα στο καλοκαίρι και να περιμένεις να δουλέψει από Σεπτέμβρη, χωρίς καμία προετοιμασία, είναι όπως και να το δεις, χαζομάρα. Οι πιο έμπειροι δάσκαλοι/καθηγητές θα προτιμούν να παίρνουν τα εύκολα τμήματα, με τους "καλούς" μαθητές, ώστε να βγαίνει η δουλειά τους αβασάνιστα και τα υπόλοιπα παιδιά θα ξεμένουν είτε με άπειρους και απροετοίμαστους δασκάλους, είτε με όλους τους ακατάλληλους, με ψυχολογικά προβλήματα και θέματα συμπεριφοράς, που όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς, και οι μεν γονείς δεν μπορούν να τους ξεφορτωθούν, το δε σύστημα τους προστατεύει, παρά τα όποια παράπονα και καταγγελίες έχουν γίνει.

Συμπέρασμα...

Παρά τις όποιες καλές προθέσεις του υπουργείου να εξευρωπαΐσει τα σχολεία, το να το κάνεις πρόχειρα και μπακαλίστικα, θα έχει τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα με το ως τώρα καθεστώς. Τα παιδιά μας είναι το μέλλον αυτής της χώρας και το να τα κάνουμε πειραματόζωα δεν χτίζει κανένα μέλλον ούτε για τα παιδιά, ούτε για τη χώρα. Όταν αποφασίζεις να κάνεις ένα βήμα μπροστά και να εκσυγχρονίσεις ένα τριτοκοσμικό σύστημα, πρέπει να το κάνεις αργά, σταδιακά, ξεκινώντας να διορθώνεις την κατάσταση από τα σαθρά θεμέλια. Τα πασαλείμματα καλύπτουν επιφανειακά το πρόβλημα, η μούχλα θα ξανά βγει στην επιφάνεια, ενδεχομένως σε πολύ χειρότερη μορφή από την υπάρχουσα. Κυρία Κεραμέως, μπορεί να βιάζεστε να κάνετε όσα περισσότερα μπορείτε εντός της θητείας σας, αλλά τα κάνετε με τόσο λάθος τρόπο, που αργά ή γρήγορα όλο το κτίσμα θα πέσει στο κεφάλι σας να σας πλακώσει. Όσο για τους γονείς που μιλούν για ταμπέλες και διχόνοιες, αν νομίζουν ότι αυτά δεν συμβαίνουν και στο τωρινό σύστημα, μάλλον κοιμούνται όρθιοι. Οι δάσκαλοι δεν είναι χαζοί... Μπορεί να είναι ακατάλληλοι, να βαριούνται, να έχουν ψυχολογικά, αλλά χαζοί δεν είναι. Μέσα στο πρώτο 2μηνο (το πολύ) έχουν καταλάβει ποιοι μαθητές έρχονται για να μάθουν, ποιοι θα ήθελαν αλλά δυσκολεύονται και ποιοι είναι τουρίστες. Το ίδιο και οι ίδιοι οι μαθητές. Οι ταμπέλες κολλιούνται για πλάκα στο πιτς φυτίλι. "Φυτό", "Σπασικλάκι", "Κουλ", "Βλάκας", "Στόκος", "Ρουφιάνος", "Γλείφτης"... Μην τα ισοπεδώνουμε όλα, πριν κρίνουμε ας κάτσουμε να σκεφτούμε αντικειμενικά. Γιατί το πρόβλημα εκεί είναι, στην αντικειμενικότητα, επειδή αρνούμαστε να παραδεχτούμε, ακόμα και στον εαυτό μας, ότι το παιδί μας ίσως έχει κάποιες μαθησιακές δυσκολίες ή ότι το έχουμε αφήσει τόσο αμολητό, που πηγαινοέρχεται στο σχολείο άπρακτο.